ضرورت طراحی آمایش سرزمین بومی و مستمر
با حاکمیت الگوهای پیشنهادی غرب در مدیریت آب، اکنون 75 درصد آبی که علاوه برتأمین نیازغذایی کشور، امکان صادرات بسیاری از محصولات را هم فراهم می کرد، با تبخیر و تبدیل شدن به لای و لجن در مخازن سدهای بیشمار، به هدر می رود.
اکنون در حالی که هنوز ادعا میشود، کشاورزی ایران 90 درصد آب کشور را مصرف می کند، کشاورزان ایران، با استفاده از ۱۰ درصد آبی که باقیمانده از تبخیر و مصرف سه برابری شهرها، نسبت به سرانه جهانی است، با کمک گرفتن از لوله های سوراخ قطره چکانی، یا بارانهای گاه به گاه، به تولید مواد صادراتی که در موارد زیادی برگشت داده می شود، مشغولند. در حالی که، عمده ارز کشور برای واردات مواد اساسی کشاورزی صرف میشود!! که فقط با تعیین قیمت منصفانه توسط دولت، امکان تولید آن در کشورِ چهارفصل ما و بی نیازی از واردات فراهم است.
به جای انجام آبخیزداری وآبخوان داری که می تواند با ذخیره آب در زمین، مانع تبخیر و فرونشست زمین، سبب رطوبت خاک، سرسبزی آن، و بهبود آب و هوا، با یک پنجم هزینه سدسازی شود؛ سدسازی 10 برابر حد بحران، انجام شده که علاوه بر هزینه سنگین و تبخیر 75 درصدی آب، مانع تجدید آب زیرزمینی و رکورد داری کشور ما در بیابان زایی و فرونشست زمین در جهان شده و بحرانی ترین شرایط را برای ما به وجود آورده است.
فرونشستی که در صورت ادامه، میتواند سبب تخریب همه زیرساخت‌ها و حتی تخریب ساختمان ها در بسیاری از شهرهای کشورمان شود .
فرونشستی که قدرت جذب آب در خاک را از بین برده و باران و برف به جای سرسبزی خاک، به سیلابی از گل و لای تبدیل شده و زندگی مردم را هر ساله در هم می پیچد.
در حال حاضر بخش عمده ارز و بودجه کشور صرف واردات مواد اساسی کشاورزی و سـدسَـازی می شود. که دو روی یک سکه برای نابودی محیط زیست، وابستگی اقتصادی و در پی آن شکست ایران است.
چاره چیست؟
چاره، بازگشت به تعقل، بریدن از برنامه‌های دشمن، خودباوری و جبران عقب ماندگی تحمیلی غرب به کشورمان است.
برای رسیدن به آبادانی مجدد کشور، کنارگذاشتن آمایش سرزمین ستیران و طراحی آمایش سرزمین، با تکیه بر عقل و خرد، و بررسی روشهای سنتی در دوره آبادانی، و شناخت و به کارگیری همه استعدادها و محدودیتهای کنونی و بررسی روشهای جدید و سازگار با محیط زیست کشور، ضروریست.
قطعاً قوه مجریه کشور، که با تغییر حداکثر ۸ ساله و رقابت مخرب جناحهای سیاسی درگیر است و با وجود مسولیت برنامه ریزی، حتی بررسی آمایش موجود و اشکالات آن طی بیش از 40 سال انجام نشده، نمی تواند مسولیت برنامه ریزی برای چند دهه را به عهده داشته باشد.
بخصوص درمقابل برنامه ریزیهای دشمن برای ما که چندصد ساله و توسط صهیونیستهایی است که کشورها را با تسلط برسازمانها و بانکها و صندوقها و حتی دادگاههای بین المللی و انحصار در وسایل ارتباط جمعی و نفوذ در دولتها، به اختیار خود درآورده اند.
اکنون به لطف اعتقاد به دو اصل عدل و امامت (رعایت حق هر موجود و ضرورت هدایت) و وجود اصل ولایت فقیه در قانون اساسی ما، ایران پایگاه اصلی مقابله با سلطه جهانی صهیونیسم است.
اما وضعیت کنونی اقتصاد و محیط زیست کشور که می بایست ضامن اقتصاد پایدار کشور باشد، با کپی چهل ساله از برنامه بیگانگان، به بحرانی ترین شرایط رسیده، تا جایی که حتی تامین غذای مردم به خطر افتاده است.
این امر گویای ناتوانی دولتها، با گرایشهای مختلف، در طراحی آمایش سرزمین، متناسب با شرایط کشور، با وجود 40 سال فرصت؛ و ضرورت تغییر جایگاه و روش آن است.
جایگاه آمایش سرزمین
دفتر آمایش سرزمین باید در جایی قرار گیرد که امکان تهیه برنامه دراز مدت، و مستمر و فارغ از کشمکشها و وابستگیهای سیاسی را تأمین کند.
تنها نهادی که از پایداری و تکیه بر ارزشهای الهی برخوردار و از غربزدگی و تقلید و وابستگی به دشمنان مبراست، نهاد رهبری تحت نظر شورای خبرگان است.
این تنها نهادی است که قابلیت خود را در عرصه های مختلف، برای حل مشکلات کشور به منصه ظهور رسانده، حامی" توسعه درونزای" کشوراست و کشور ایران را از وابستگی به ابتدایی ترین امکانات دفاعی، به یکی از چند قدرت مطرح جهان تبدیل نموده است.
🎥 تظاهرات علیه رژیم سعودی در شهر "بریده" در منطقه "قصیم"
🔸 این تظاهرات که با حضور و تجمع صدها جوان همراه است منجر به درگیری با نیروهای امنیتی سعودی شده است.
🔸 تظاهرکنندگان اعتراض خود را نسبت به مالیات ها، قرنطینه، جلوگیری از مسافرت، فقر فزاینده و بیکاری در کشور اعلام کردند.
#نابودی_آل_سقوط