🔸️اقدام عجیب بانک سپه برای اولین حضور مدیرعامل بانک سپه در مشهد! 🔹️روابط عمومی بانک سپه همزمان با ورود مدیرعامل این بانک به مشهد با برگزاری مراسمی از تمبر اختصاصی چهره وی رونمایی کرد! پ.ن: تا کی میخواد این کارهای طاغوتی ادامه پیدا کنه ؟ چرا هنوز که هنوزه این رفتارها ادامه داره ، از دولت انقلابی انتظار برخورد داریم، و انتظار داریم هر چه زودتر قوانینی وضع شود و این کارها از اساس منع بشه؛ با وضع مجازات‌های بازدارنده و سخت که دیگه کسی جرأت نکنه از این کارها کنه و دولت و نظام رو بدنام کنه. لطفاً منتشر کنید به گوش خود رئیس جمهور برسه تا هر چه زودتر ترتیب اثر بدن. #عدالتخواهی #تملق #فریاد_مستضعفین

🛑📢«تملق گویی» چه زیان هایی به بار می آورد؟ 🔹معناى #تملّق، مدح و ثناى بيش از حدّ و گزافه گويى درباره فضايل افراد براى نزدیک شدن به آنها و استفاده از مواهب مادّى آنان است. حتى ذكر اوصاف برجسته واقعى يك شخص بدون اشاره به نقاط ضعف، آن هم نوعى تملّق محسوب مى شود و گاه از اين فراتر مى رود و تملّق گويان نقاط ضعف را در لباس نقاط قوت بيان مى كنند. #تملّق_گويى بيشتر درباره قدرتمندان است و خطر بسيار بزرگى براى زمامداران و مديران محسوب مى شود، زيرا نخستين شرط مديريت، آگاه بودن از واقعيّات مربوط به حوزه مديريت است، و متملّقان بر روى واقعيّتها پرده مى افكنند و مشكلات را از نظر مديران و زمامداران مى پوشانند و از اين طريق مفاسد بى شمارى به بار مى آورند. 🔹عجيب اين است كه زمامداران نالايق و گمراه نيز غالباً متملّقان را تشويق مى كنند، از حق گويى ناراحت مى شوند و از تملّق متملّقان احساس آرامشى كاذب و دردآفرين می کنند. از این رو اميرمؤمنان امام على (عليه السلام) تملّق را بدترين درد يا درد بى درمان شمرده ميفرمايد: «أَدْوَأُ الدَّاءِ الصَّلَف‏؛ [۱] بدترين درد تملّق گويى است». [يكى از معانى صلف تملّق گويى و ديگرى خودستايى است]. همچنین در سخن ديگرى مى فرمايد: «إنَّما يُحِبُّكَ مَنْ لايَتَمَلَّقَكَ؛ [۲] دوستان واقعى تو كسانى هستند كه به تو تملّق نمى گويند». نيز ميفرمايد: «لَيْسَ الْمَلَقُ مِنْ خُلُقِ الاَْنْبِياءِ؛ [۳] تملّق از اخلاق انبيا نيست». اين سخن را نيز نبايد فراموش كرد كه تملّق گاهى به صورت مستقيم و گاه غير مستقيم، گاه با نثر و گاه با شعر و گاهى با عمل، اجرا مى شود که آثار زيانبار همه يكسان است. پی نوشت: [۱] غرر الحكم و درر الكلم‏، تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، دار الكتاب الإسلامی، ۱۴۱۰ق، چاپ دوم‏، ص ۱۸۶، قصار ۲۹ [۲] همان، ص ۲۷۳، قصار ۱۷ [۳] همان، ص ۵۵۶، قصار ۳ 📕پيام امام امير المومنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چاپ اول‏، ج ۸، ص ۲۶۴ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #تملق

🛑از دیدگاه اسلام «مدح» و «تمجید» پسندیده است یا ناپسند؟ 🔹#مدح و #تمجيد و ثناخوانى نسبت به ديگران بر دو گونه است: گونه اى از آن مثبت و سازنده و سبب دلگرمى خادمان و يأس خائنان و پيشرفت جامعه است. بخش ديگرى سبب تخريب و عقب افتادگى و تقويت شوكت ظالمان است. قسم اوّل داراى سه شرط است: نخست اينكه «مُدِحَ مَنْ يَسْتَحَقُّ الْمَدْحَ»؛ (آن كس كه سزاوار مدح و ثناست، مدح و ستايش شود). شرط دوم اين است كه مدح از حدّ تجاوز نكند. شرط سوم اينكه هدف گوينده تقرّب نابجا به شخص مقابل و رسيدن به منافع نامشروع خود نباشد. در روايتى از پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) مى خوانيم: «إِذا مُدِحَ الْفاجِرُ اهْتَزَّ الْعَرْشَ وَ غَضِبَ الرَّبُّ» [۱]؛ (هرگاه شخص فاجر، مدح و ستايش شود، عرش خدا به لرزه در مى آيد و خداوند غضب مى كند). 🔹در حديث ديگرى آمده است: «اَلثَّناءُ بِأَكْثَرِ مِنَ الاِْسْتِحْقاقِ مَلَقٌ وَ التَّقْصيرُ عَنِ الاِْسْتِحْقاقِ عَيٌّ أَوْ حَسَدٌ» [۲]؛ (مدح و ستايش بيش از استحقاق تملّق است و كمتر از آن ناتوانى در اداى سخن است يا حسد). اين نكته را نيز نبايد از نظر دور داشت كه بايد ظرفيت شخص ممدوح در نظر گرفته شود؛ مبادا مدح و ستايش سبب غرور او گردد و از مسير حق منحرف شود؛ همان گونه كه در جمله ديگرى از كلمات قصار مولا مى خوانيم: «رُبَّ مَفْتُون بِحُسْنِ الْقَوْلِ فيهِ» [۳]؛ (چه بسيار اشخاصى كه به واسطه مدح و تمجيد، گرفتار فريب و فتنه مى شوند). 🔹بى شك در صورتى كه همه اين جهات در نظر گرفته شود، مدح و ستايش نشانه قدردانى و حق شناسى و سبب تشويق نيكوكاران و صالحان مى شود. در دنياى امروز نيز جلسات فراوانى براى نكوداشت خادمان پرسابقه جامعه، عالمان بزرگ و نيكوكاران ممتاز گرفته مى شود و هر سال سعى مى كنند به نويسندگان بهترين كتاب سال، كارگران و كشاورزان نمونه و يا پيام آوران صلح و دوستى در جهان، جوايزى اهدا و از آنان قدردانى كنند، كه اگر رنگ و بوى سياسى پيدا نكند و روابط بر ضوابط حاكم نگردد و آن شرط سوم كه در بالا به آن اشاره شد، يعنى حسن نيّت كارگردانان حفظ گردد، به يقين آثار بسيار ارزنده اى دارد. 🔹ولى نوع دوم، درست در مقابل آن است؛ يعنى هنگامى كه افراد نالايق، مورد مدح و تمجيد قرار گيرند و يا افراد لايق، بيش از حد، ثناخوانى شوند، و يا عوامل سياسى و حب و بغضها و منافع شخصى، انگيزه اين كار مى شود، بدكاران تشويق مى شوند، و افراد فاضل، لايق و نيكوكار مأيوس مى گردند؛ متملّقان يكّه تاز ميدان اجتماع مى شوند و صادقان منزوى مى گردند. در حديثى از اميرالمؤمنين امام على (عليه السلام) مى خوانيم: «إيّاكَ وَ الْمَلَقُ فَإنَّ الْمَلَقَ لَيْسَ مِنْ خَلائِقِ الاِيمانِ» [۴]؛ (از تملّق بپرهيز كه با ايمان سازگار نيست). در حديث ديگرى از پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) آمده است: «أُحْثُوا في وُجُوهِ الْمُدّاحينَ التُّرابَ» [۵]؛ (به صورت چاپلوسان خاك بپاشيد). آخرين نكته اى كه لازم به ذکر، اين است كه گاه مدح و ستايش جنبه مثبت دارد و واجد همه شرايط بالاست، ولى آثار نامطلوبى در افكار عمومى ايجاد مى كند، و ممدوح، متّهم به دوست داشتن چاپلوسی مى شود كه در اينجا نيز از آن بايد اجتناب كرد. پی نوشت‌ها؛ [۱] بحار الأنوار، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق‏، چ دوم، ج ‏۷۴، ص ۱۵۰، باب ۷ [۲] نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت‏، قم‏، ‏۱۴۱۴ق، چ اول، ص ۵۳۵، قصار [۳۵۳] ۳۴۷ [۳] همان، ص ۵۵۶، قصار [۴۷۱] ۴۶۲ [۴] غررالحكم و دررالكلم‏، تميمى آمدى، دار الكتاب الإسلامي‏، قم،‏ ۱۴۱۰ق، چ دوم‏، ص ۱۷۰، قصار ۶۶ [۵] من لا يحضره الفقيه‏، ابن بابويه، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏،‏ ۱۴۱۳ق، چ دوم‏، ج ‏۴، ص ۱۱ 📕پيام امام اميرالمومنين (ع)، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۸، ص ۲۶۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #مدح #تمجید #تملق #چاپلوسی