🔸 الگوی شهرسازی امروز ما، بیش از آنکه دغدغه حل مسأله مسکن آحاد مردم و #رفع_نياز را داشته باشد، ظاهراً به‌دنبال تضمین #سود شرکتهای انبوه‌ساز مسکن است! 🔸 #انبوه‌سازی طوری در رسانه‌ها تعریف و تمجید می‌شود که جای هیچ تردید و سوالی را در ذهن مردم باقی نمی‌گذارد! این در حالی است که مدافعان انبوه‌سازی هیچگاه هیچ استدلال منطقی و علمی ارائه نداده‌اند که چرا و چگونه انبوه‌سازی می‌تواند مشکلات ما را حل کند؟ 🔸 دگماتیسم فکری حاکم بر صاحبان سرمایه و جنون #حداکثرسازی_سود، درِ هر گونه بحث علمی را بسته است. #مدافعان_انبوه_سازی بفرمایند که در سه دهه اخیر چه میزان توانسته‌اند مسأله مسکن مردم را تسکین دهند که اگر آنها نمی‌بودند این مشکلات برطرف نمی‌شد؟ 🔸 آیا جز این است که غلبه نگاه انبوه‌سازی در سه دهه اخیر، نه‌تنها دستیابی به مسکن حداقلی آپارتمانی را هم به آرزو تبدیل کرده است بلکه چالش‌های جدی آلودگی هوا، ترافیک، تهدیدهای روانی و اجتماعی و از همه مهمتر، دشوارشدن حفظ حریم خصوصی و عفت و حجاب برای خانواده‌ها را به وجود آورده است؟ ⁉️ آیا وقت تجدید نظر و عقبگرد از سیاست شیطانی #انبوه_سازی نرسیده است؟

✍🏻 "آپارتمان‌زایی در شهرها، روان‌زُدایی از کودکان" 🌳 #طبیعت، اسباب‌بازیِ جایگزین‌ناپذیر کودکان ما و منبع کاملی برای پاسخگویی به نیازهای آن‌هاست. #خانه_ویلایی تنها گزینه‌ایست که می‌تواند برخی از شعبه‌های این شهربازی خدادادی را در درون خود پذیرا باشد. برای نمونه "باغچه"، جایی‌است که فرزند بتواند در آن خاک را لمس کند، گیاه را بنوازد، چوب را بو بکشد، توانایی‌هایش را محک بزند و با جهان خلقت، در مقیاسی کوچک ارتباط برقرار کند. #انبوه‌سازی و زیستِ #آپارتمانی، کابوسی‌است که رؤیای تندرستیِ روان کودکانمان را خواهد بلعید! 👈 "آرتور ریچارد لوو" می‌گوید: «لمس نکردن #طبیعت در کودکان امروزی بحرانی است که باید آن را جدی گرفت!» "لوو" اصطلاح “اختلال کمبود ارتباط با طبیعت” را برای توصیف این پدیده به کار برده است.👉 #معماری_شهرسازی_ایرانی_اسلامی #مسکن_ویلایی