اختلاف نظری که در مورد صحبت های #استاد_انصاریان بوجود آمده، ریشه‌اش برمیگردد به اینکه: ما، اقتضائاتِ ساحت‌های مختلف کنشگری را با هم مخلوط میکنیم و البته به خاطر اینکه در عصر رسانه هستیم، گاهی ناخواسته، این ساحت‌ها مخلوط میشوند. یک مثال بزنم: حکم ساب النبی و ساب الامام در شریعت اعدام است. روایات صریحی هم در موردش داریم. حتی مواردی داریم که آمده اند از امام اجازۀ کشتن ساب‌الامام را گرفته اند و ایشان هم اجازه داده اند. اما در عین حال، گزارشات زیادی نیز در روایات داریم که امام علیه السلام با فلان آدم که آمده بود و به ایشان فحاشی می کرد، با ملاطفت برخورد کردند و او را هدایت کردند. خب حالا وظیفه چیست؟ آیا باید #قانون اسلام مبنی بر برخورد شدید با ساب الامام را به بهانۀ هدایت و ارشاد آنها، کنار گذاشت؟ یا اینکه باید اصل را بر اجرای قانون گرفت؟! واقعیت اینست که هم آن کسی که دم از هدایت و ارشاد میزند دارد درست می گوید و هم آن کسی که بر اجرای قانون در ساحت عمومی تأکید میکند درست میگوید. هیچکدام از اینها نباید مستمسکی برای زدن دیگری قرار بگیرد. 👈 منتهی به خاطر اینکه در عصر رسانه هستیم، هر دو قشر باید دقت مضاعفی کنند. هم آن کسانی که بر برخوردهای قانونی تأکید دارند باید توجه کنند که #زمینه_های_هدایتیِ موجود در افراد را #سرکوب نکنند و هم آن کسانی که از موضع ارشاد و هدایت صحبت می کنند، باید دقت کنند که #تیغ_قانون را در برخورد با هنجارشکنان، #کُند نکنند.