ملکۀ پهلوی: گاهـی بـه محمدرضـا میگفتـم: «چـرا بـا علـم بـه اینکـه میدانـی ایـن پدرسـوخته ها نوکـر اجنبی هسـتند، آنهـا را اخـراج نمیکنی؟» محمدرضـا میگفـت: «چـه فایـده ای بـر اخـراج آنهـا مترتب است؟ اینهــا را اخــراج کنــم، دههــا نفــر دیگــر را اطرافــم قــرار میدهنــد. بگذاریــد اینهــا باشــند ]تــا[ خیــال دولت ُ هــای خارجــی از حســن انجـام امـور در ایـران راحـت باشـد!» او در ادامــه، باتوجه بــه اینکــه محمدرضــا هــم از ایــن موضــوع آگاه بـود، چنیـن نوشـته اسـت: محمدرضـا خصوصـی بـه مـن میگفـت: «همیـن رئیـس سـاواک و معـاون او و مدیـران ارشـد، همه شـان بـا آمریکاییهـا ارتبـاط دارنـد و بـرای حفـظ ظاهـر می آینـد و از مـن اجـازه میخواهنـد؛ درحالیکـه قبـل از کسـب اجـازه، اطلاعـات موردنیـاز را بـه آمریـکا و انگلیـس رد کرده انــد.» منبع: ریحانه درودی، دربار به روایت دربار؛ فساد سیاسی، ص۳۳. 📚برگرفته از کتاب #صعود_۴۰_ساله اتحادیه عماریون