✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#تاریخ_اَنْدُلُس، #عبرتى_بزرگ برای مسلمانان ✍️ مناسبت روز: ٢١ شوال، سالروز پیروزی و فتح مسلمانان و تشکیل حکومت و تمدن بزرگ اَندلس بود؛ حکومتی که پس از ٨٠٠ سال شکوه و عظمت و شگفتی‌، برای همیشه از صفحه روزگار حذف گردید و امروزه جز یک نام و چند ساختمان و موزه از آن هیچ نشانی وجود ندارد! لذا بررسی دلایل شکست و اضمحلال این تمدن عظیم، می‌تواند درسی بزرگ برای تمامی حکومت‌های اسلامی و بالأخص جمهوری اسلامی ایران باشد. ✍️ با بررسی دقیق تاریخ تمدن بزرگ اندلس، می‌توان دو عامل اساسی را به عنوان مهمترین دلایل اضمحلال این حکومت اسلامى برشمرد که عبارتند از: 1️⃣ «اختلاف و تفرقه بین مسلمانان» در اسلام، یکى از ارکان مهمِ ثبات، امنیت و پیشرفت هر جامعه‌ای، وحدت است، چنانچه خداوند متعال در آیه ١٠٣ سوره آل‌عمران، به مسلمانان، دستور وحدت و دوری از تفرقه داده است: «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا»؛ بی‌شک حکومت اسلامی آندلس نیز در سايه همین وحدت و یکپارچگی مسلمانان، بصورت برق آسا پیشرفت کرد؛ اما پس از چند صد سال، دشمنان توانستند بین مسلمانان تفرقه و درگیرى‏‌هاى داخلى ایجاد نموده و همین موضوع، یکی از مهمترین عوامل شکست‏ و نابودی تمدن بزرگ اندلس بود. (صحنه‌هاى تکان دهنده در تاریخ اسلام، ص١۵١) 2️⃣ «فساد اخلاقى و تعطیل شدن دستورات و احکام دینی» بی‌شک دومین عامل مهم شکست مسلمانان در اندلس را باید پشت کردن به احکام اسلامی و ترک فريضه مهم امر به معروف و نهی از منکر، و در نتیجه رواج فساد و بى بند و باری در آن جامعه اسلامی دانست؛ به صورتی که با فراگیر شدن فساد و فحشا، رفته رفته، از توجه مسلمانان اندلس به صلاح و سلامت و پیشرفت جامعه اسلامی کاسته شد، و حیا و عفت، و حَمیت و غیرت دینى در آنها از بین رفته و تنها شهوت‌رانی و خوش‌گذرانى برای آنها اهمیت پیدا نمود! در این دوران، دشمنان اسلام که در طی صدها سال همواره با مسلمانان جنگیده و از آنها شکست خورده بودند، با پیمان به ظاهر دوستی، و با طرحِ شیطانىِ تهاجمِ فرهنگی، وارد میدان شدند و با عقد قراردادهایى با حاکمان اسلامی، برای مسلمانان به ایجاد تفریح‌گاه‌ها، مدرسه‌های‌ مختلط و بازارهای رنگارنگ پرداختند و سپس با به گردش در آوردن دختران زیباروى مسیحى در همین بازارها و تفریحگاه‏ها و همچنین القای انحرافات عقیدتی در همین مدارس، جوانان مسلمان را از درون و برون تهى کرده و بدین ترتیب تمام توان مقاومت و غیرت آنها را از بین بردند و سپس با لشکریان خود به آنها یورش برده و حکومت اسلامی اندلس را برای همیشه نابود نمودند!» (همان) ✍️ در پایان این مبحث سزاوار است که در شکست تلخ اندلس بیشتر بیاندیشیم و از خود بپرسیم که: ❓آیا تاریخ تکرار نمى‏شود؟ و آیا حکومت اسلامی ما با کمتر از نیم قرن پایداری، از حکومت ٨٠٠ ساله اندلس، مستحکم‌تر است؟ ❓پس چرا برخی از ما، بى‌توجه به نقشه‏هاى شوم دشمنان، بر طبل اختلاف و تفرقه مى‏کوبیم و از وحدت حول محور ولایت امر، غفلت کرده و منافع حزبى و گروهى خود را بر منافع انقلابی و ملی ترجیح مى‌دهیم! ❓و چرا برخی مسئولان نظام و مردم در خوابند و در برابر شبیخون فرهنگی دشمنان، و اِلقاى شبهات و ایجاد تردید در بنیان‌هاى اعتقادى، و همچنین هزینه‌ی چند میلیارد دلاری دشمنان برای گسترش رایگان برنامه‏‌هاى ضد اخلاق و ضد عفت و غیرت اسلامی در فضای مجازی و حقیقی کاری نمی‌کنند؟ ❓و مهمتر از همه، چرا برخی از افراد از تاریخ تلخ اندلس درس نمی‌گیرند و هنوز دل در گرو «برجام ها» و پیمان و یاری کفار و دشمنان قرار داده‌اند؟! مگر فراموش کرده‌ایم که دشمنى کردن در ذات دشمن نهفته است و به فرموده امیر مؤمنان (ع): «کسى که از دشمن غفلت ‏بورزد، (بداند) که دشمن از او غافل نخواهد شد» (نهج‌البلاغه، نامه ۶٢) ✍️ و کلام آخر این‌که اگر روزی جوانان مؤمن و انقلابی ما توانستند با دست خالی در برابر تمامی جهان استکبار و پیشرفته‌ترین تجهیزات و تسلیحات جنگی، ایستاده و به پیروزی برسند؛ عامل آن چیزی جز وحدت کلمه و انسجام ملی تحت فرمان ولایت امر و امام امت (ره)، و غيرت و حميّت دينی، و روحیه ایثارگری و شهادت‌طلبی نبوده‌ است؛ لذا برای پاسداری از این دستاوردهای بزرگ و همچنین حفظ آرمان‌ها و اصول انقلاب اسلامى، بر همه ما واجب است که با حفظ وحدت بر محور ولایت مطلقه فقیه، و اجرای تمامی احکام و شعائر اسلامی، و ایستادگی در برابر تهاجم فرهنگی دشمنان به خصوص در رابطه با حجاب و عفاف اسلامی، مسیر نورانی امام و شهدا را ادامه داده تا انشاالله پرچم انقلاب را با دست با کفایت رهبر فرزانه انقلاب به دست مبارک حضرت ولی عصر (عج) برسانیم. https://eitaa.com/menbarisfahan

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#جنگ_جمل #عبرتی_بزرگ (١)» مناسبت: امروز در تقویم شمسی و قمری مناسبت خاصی نداریم؛ اما فردا دهم جمادی‌الاولی، سالروز آغاز جنگ جمل، اولین جنگ رسمی میان مسلمانان در تاریخ است، لذا سخن امروز را به این جنگِ عبرت‌آموز اختصاص می‌دهیم؛ بی‌شک جنگ جمل، یکی از تلخ‌ترین و دردناک‌ترین وقایع روزگار در تاریخ اسلام است؛ زیرا برای نخستین بار در تاریخ، دو لشکری در مقابل هم صف کشیدند که همگی به وحدانیت خداوند متعال، رسالت پیامبر اعظم (ص) و حقانیت معاد گواهی می‌دادند، همه آنها رو به یک قبله نماز می‌خواندند و شعار پرچم همه‌ی آنها «اللّه اکبر» بود؛ در یک سوی میدان، همسر پیامبر، عایشه که بر اساس آیه ۶ سوره احزاب او را «اُم‌المؤمنین» می‌نامیدند، به همراه صحابه بزرگی همچون طلحه و زبیر؛ و در سوی دیگر میدان، امیرالمؤمنین (ع) جانشین و نَفْس و جانِ پیامبر (ص) و جمعی از یاران صدیق رسول خدا، همچون عمار یاسر و مالک اشتر قرار داشتند؛ به همین دلیل، این واقعه برای حضرت علی (ع) بسیار تلخ و ناگوار بود و حضرت، تمام سعی و تلاش خود را صرف جلوگیری از وقوع جنگ و خونریزی نمودند، اما متأسفانه حُب جاه و مقام و دنیاپرستی و زیاده‌خواهی، چشم‌ها و گوش‌های لشگریان شتر سرخ موی را به شنیدن صدای حق بسته بود و بالأخره حادثه تلخ جمل در تاریخ اسلام رقم خورد که در این مجال کوتاه به گوشه‌ای از این واقعه‌ی شرم‌آور اشاره می‌نمائیم: ✍️ پس از حکومت و خلافت خلفای سه‌گانه برخلاف دستور و توصیه مکرر پیامبر اکرم (ص) برای جانشینی امیرالمؤمنین (ع)، بالأخره مسلمانان به همراه صحابه بزرگ از جمله طلحه و زبیر از امیرالمؤمنین (ع) درخواست نمودند که حکومت را بپذیرند و با اصرار زیاد با حضرت بیعت نمودند؛ اما متأسفانه بیش از سه ماه از بیعت آنها با حضرت على(ع) نگذشته بود که عدالت علوی بر گروهى از صحابه‌ی مستکبر سخت و ناگوار آمد و مخالفت‌ها از سوى آنان آغاز شد؛ از طرفی «معاویه» در شام، پرچم مخالفت را برافراشت و حاضر به پذیرش بیعت با امیرالمؤمنین (ع) نشد و براى رویارویی با حضرت، آماده جنگ شد؛ از سوی دیگر «طلحه» و «زبیر» که خود را برتر از دیگر صحابه پیامبر می‌دانستند و درخواست حکومت بصره و کوفه را داشتند؛ از نرسیدن به جاه و مقام و عدالت علوی و تساوی حقوق بیت‌المال برای همه مسلمانان، به شدت به خشم آمده و به بهانه سفر عمره، راهى «مکّه» شدند و در آنجا با «عایشه» که او نیز از بیعت با امیرالمؤمنین (ع) سر باز زده بود، دیدار و گفتگو کردند و سپس با عنوان دروغین خون خواهیِ خلیفه‌ی سوم، به سمت «بصره» حرکت نمودند؛ هرچند تمامی مورخین شیعه و سنی شهادت می‌دهند که «طلحه و زبیر» خود از سران مبارزان بر ضدّ «عثمان» بودند و به درستی می‌دانستند که حضرت علی (ع) کوچکترین نقشی در قتل عثمان نداشته‌اند، اما بهانه‌ی بهتری برای شکستن بیعت و لشگرکشی در برابرِ امیرالمؤمنین (ع) پیدا نکردند لذا با نیرنگ و سوءاستفاده از جایگاه همسر پیامبر به‌عنوان «اُم‌المؤمنین»، بصره را تصرف کرده و با گمراه ساختن مردم، براى خود بیعت گرفتند و اولین فتنه و شکاف بزرگ را در جهان اسلام ایجاد نمودند؛ چون خبر این خیانت بزرگ به امیرالمؤمنین (ع) رسید، ایشان علیرغم میل باطنی خود با لشگری به سوى «بصره» حرکت کردند و بالاخره دو لشکر با هم روبه رو شدند و سعی و تلاش مضاعف و سخنرانی‌های متعدد حضرت علی (ع) مؤثر واقع نشد و لشگریان جمل، در روز دهم جمادی‌الاولی سال ٣۶ هجری قمری، اولین جنگ رسمی میان مسلمانان را به راه انداختند؛ ✍️ که انشاالله به شرط حیات در روزبرگ فردا از وقایع تلخ این جنگ سخت و شرم‌آور با شما سخن خواهیم گفت... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#جنگ_جمل، #عبرتی_بزرگ (٢)» مناسبت روز: امروز دهم جمادی‌الاولی، سالروز آغاز «جنگ #جمل» به‌عنوان یکی از تلخ‌ترین و دردناک‌ترین وقایع روزگار در تاریخ اسلام است، لذا سخن امروز را به این جنگِ عبرت‌آموز، اختصاص می‌دهیم؛ در روز گذشته عرض شد که پس از اصرار مسلمانان و بیعت آنها با امیرالمؤمنین (ع)؛ روش حکومت حضرت علی (ع) بر اساس سیره پیامبر (ص) و ایجاد عدالت و تساوی حقوق بیت‌المال برای همه مسلمانان، بر گروهى از صحابه‌ی مستکبر، سخت و ناگوار آمد و در این میان «طلحه» و «زبیر» که خود را برتر از دیگر صحابه پیامبر می‌دانستند و چشم به خلافت مسلمین داشتند، پس از بیعت با امیرالمؤمنین (ع) درخواست حکومت بصره و کوفه را نمودند؛ اما پس از نرسیدن به جاه و مقام مورد نظر، سخت برآشفتند و با عنوان دروغین خون‌خواهیِ خلیفه‌ی سوم، بیعت خود را شکستند و با نیرنگ و سوءاستفاده از جایگاه همسر پیامبر به‌عنوان «اُم‌المؤمنین»، بصره را تصرف کرده و با گمراه ساختن مردم، براى خود بیعت گرفتند و در این وضعیت، سعی و تلاش مضاعف و نامه‌ها و سخنرانی‌های متعدد امیرالمؤمنین (ع) نیز مؤثر واقع نشد و بالاخره لشکریان جمل، اولین جنگ رسمی میان مسلمانان را به راه انداختند؛ در این جنگ عبرت آموز که با شکست لشکر شتر سرخ مویِ «عایشه» و کشته شدن «طلحه» و «زبیر» به پایان رسید، اما مورخین نوشته‌اند که در این جنگِ سخت متأسفانه حدود هجده تا بیست هزار نفر از مسلمانان (در لشکر طرفین) کشته شدند و مسئولیت این ضایعه عظیم، برگردن آتش افروزان جنگ جمل قرار گرفت؛ چنانچه «بلاذری» از برجسته‌ترین تاریخ‌نگاران اهل‌سنت در «انساب الاشراف» آورده: «بعد از جنگ جمل، زنی بر «عایشه» وارد شد و درباره عذابِ زنی که فرزند کوچکش را کشته بود، سؤال کرد؟ عایشه گفت: مسلماً جهنم بر او واجب شده است؛ پس آن زن با اشاره به آیه ۶ سوره احزاب که همسران پیامبر را «اُم‌المؤمنين» نامیده، به عایشه گفت: درباره زنی که باعث قتلِ بیش از بیست هزار نفر از فرزندانش (درجنگ جمل) شده، چه می‌‌گویی؟! (انساب الاشراف، ج ٢، ص ٢۶۶) و همچنین آورده‌اند که بعد از این واقعه شرم‌آور، «عایشه»، بارها و بارها از این اقدام خود، اظهار ندامت و پشیمانی کرد؛ (انساب الاشراف، ج٢، ص ٢۴٩) و هرگاه روز جنگ جمل را به یاد می‌آورد، آرزو می‌کرد و می‌گفت: ای کاش قبل از آن مرده بودم و در آن حادثه حضور نمی‌یافتم. [الفتوح، ج۲، ص۴۸۷.] ✍️ اما باید بدانیم که آنچه گذشت، تنها نقل یک واقعیت تلخ تاریخی نیست، بلکه دانشنامه‌ای زنده و گویا و عبرت‌آموز، برای همه اعصار و دوران‌هاست؛ بی‌شک یکی از نکات آموزنده این واقعه اسفناک این است که متأسفانه اصحاب جمل، فریب عنوان «اُم‌المؤمنين» و سوابق صحابه بزرگی همچون طلحه و زبیر را خوردند و در برابر ولیّ‌زمان خود ایستادند؛ غافل از این‌که در اسلام، حال فعلی افراد، ملاک است نه گذشته و سوابق آنها! چنانچه رهبر فرزانه انقلاب دراین‌باره فرموده‌اند: «امام بارها فرمودند قضاوت در مورد اشخاص باید با معیار حال كنونی اشخاص باشد؛ گذشته‌ی اشخاص، مورد توجه نیست... این همان قضاوتی بود كه امیرالمؤمنین (ع) با جناب طلحه و جناب زبیر كردند؛ شما باید بدانید طلحه و زبیر افراد كوچكی نبودند، جناب زبیر سوابقی درخشان دارد كه نظیر آن را كمتر كسی از اصحاب حضرت داشت، حتی بعد از به خلافت رسیدن ابوبكر، در همان روزهای اول، پای منبر خلیفه اول، چند نفر از صحابه، بلند شدند و اظهار مخالفت كردند و گفتند: حق با شما نیست؛ و حق با علی‌بن‌ابیطالب (ع) است! اسم این اشخاص در تاریخ ثبت است (و زبیر یکی از آنهاست)... اما امیرالمؤمنین با اینها چه كردند؟ جنگیدند... یعنی آن سوابق (درخشان، همه) محو و تمام شد؛(چنانچه) بعضی‌ها (نیز) با امام راحل از پاریس در هواپیما بودند و به ایران آمدند؛ اما در زمان امام به خاطر خیانت اعدام شدند؛ بعضی‌ها از دورانی كه امام در نجف بودند و بعد كه به پاریس رفتند، با ایشان ارتباط داشتند، در اول انقلاب هم مورد توجه امام قرار گرفتند؛ اما بعد رفتار و موضع‌گیری‌های این‌ها، موجب شد كه امام آنها را طرد كردند، و از خودشان دور نمودند؛ (زیرا) میزان، وضعی است كه امروز بنده دارم...» (سخنان معظم‌له ۱۳۸۹/۰۳/۱۴) ✍️ در پایان باید بدانیم که تاریخ و حوادث آن، فقط یک بار اتفاق نمی‌افتد، بلکه ممکن است در هر عصری، دوباره تکرار شود و چنانچه غفلت کنیم و حُبّ جاه و مقام و دنیاپرستی در دل ما جای گیرد، شاید جنگ جملِ دیگری در عصر ما نیز رخ دهد‌؛ بنابراین اگر نمی‌خواهیم در لشکر زبیریان قرار گیریم، باید از تاریخ درس گرفته و اطاعت از ولیِّ‌زمان را پیشه‌ی خود سازیم. https://eitaa.com/ROOZBARG