داستان علامه مجلسي در خصوص #صحيفه_سجاديه
در دوران بلوغم در جستجوي بدست آوردن رضاي حق بودم در اين راه از هيچ تلاشي فروگذار نمي کردم و تنها آرامش من ياد خدا بود. شبي حضرت ولي عصر را در خواب ديدم که در مسجد قديم اصفهان نزديک دربي که الان محل تدريس من است ايستاده، به حضور مبارکش سلام کرده و رفتم که پاي حضرتش را ببوسم، مانع شد. دستش را بوسيدم و از مسائلي چند که حل آن برايم دشوار شده بود سؤال نمودم.....
به آقا عرض کردم با توجه به اينکه اين توفيق هميشه در اختيارم نيست که به حضور شما مشرف شوم، تقاضا دارم که کتابي به من لطف کنيد تا نسخه دائمي زندگيم باشد. فرمود: کتابي به مولانا محمد تاج دادم. آن کتاب همان است که مي خواهي، برو و از او بگير و در عالم خواب او را شناختم و براي گرفتن کتاب حرکت کردم و از درب مسجد که مقابل ولي عصر بود خارج شدم و به طرف محله خربزه فروشان که يکي از محلات اصفهان است رفتم. به محض ديدن من محمد تاج گفت ولي عصر تو را فرستاده؟ پاسخ داد: آري. از بغل خود کتابي بيرون آورد تا گشودم فهميدم که اين کتاب از کتب ادعيه است. با گرفتن کتاب آن را بر روي ديدگان قرار داده و به طرف بقية الله الاعظم حرکت کردم که در همين حال از خواب برخواستم و ديدم از کتاب خبري نيست.
تا طلوع صبح به تضرع و گريه پرداختم. پس از نماز صبح و تعقيب به ذهنم رسيد که منظور حضرت از مولانا محمد همان شيخ بهائي است و اينکه حضرت فرموده است مولا محمد تاج به دليل جايگاه شيخ در بين عالمان است. لذا به طرف مدرسه شيخ حرکت کرده و ديدم که شيخ بهائي به مقابله صحيفه سجاديه مشغول است. خوابم را براي او نقل کردم و چنين تأويل نمود: «مژده که خواب حکايت از افاضه علوم الهي و معارف يقيني دارد و با توجه هدفي که داري و در پي آن هستي، خواهي رسيد.»
اما با اين تعبير دلم آرام نگرفت و به سوي يافتن گمشده خود بودم به ذهنم رسيد که به همان نقطه اي که در خواب ديدم بروم (بازار خربزه فروش ها) بدان سو حرکت کردم و تا رسيدن به آن محل يکي از صالحان و نيکان را که اسمش «حسن» و ملقب به «تاجا» بود ديدم. به جانبش رفتم و بر او سلام کردم. بدون اينکه من سخن بگويم گفت فلاني نزد من کتاب هاي وقفي وجود دارد. طلاب از من مي گيرند ولکن به شرائط وقف عمل نمي کنند. با شناختي که از تو دارم، تو به شرائط وقف توجه داشته و عمل خواهي کرد، با هم برويم کتاب ها را ببين و هرچه نياز داري بردار. با هم به کتابخانه رفتيم. اولين کتابي که به من داد همان کتابي بود که آن را در خواب ديده بودم با ديدن کتاب شروع به گريه و ناله کردم و گفتم همين يک کتاب مرا بس است.
الآن يادم نيست که آيا خوابم را براي او تعريف کردم يا نه به هر حال نزد شيخ بهائي رفتم و صحيفه خود را و با نسخه اي که از جد شيخ در اختيارش بود که آن نسخه از نسخه شهيد نوشته بود و شهيد هم نسخه خود را از نسخه عميدالروساء و ابن السکون نوشته بود و آن نسخه با نسخه با واسطه و يا بي واسطه ابن ادريس مقابله شده بود، مقابله کردم و جالب اين است که نسخه اي که به هدايت ولي عصر در اختيار من قرار گرفت نسخه اي بود که به خط شهيد نوشته شده بود و اين نسخه از تمام جهات حتي با آنچه که در حاشيه نسخه ها بود، کاملا مطابقه داشت. با مقابله نسخه، کار مقابله نسخه ها با نسخه من آغاز شد و به برکت نسخه اعطائي ولي عصر (عج) صحيفه سجاديه همانند خورشيد در همه شهرها و همه خانه ها درخشيد به ويژه در اصفهان که بيشتر مردم به يک اکتفا نکرده و چند نسخه از صحيفه را در خانه ها داشتند و به برکت صحيفه سجاديه بيشتر آنها از صالحان و اهل دعا شده و بسياري از آنها مستجاب الدعوة شدند و همه اين آثار از برکت معجزه ولي عصر بود و علوم و دانش هائي که به برکت از صحيفه به من عطا شده قابل احصاء نيست و اين از فضل خدا بر ما و بر مردم است.
(روضة المتقين، ج۱۴، ص ۴۱۹)
🏴🌷🏴🌹🏴🌷🏴
@menbarisfahan
هدایت شده از روزبرگ شیعه (ره توشه معارفی)
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#حماسه_سجاد (ع)»
مناسبت روز: امروز پنجمین روز از ماه شعبان المعظم، سالروز میلاد با سعادت زینت عابدان و سرور ساجدان عالم، حضرت #زین‌العابدین (ع) است، لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت به همه‌ی مسلمانان جهان، سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند آن حضرت آغاز می‌نمائیم؛
بی‌شک یکی از ظلم‌های بزرگ در طول تاریخ، در نوع معرفی سرچشمه کمالات انسانی و اسطوره علم و عمل، حضرت سجاد (ع) و نگاه محدود به ساحت مقدس آن امام همام است، چنانچه متأسفانه امروزه بسیاری از مردم، آن حضرت را به عنوان فردی مریض احوال و گوشه‌گیر که از صبح تا شب فقط در گوشه‌ای نشسته و به گریه و نماز و دعا مشغول بوده‌اند تصور می‌کنند!
این موضوع در حالی است که با اندک بررسی در زندگی ارزشمند آن امام همام می‌توان به خدمات بی‌نظیر و تأثیرگذاری بی‌بدیل حضرت سجاد (ع) در تاریخ اسلام پی برد؛ به‌گونه‌ای که آن حضرت با وجود تمام محدودیّت‌ها و مظلومیّت‌ها در طول ٣۴ سال امامت و ولایت توانسته‌اند با رهبری حکیمانه و هدایت هوشمندانه امت اسلامی، تمامی موانع رشد جامعه را از میان برداشته و مسلمانان را از یکی از سخت‌ترین تنگناهای سیاسی و اجتماعی عبور دهند؛
چنانچه مورخین آورده‌اند که پس از شهادت امام حسین (ع) در کربلا و آغاز دوران امامت حضرت سجاد (ع)، مریضی آن امام همام که بر اساس مصلحت الهی برای حفظ جان ایشان بود، با رسیدن به شام برطرف شد، به‌گونه‌ای که آن حضرت در مسجد اموی با شجاعت و قدرت در حضور یزیدِ ملعون به ایراد خطبه آتشین پرداخته و تمامی ترفندهای شوم بنی‌امیه را نقش بر آب ساختند و یزید را مجبور به آزادسازی کاروان اسرای کربلا نمودند؛
اما پس از بازگشت به شهر مدینه، امام با اختناق شدید و سرکوب روزافزون شیعیان روبرو شدند، به‌گونه‌ای که حاکمان مستبدّ بنی‌امیّه و بنی‌مروان، چنان جوّ سنگینی از وحشت و کُشتار را بر جامعه اسلامی حکم‌فرما نمودند که حتی اگر کسی به‌عنوان مُحِبّ امیرالمؤمنین (ع) شناخته می‌شد را علناً سَر می‌بُریدند!
در این وضعیّت دهشت‌بار که جرأت هرگونه حرکتی در سرزمین پهناور اسلامی از پیروان مکتب اهل‌بیت (ع) سلب شده بود؛ امام سجاد (ع) با آگاهی کامل از شرایط زمان و مکان، و فقدان یاران وفادار و فداکار، و با توجه به قدرت و سیطره حکومت استکبار و علم به شکست قیام‌های مسلّحانه در آن بُرهه‌ی زمانی، شیوه‌ی جدیدی را برای هدایت و راهبری امت و مبارزه با استکبار برگزیدند و با استفاده از «دعا و تضرع» به روشنگری مردم همت گماردند؛ به‌گونه‌ای که حضرت زین‌العابدین (ع) که تحت فشار شدید حکومت جائر زمان، حتی اجازه تشکیل کلاس درس و بحث را نداشتند! با حضور مؤثر در مسجد و با سلاح دعا و تضرّع و بکاء، رسالت خود را با هدايت‌گری و تهذیب روحی بندگان خدا، عملی ساخته و با تقویت بنیان‌های فكری و اعتقادی مکتب تشیع، حقایق شریعت ناب محمدی را در قالب نیایش به مسلمانان منتقل و آنها را هدايت و رهبری نمودند؛ چنانچه کتاب شریف «#صحیفه_سجادیه» از جمله‌ی معارف ناب آن حضرت در همان دوران بسیار سخت است؛
✍️ البته در کنار بیان شخصیت ویژه اجتماعی و سیاسی حضرت و شیوه تبلیغی مؤثر آن امام همام، نباید از شخصیت بی‌نظیر فردی و خصال حمیده و صفات مجيده آن حضرت غفلت نمود؛ شخصیت بی‌همتایی که دوست و دشمن بر آن اعتراف داشته و دارند و بر همین اساس ایشان را «سجاد، زین‌العابدین، امین، زکی، سیدالمتّقین و زین‌الصالحین» نامیده‌اند که انشاالله در مجال و فرصتی دیگر به شرح این القاب و خصوصیات آن امام همام خواهیم پرداخت؛
و سخن امروز را با کلام ارزشمندی از امام رضا (ع) به پایان می‌بریم که حضرت فرمودند: «حضرت سجاد (ع)، امام یکتای زمان خود است که احدی [در فضیلت] به او نمی‌رسد و هیچ دانشمندی با او برابری نمی‌کند و بدیل و مثل و نظیری ندارد» و سپس فرمودند: «و کیست که بتواند به حد شناخت امام معصوم برسد؟ هرگز، هرگز، چرا که عقل آدمی [از درک حقیقت امام و شناخت واقعی او] عاجز است» (اصول کافی، ج١، ص١٩٨)
https://eitaa.com/ROOZBARG