🎥 تمساح بزرگ در حال خوردن تمساح ۶ پا در جنگل فلوریدا

🎥 تظاهرات گسترده در ایتالیا علیه محدودیت های کرونایی 💯کارگران حمل بار تهدید به تعطیلی و مسدود کردن بندر می کنند ، از طرفی هم اتحادیه ها و اصناف گوناگون خواستار اعتصاب عمومی در سراسر ایتالیا شدند

🎥 شب گذشته در تل آویو تظاهرات گسترده ای علیه گذرنامه سلامت برگزار شد 💯 این اعتراضات به دلیل اخطار دولت رژیم اشغالگر به یهودیانی بود که هنوز دز سوم واکسن را نزده اند

⭕️ سفرهای استانی مهم، بجا و ضروری اما... ◀️ سفرهای استانی و دیدارهای مردمی غیرمنتظره آقای #رئیسی، واقعا حرکت‌های بجا و خوبی است که همچنان نیز ادامه دارد. در جریان سفر به استان کهگیلویه و بویر احمد، رفتارهای دلنشین و متواضعانه‌ی آقای رئیسی حقیقتاً دل همه را شاد و امید را دوباره بین مردم زنده کرد. این فیلم را ببینید و با رفتارهای از بالا به پایین رئیس جمهور سابق مقایسه کنید. 🔺 البته این نکته نیز نباید فراموش شود که، آیا در نظامی با این سطح از #بوروکراسی می‌شود با سفرهای استانی صرف، مشکلات را حل کرد؟ آیا فکری برای اصلاح این ساختارِ فشل، خسته و ضدتحولی شده است؟

🎙 #محمدصالح_مفتاح: ◀️ چرا هر چند وقت یکبار رهبری می‌گویند بروید #قانون_اساسی را بخوانید، اما کسی به این موضوع توجه ندارد؟ چون ما داریم به #منافع کوتاه‌مدت فکر می‌کنیم! 🔹 فکر می‌کنیم که دستیابی به اهداف کوتاه‌مدت و نزدیک به ما خیلی اولویت دارد. فکر می‌کنیم اگر مثلا امروز، ما در مسند قدرت نباشیم، همه چیز به هم می‌خورد؛ هیچ مصلحتی به‌دست نمی‌آید! 🔹 #مصلحت_عمومی را به اسم مصلحت کنار می‌گذاریم و بعد می‌بینیم که کشور به صلاح نمی‌رسد. چرا فکر می‌کنیم که مصلحت ما همان مصلحت نظام است؟ 🔺 خودِ آقای #زاکانی بالاخره نماینده مجلس بودند و این همه زحمت می‌کشیدند و قوانینی را وضع می‌کردند. اگر قرار باشد هرکسی به‌واسطه اینکه قدرت در اختیارش است، قانون را کنار بگذارد، چگونه می‌توان انتظار داشت که امور کشور، اصلاح شود؟

🖊 #محمد_امینی_رعیا: ◀️ سیاست "ممنوعیت یا محدودیت #واردات" با ۵ اقدام تکمیلی باعث تقویت #تولیدات_داخلی می‌شود: 🔹 ۱. برای دوران ممنوعیت یا محدودیت یک بازه پلکانی تعیین شود. مثلا تا یک سال ممنوعیت کامل یا تعرفه ۱۰۰ درصدی، از یک تا دو سال نصف آن و سپس واردات آزاد شود. در واقع این سیاست نباید مادام‌العمر باشد. 🔹 ۲. مجوز تاسیس کارخانجات و شرکت‌های تولیدکننده در آن صنعت با کمترین هزینه و با حداقل تکلّف صادر شود تا بخش خصوصی داخلی، به سادگی بتواند وارد بازار شده و از فرصت ایجاد شده، استفاده نماید. این اقدام باعث می‌شود، #فضای_رقابتی میان تولیدکنندگان داخلی ایجاد شده و جلوی #انحصار گرفته شود. 🔹 ۳. تسهیلات دولتی و حمایت‌های ویژه به تولیدکنندگانی که بخشی از تولیدات خود را صادر می‌کنند، بر اساس میزان صادرات اعطا شود. این اقدام باعث می‌شود، علاوه بر بازار داخلی، توجه به #صادرات و حرکت در راستای استانداردهای جهانی نیز در دستور کار تولیدکنندگان قرار گیرد. 🔹 ۴. برای اینکه تولیدکنندگان با نرخ روز، خود را وفق داده و مبتنی بر آن هزینه‌ها و قیمت خود را متناسب نمایند، به هیچ وجه #ارز_دولتی و ترجیحی به صنعتِ تحت حمایت تخصیص داده نشود. 🔺 ۵.‌ اقدامات مذکور با قطعیت اجرایی و بر آن نظارت شود؛ چون اثرگذاری آن وابسته به اجرای کامل و قاطع است. تمام

🖊 #شهید_بهشتی ◀️ دین، یعنی عدل؛ عدل، یعنی دین. هر جا دیدید می‌گویند دین و اسلام هست و #عدالت_اجتماعی نیست، شک نکنید دین و اسلامش قلّابی است. 🔹 اگر ما بخواهیم واقعاً روی دید قرآن بایستیم، قسط و عدل و #عدالت، با آن معنای گسترده‌اش، با دین خدا، چنان نزدیک‌اند، که گویی دو نام هستند روی یک معنی. 🔹 و هر جا می‌گویند عدل هست، عدالت اجتماعی هست، اما خدا نیست، پیوند بشر با بی‌نهایت و ابدیّت فراموش شده است. هر جا حقایق قرآنی نباشد، عدالت نباشد و قرآن باشد، خواننده قرآن باشد، مروج قرآن باشد، پیداست در این خواندن و ترویج، خللی هست؛ این روشن است. 🔹 آنجا که چیزی به نام #عدالت_اقتصادی و عدالت اجتماعی باشد، همه شکم‌ها سیرند، شکم گرسنه‌ای وجود ندارد. همه بیماران درمان می‌شوند، بیمار بدون پزشک و دارو وجود ندارد، همه انسان‌ها مَسکنی و مأوایی دارند، انسانِ بی مسکنی پیدا نمی‌شود. 🔹 نظر قرآن و نظر ما این است که به پیروی از قرآن و به تبعیّت از دریافت‌های فطری منطقی که با هدایت قرآن کسب کرده‌ایم، هر جا در هر جامعه، در هر نظام، به هر گوشه‌ای از گوشه‌های هستیِ انسان، به هر نیازی از نیازهای انسان، به هر بُعدی از ابعاد انسان بی‌توجهی بشود، در آن جامعه، نظام عادلانه‌ای سر کار نیست. 🔺 خواه این گوشه غذا باشد، لباس باشد، نیاز جنسی باشد، مسکن باشد، بهداشت باشد، و خواه این گوشه، گوشه‌ای برتر از همه این‌ها، آن پیوند عالی انسان با حق باشد، که او را به‌راستی انسان می‌کند. 📚 کتاب منهای فقر، محمد رضا حکیمی، ص ۷۵