🔴 نه شرقی نه غربی انقلاب اسلامی درتحلیل آمریکا 👥 مرداد ماه ۱۳۵۸ هیات نمایندگی امریکا در #ناتو: "طرف شوروی هیچ وجه مشترکی از لحاظ #ایدئولوژی با خمینی و انقلاب اسلامی او ندارد. از #دیدگاه شوروی هنگامی که خمینی به برکنار کردن نفوذ غرب در ایران کمک کرد ٬ نقش ” پیشرو“ خود را جهت اتحاد شوروی ایفا کرد و زمانی که انقلاب اسلامی خطری علیه منافع شوروی پدید آورد ٬ شوروی نیز رسماً خمینی را نادیده خواهد گرفت. این وضع را می توان از انتقادات مکرر شوروی علیه شایعه مداخله ایران در امور افغانستان مشاهده نمود." 🔘اسنادلانه جاسوسی جلد۵

⭕️ هرج و مرج برای سودان... طلا برای امارات گزارشی جدید نشان می‌دهد که چگونه یک رهبر شبه نظامی سودانی از یک شرکت پیشرو برای قاچاق طلا از سودان به امارات متحده عربی استفاده می‌کند و فرآیند شکننده حرکت به سوی دموکراسی در سودان را تضعیف می‌کند، در حالی که خود و نظامیانش به ثروت عظیمی دست یافته‌اند. 99 درصد طلای صادراتی سودان به امارات صورت می‌گیرد. 🏷#آفریقای_اسلامی #خلیج_فارس #دیدگاه #امارات #سودان 🔗 ادامه مطلب: syaaq.com/17823

⭕️ چرخش ولیعهد سعودی از سوسیالیسم دولتی به سرمایه‌داری دولتی خاندان سعودی پس از آنکه فروش بی‌سابقۀ نفت را در دهۀ ۱۹۷۰ تجربه کردند، برای ایجاد زیرساخت‌های کشور به چند شرکت خانوادگی اما سوداگر روی آوردند. درآمد نفتی حدود ۵۰ سال بعد بار دیگر به اوج خود رسید، اما این بار صندوق سرمایه‌گذاری دولتی عربستان بسیاری از این شرکت‌ها را که در همۀ آنها سهامدار بود، کنار گذاشت. تسلط فزایندۀ صندوق با دارایی 650 میلیارد دلاری به ریاست محمد بن سلمان نشان می‌دهد که تا چه اندازه نظم پیشین بر هم خورده است، زیرا هدف بن سلمان کنترل شدید بر اقتصاد برای خروج از اقتصاد تک محصولی مبتنی بر نفت است. 🏷 #بازارها #خلیج_فارس #دیدگاه #سرمایه‌داری_دولتی #صندوق‌های_سرمایه‌گذاری #عربستان 🆔 @mesagh 🔗ادامه مطلب: syaaq.com/19819

⭕️ عربستان در مرکز مسابقات گلف جهان؛ چگونه پول عربستان بایدن را ساکت می‌کند؟ 🗂 پرونده ویژه: شستشوی ورزشی سرانجام پس از کش‌وقوس‌های فراوان و در تصمیمی غافلگیرکننده که تقریبا همه طرفداران و حتی بازیکنان این ورزش را متعجب کرد، در اوایل این هفته یکی از معروف‌ترین تورهای گلف در جهان، انجمن گلف بازان حرفه‌ای (PGA) با لیگ لیو (LIV)، که حدود دو سال پیش با حمایت مالی عربستان سعودی تأسیس شد، برای ایجاد ساختار جدیدی در عرصه گلف ادغام شد. خبرگزاری بلومبرگ در یادداشتی به تحلیل این رویداد پرداخت و نوشت که جو بایدن و لیگ گلف این کشور "PGA" در ماه‌های اخیر درس سختی گرفت. آنها یاد گرفتند که عربستان کشوری بسیار ثروتمند است، بنابراین نمی‌توان آن را نادیده گرفت. بایدن باید بین پرهیز از برانگیختن خشم سعودی‌ها و پرهیز از توهین به افکار عمومی داخلی، تعادل را حفظ کند. 🏷 #خلیج_فارس #دیدگاه #شستشوی_ورزشی #عربستان #ورزش 🔗ادامه مطلب: syaaq.com/20834

⭕️ تاثیر جغرافیا بر مذهب یا مکان زندگی بر اعتقادات ظاهر شهر مکه با تصویر واتیکان متفاوت است و معماری اسلامی با معماری مسیحی و شکل مسجد با شکل کلیسا متفاوت است و آنها با معابد یهودی، بودایی یا هندو تفاوت دارند و شهرهای مقدس ویژگی خاص خود را دارند که آنها را از سایر شهرها متمایز می‌کند و این امر تأثیر عقاید و باورهای مذهبی را بر محیط زندگی نشان می‌دهد. مکتب شافعی در مناطق دشتی و ساحلی یمن گسترش یافته، در حالی که مکتب زیدی به استثنای برخی موارد عمدتا در مناطق کوهستانی یمن گسترش پیدا کرده است. اگر دقت کنیم می‌یابیم که محیط و کمبود منابع با دعوت به انقلاب و خروج علیه حاکم ظالم متناسب است. 🏷 #دیدگاه #دولت_دین #یمن 🔗ادامه مطلب: syaaq.com/18761

⭕️ حسینیون آذربایجان: چشم‌انداز و چالش‌های حزب الله قفقاز «موسسه خاورمیانه» مستقر در واشنگتن، در یادداشتی به قلم «پیمان اسدزاده» در تاریخ 12 ژوئن 2023، به معرفی جنبش مقاومت اسلامی آذربایجان یا همان «حسینیون» پرداخته و نوشت: با وجود چشم‌انداز چالش‌برانگیزی که حسینیون برای موفقیت پیش رو دارد، رهبران این گروه همچنان مصمم هستند که به هدف خود برای تغییر رژیم در باکو در بلندمدت دست یابند. امید بلندمدت آنها برای تغییر ممکن است بی‌اساس نباشد. آسیب‌پذیری سیاسی و اقتصادی بالقوه علی‌اف در درازمدت می‌تواند فرصتی برای گروه‌های مخالف، از جمله حسینیون، ایجاد کند تا از ضعف او به نفع خود استفاده کنند. 🏷 #ترکیه_و_قفقاز #دیدگاه #ملت_دین #آذربایجان #حسینیون #محور_مقاومت 🔗ادامه مطلب: syaaq.com/21092

#دیدگاه ⚡️جریان شناسی حزب عدالت و توسعه؛ اسلامگرایی اخوانی یا اسلام ترک با چاشنی تصوف آناتولی ✍ به قلم: عدنان فلاحی ❌ برخی حزب حاکم در ترکیه (آک‌پارتی) را یک حزب اخوانی ـ و یکی از زیرشاخه‌های اخوان المسلمین ـ می دانند؛ اما چنین تصوری کاملا بی‌پایه است. ما در ترکیه، تشکیلاتی در امتداد اخوانی نداریم. پدران اصطلاحا اسلامگرایی در ترکیه «نورالدین توپچو» و «نجیب فاضل کیساکورک» تحت تأثیر افکار پدران فکری اخوان نبودند. مثلا کیساکورک ـ از پیشوایان معنوی حزب عدالت و توسعه ـ اگرچه منتقد سرسخت کمالیسم و لائیسیته‌ی مندرج در آن بود؛ اما با امت‌گرایی سیاسی کسانی چون سید قطب یا مودودی خط‌کشی داشت. آنها تمایزی بین اسلام، ترک و عثمانی قائل نبوده و خاک و میهن ترکیه را خط مقدم و تجلی‌گاه بنیادین ایده‌های اسلامی خود ـ در برابر ناسیونالیسم لاییک آتاتورک ـ می‌دانستند. ✅ دیگر اینکه اگر پذیرای این فرضیه مشهور باشیم که جریان فکری اخوان از دل نوگرایی «عبده - رشید رضا» پدید آمد، آنگاه جلوه‌ دیگری از این تمایز بین اسلاف اخوان و اسلاف اسلام تُرکی بر ما روشن خواهد شد. 🔹 نسل‌های نخست اخوانی، اگرچه از زوال سلطنت عثمانی شکوه می‌کردند [۱]؛ اما پدران فکری‌شان از مخالفان عثمانی‌ بودند. محمد عبده برغم گفتارهای متناقض‌نمایش، نهایتا در سلک مخالفان «بابعالی» شد و با اتخاذ دیدگاه‌های ملی‌گرایانه ـ در کنار استادش سید جمال ـ از مؤسسان حزب میهنی مصر (الحزب الوطني) ـ از نخستین احزاب ملی‌گرای شرق اسلامی ـ بود. 🔸 عبده در اواخر عمر دیدگاه‌های رادیکالی درباره‌ عثمانی اتخاذ کرد و از اصلاح آن به کلی مأیوس و سرخورده شد. شاگرد ویژه‌ عبده، رشید رضا نیز اگرچه در ابتدا به سمت عثمانی‌ گرایش داشت و مطالبی هم در مدح عبدالحمید دوم نگاشت؛ اما نهایتا به سلک براندازان عثمانی و منتقدان سرسخت عبدالحمید در آمد و صریحا از جنبش استقلال‌طلب وهابیت سعودی حمایت کرد. ✅ رشید رضا به اپوزیسیون عثمانی‌ بدل شد و حتی بعد از تأسیس دولت سعودی دست از حمایت آنها دست برنداشت. به تصریح محمد عِماره که «فردی مثل شیخ محمد عبده، ترجیح می‌داد که اگر خلافتی هم برپا شود در اختیار عرب باشد و نه ترکان عثمانی!!!» 🔸 بر اساس فرض مشهوری که در ابتدا آوردیم به لحاظ گفتمانی نیز خاستگاه کلامی و عقیدتی جریان فکری اخوان، سلفیت نوگرایانه‌ «عبده- رشیدرضا» است؛ در حالی‌که خاستگاه اسلام تُرکی، تصوف آناتولیایی است. 💠 جریان مذهبی رایج در عثمانی همواره از مخالفان سرسخت سلفیت بود. حتی بیش از یک قرن قبل از ظهور وهابیت در حجاز، نخستین نشانه‌های ورود سلفیت به عثمانی (جریان موسوم به جنبش قاضی‌زاده) با مخالفت شدید علمای سنتی عثمانی روبرو شد و نهایتا ناکام ماند. این ستیز بین «عثمانی‌ - سلفی‌» بعد از خیزش جنبش وهابیت در حجاز و جنگ‌های بزرگی که بین آنها و عثمانی در گرفت بیشتر شد و حتی امروزه در کتب تاریخ رسمی مدارس در سعودی و جمهوری ترکیه متجلی شده. 🔹 با تمام اینها، از زمان نجم‌الدین اربکان ارتباطات فرهنگی اسلامگرایان ترکیه و جریان فکری اخوان گسترش یافت. در ابتدای قرن حاضر و بعد از سر کار آمدن عدالت و توسعه، این ارتباطات وارد مرحله‌ جدیدی از تعمیق روابط شد. دلیل آن هم پراگماتیسم حاکم بر هر دو طرف بود: جریان فکری اخوان ـ برعکس محافظه‌کاران سنتی یا سلفیت ـ خیلی در بند اختلافات کلامی و مذهبی با سایر گروه‌های مسلمان نیست؛ از آن سو حزب حاکم بر ترکیه نیز ذاتا سیاستی عملگرایانه دارد. فلذا یک رابطه بُرد ـ بُرد بین دولت پراگماتیست ترکیه و جریان فکری اخوانی شکل گرفت که خاصه در برهه‌ موسوم به بهار عربی به اوج خود رسید. 💠 پشتیبانی از اخوان و نهادهای دینی و فرهنگی و رسانه‌ای نزدیک به آن، ده‌ها میلیون حامی و دوستدار فراملی برای ترکیه دست و پا کرد و بدین ترتیب دولت ترکیه موفق شد که مشروعیت بین‌المللی و قدرت نرم خود در میان بخش بزرگی از مسلمانان جهان را به نحو بی‌سابقه‌ای ارتقا دهد. از آن سو جریان فکری اخوان هم صاحب یک حامی قدرتمند دولتی در سطح اوراسیا و خاورمیانه ـ در کنار دولت قطر ـ شد که ارتباطات مالی و رسانه‌ای و تشکیلاتی‌اش را تسهیل و تسریع می‌بخشد. ✅ گفتنی است اگرچه برای دولت ترکیه نهایتا منافع و مصالح ملی‌ را اولویت داد؛ اما دستاوردهای مهم این پیوند دوطرفه، مانع این شده است که برخی اختلافات و تضاد منافع‌ ـ که از اقتضائات طبیعی سیاست‌ورزی محلی و ملی است ـ وارد سطح رتوریک و رسانه‌ای شود. [۱]. نسل‌های جدید مثل غنوشی، سعد الدین عثمانی و... تعلقی به ایده‌ خلافت ندارند و در چهارچوب ملی می‌اندیشند.

#دیدگاه ⚡️جریان شناسی حزب عدالت و توسعه؛ اسلامگرایی اخوانی یا اسلام ترک با چاشنی تصوف آناتولی ✍ به قلم: عدنان فلاحی ❌ برخی حزب حاکم در ترکیه (آک‌پارتی) را یک حزب اخوانی ـ و یکی از زیرشاخه‌های اخوان المسلمین ـ می دانند؛ اما چنین تصوری کاملا بی‌پایه است. ما در ترکیه، تشکیلاتی در امتداد اخوانی نداریم. پدران اصطلاحا اسلامگرایی در ترکیه «نورالدین توپچو» و «نجیب فاضل کیساکورک» تحت تأثیر افکار پدران فکری اخوان نبودند. مثلا کیساکورک ـ از پیشوایان معنوی حزب عدالت و توسعه ـ اگرچه منتقد سرسخت کمالیسم و لائیسیته‌ی مندرج در آن بود؛ اما با امت‌گرایی سیاسی کسانی چون سید قطب یا مودودی خط‌کشی داشت. آنها تمایزی بین اسلام، ترک و عثمانی قائل نبوده و خاک و میهن ترکیه را خط مقدم و تجلی‌گاه بنیادین ایده‌های اسلامی خود ـ در برابر ناسیونالیسم لاییک آتاتورک ـ می‌دانستند. ✅ دیگر اینکه اگر پذیرای این فرضیه مشهور باشیم که جریان فکری اخوان از دل نوگرایی «عبده - رشید رضا» پدید آمد، آنگاه جلوه‌ دیگری از این تمایز بین اسلاف اخوان و اسلاف اسلام تُرکی بر ما روشن خواهد شد. 🔹 نسل‌های نخست اخوانی، اگرچه از زوال سلطنت عثمانی شکوه می‌کردند [۱]؛ اما پدران فکری‌شان از مخالفان عثمانی‌ بودند. محمد عبده برغم گفتارهای متناقض‌نمایش، نهایتا در سلک مخالفان «بابعالی» شد و با اتخاذ دیدگاه‌های ملی‌گرایانه ـ در کنار استادش سید جمال ـ از مؤسسان حزب میهنی مصر (الحزب الوطني) ـ از نخستین احزاب ملی‌گرای شرق اسلامی ـ بود. 🔸 عبده در اواخر عمر دیدگاه‌های رادیکالی درباره‌ عثمانی اتخاذ کرد و از اصلاح آن به کلی مأیوس و سرخورده شد. شاگرد ویژه‌ عبده، رشید رضا نیز اگرچه در ابتدا به سمت عثمانی‌ گرایش داشت و مطالبی هم در مدح عبدالحمید دوم نگاشت؛ اما نهایتا به سلک براندازان عثمانی و منتقدان سرسخت عبدالحمید در آمد و صریحا از جنبش استقلال‌طلب وهابیت سعودی حمایت کرد. ✅ رشید رضا به اپوزیسیون عثمانی‌ بدل شد و حتی بعد از تأسیس دولت سعودی دست از حمایت آنها دست برنداشت. به تصریح محمد عِماره که «فردی مثل شیخ محمد عبده، ترجیح می‌داد که اگر خلافتی هم برپا شود در اختیار عرب باشد و نه ترکان عثمانی!!!» 🔸 بر اساس فرض مشهوری که در ابتدا آوردیم به لحاظ گفتمانی نیز خاستگاه کلامی و عقیدتی جریان فکری اخوان، سلفیت نوگرایانه‌ «عبده- رشیدرضا» است؛ در حالی‌که خاستگاه اسلام تُرکی، تصوف آناتولیایی است. 💠 جریان مذهبی رایج در عثمانی همواره از مخالفان سرسخت سلفیت بود. حتی بیش از یک قرن قبل از ظهور وهابیت در حجاز، نخستین نشانه‌های ورود سلفیت به عثمانی (جریان موسوم به جنبش قاضی‌زاده) با مخالفت شدید علمای سنتی عثمانی روبرو شد و نهایتا ناکام ماند. این ستیز بین «عثمانی‌ - سلفی‌» بعد از خیزش جنبش وهابیت در حجاز و جنگ‌های بزرگی که بین آنها و عثمانی در گرفت بیشتر شد و حتی امروزه در کتب تاریخ رسمی مدارس در سعودی و جمهوری ترکیه متجلی شده. 🔹 با تمام اینها، از زمان نجم‌الدین اربکان ارتباطات فرهنگی اسلامگرایان ترکیه و جریان فکری اخوان گسترش یافت. در ابتدای قرن حاضر و بعد از سر کار آمدن عدالت و توسعه، این ارتباطات وارد مرحله‌ جدیدی از تعمیق روابط شد. دلیل آن هم پراگماتیسم حاکم بر هر دو طرف بود: جریان فکری اخوان ـ برعکس محافظه‌کاران سنتی یا سلفیت ـ خیلی در بند اختلافات کلامی و مذهبی با سایر گروه‌های مسلمان نیست؛ از آن سو حزب حاکم بر ترکیه نیز ذاتا سیاستی عملگرایانه دارد. فلذا یک رابطه بُرد ـ بُرد بین دولت پراگماتیست ترکیه و جریان فکری اخوانی شکل گرفت که خاصه در برهه‌ موسوم به بهار عربی به اوج خود رسید. 💠 پشتیبانی از اخوان و نهادهای دینی و فرهنگی و رسانه‌ای نزدیک به آن، ده‌ها میلیون حامی و دوستدار فراملی برای ترکیه دست و پا کرد و بدین ترتیب دولت ترکیه موفق شد که مشروعیت بین‌المللی و قدرت نرم خود در میان بخش بزرگی از مسلمانان جهان را به نحو بی‌سابقه‌ای ارتقا دهد. از آن سو جریان فکری اخوان هم صاحب یک حامی قدرتمند دولتی در سطح اوراسیا و خاورمیانه ـ در کنار دولت قطر ـ شد که ارتباطات مالی و رسانه‌ای و تشکیلاتی‌اش را تسهیل و تسریع می‌بخشد. ✅ گفتنی است اگرچه برای دولت ترکیه نهایتا منافع و مصالح ملی‌ را اولویت داد؛ اما دستاوردهای مهم این پیوند دوطرفه، مانع این شده است که برخی اختلافات و تضاد منافع‌ ـ که از اقتضائات طبیعی سیاست‌ورزی محلی و ملی است ـ وارد سطح رتوریک و رسانه‌ای شود. [۱]. نسل‌های جدید مثل غنوشی، سعد الدین عثمانی و... تعلقی به ایده‌ خلافت ندارند و در چهارچوب ملی می‌اندیشند.