⭕️بهترین شاخصِ بصیرت 🔸دیدن دوردست ها در هوای مِه گرفته و یا غبارآلود، توسط چشم های معمولی کار ساده‌ای نیست، اما دیدن جوانب امور و عاقبت آنها در فتنه های ریز و درشتِ جامعه، کاری به مراتب سخت تر است. در فتنه ها ـ که همان فضای مه آلود و غبار زدۀ اجتماعی و سیاسی است ـ تنها افرادی از افتادن در ورطه نابودی و هلاکت نجات می یابند که مسلح به #بصیرت باشند. شـنـاخـت روشـن و یـقـیـنـی از دیـن، تـکـلیـف، پـیـشـوا، حـجـّت خـدا، راه، دوسـت و دشـمـن، حـق و بـاطل، #بصیرت نام دارد. [۱]    💠بهترین راه دستیابی به بصیرت 🔹برای دستیابی به این ویژگی مهم یعنی #بصیرت، امور مختلفی بیان شده است، اما باید توجه داشت که مهم‌ترین راه رسیدن به بصیرت و افزایش آن، همراهی با ولی جامعه اسلامی است. قرآن کریم به همه آحاد مسلمین دستور داده است که «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم». [نساء، ۵۹] مصداق اولی‌الامر در دوران حضور، حضرات معصومین (ع) هستند و در دوران غیبت نیز امت بدون ولی و سرپرست رها نشده اند. طبق روایات مختلف ـ از جمله روایت عمر بن حنظله [۲] ـ و توقیع شریف صادره از امام عصر (عج) [۳]، #فقها اولیاء امت بعد از امام محسوب می‌شوند و بایستی در #دوران_غیبت به ایشان مراجعه کرد و در دوران کنونی، #ولی_فقیه در رأس همه فقها قرار دارد. 💠اهمیت همراهی با «ولیّ» 🔹اهمیت شناخت و همراهی با امام و ولی جامعه، تا بدان حد است که در روایتی از نبی مکرم اسلام (ص) نقل شده است: اگر کسی بمیرد و امام زمان‌ خود را نشناسد، همانند کسی است که به مرگ جاهلیت مرده است. [۴] تعبیر دقیق «مرگ جاهلیت» می تواند نشانگر مطالب بسیاری باشد، اما در این نوشتار، بحث «بصیرت در پرتو همراهی با امام و #ولی_جامعه» مد نظر است. نبی اکرم (ص) به صراحت میفرماید: «پیمودن مسیر و گذران زندگی بدون #امام، سرنوشت محتوم #مرگ_جاهلی را به دنبال دارد». این معنا در کلام امیرالمومنین (ع) به صراحت آمده است. 🔹ایشان در فرازی از بیانات خود می‌فرماید: «هیچ کس از شیعیان به #بصیرت نمی‌رسند، مگر اینکه با شناخت من به نورانیت برسند، پس هنگامی که مرا به این مقام شناختند، بطور تمام و کمال #بصیرت یافته اند...». [۵] همان‌گونه که بیان شد در فقدان حضور مبارک حضرات معصومین این #علماء_دین و فقهای عظام ـ و در رأس آنها ولی فقیه ـ هستند که راهنمایی و هدایت جامعه را بر عهده دارند. در روایتی از امام محمد باقر (ع) در وصف علماء ربانی آمده است: «عالم مانند کسی است که به همراه خود شمعی دارد که بوسیله آن ظلمت جهل و حیرت از بین می رود و هر کس که به نور آن روشنی یافت، از حیرت خارج شده و از جهل نجات می یابد.» [۶] 🔹همچنین همراهی‌ با امام مصداق بارز تقوای الهی است و خداوند در قرآن کریم فرموده است: «‏‏وَ مَن یَتَّقِ اللهَ یَجْعَل لَهُ مَخْرَجًا»؛ [طلاق، ۲] و «‏‏إَن تَتَّقُواْ اللهَ یَجْعَل لَکُمْ فُرْقَانًا»؛ [انفال، ۲۹] یعنی در پرتو رعایت تقوا ـ که اشاره شد یکی از مظاهر اصلی و محوری آن، همراهی با امام و ولی جامعه است ـ خداوند راه را می نمایاند و مانع از افتادن به ورطه گمراهی و ضلالت میشود. اساسا در سایه همراهی با امام و #ولی_جامعه، غبارها زدوده شده و #حق و #باطل روشن می شود، و این فضای روشن و بی غبار، زمینه را برای تصمیم و اقدامات متناسب توسط مردم فراهم می آورد و همین کنش و واکنش امام و امت، می تواند بهترین شاخص برای #بصیرت باشد. پی‌نوشت‌ها؛ [۱] پیامهای عاشورا (جواد محدثی) ص۲۵۵ [۲] قال الصادق (ع): « ...من کان منکم ممن قد روی حدیثنا و نظر فی حلالنا و حرامنا و عرف احکامنا فلیرضوا به حکما فانی قد جعلته علیکم حاکما فاذا حکم بحکمنا فلم یقبله منه فانما استخف بحکم الله و علینا رد و الراد علینا الراد علی الله و هو علی حد الشرک بالله»؛ [اصول کافی، ج۱، ص۶۷] [۳] «و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی رواه حدیثنا فانهم حجتی علیکم و انا حجه الله.» [وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۱۰۱] [۴] بحارالانوار، ج۲۳، ص۹۴ [۵] همان، ج‏۲۶، ص۷ [۶] الإحتجاج، ج‏۱، ص۱۷ نویسنده: حسین سعدآبادی منبع: وبسایت راسخون #بصیرت 🆔 @mesagh

⭕️بهترین شاخصِ بصیرت 🔸دیدن دوردست ها در هوای مِه گرفته و یا غبارآلود، توسط چشم های معمولی کار ساده‌ای نیست، اما دیدن جوانب امور و عاقبت آنها در فتنه های ریز و درشتِ جامعه، کاری به مراتب سخت تر است. در فتنه ها ـ که همان فضای مه آلود و غبار زدۀ اجتماعی و سیاسی است ـ تنها افرادی از افتادن در ورطه نابودی و هلاکت نجات می یابند که مسلح به #بصیرت باشند. شـنـاخـت روشـن و یـقـیـنـی از دیـن، تـکـلیـف، پـیـشـوا، حـجـّت خـدا، راه، دوسـت و دشـمـن، حـق و بـاطل، #بصیرت نام دارد. [۱]    💠بهترین راه دستیابی به بصیرت 🔹برای دستیابی به این ویژگی مهم یعنی #بصیرت، امور مختلفی بیان شده است، اما باید توجه داشت که مهم‌ترین راه رسیدن به بصیرت و افزایش آن، همراهی با ولی جامعه اسلامی است. قرآن کریم به همه آحاد مسلمین دستور داده است که «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم». [نساء، ۵۹] مصداق اولی‌الامر در دوران حضور، حضرات معصومین (ع) هستند و در دوران غیبت نیز امت بدون ولی و سرپرست رها نشده اند. طبق روایات مختلف ـ از جمله روایت عمر بن حنظله [۲] ـ و توقیع شریف صادره از امام عصر (عج) [۳]، #فقها اولیاء امت بعد از امام محسوب می‌شوند و بایستی در #دوران_غیبت به ایشان مراجعه کرد و در دوران کنونی، #ولی_فقیه در رأس همه فقها قرار دارد. 💠اهمیت همراهی با «ولیّ» 🔹اهمیت شناخت و همراهی با امام و ولی جامعه، تا بدان حد است که در روایتی از نبی مکرم اسلام (ص) نقل شده است: اگر کسی بمیرد و امام زمان‌ خود را نشناسد، همانند کسی است که به مرگ جاهلیت مرده است. [۴] تعبیر دقیق «مرگ جاهلیت» می تواند نشانگر مطالب بسیاری باشد، اما در این نوشتار، بحث «بصیرت در پرتو همراهی با امام و #ولی_جامعه» مد نظر است. نبی اکرم (ص) به صراحت میفرماید: «پیمودن مسیر و گذران زندگی بدون #امام، سرنوشت محتوم #مرگ_جاهلی را به دنبال دارد». این معنا در کلام امیرالمومنین (ع) به صراحت آمده است. 🔹ایشان در فرازی از بیانات خود می‌فرماید: «هیچ کس از شیعیان به #بصیرت نمی‌رسند، مگر اینکه با شناخت من به نورانیت برسند، پس هنگامی که مرا به این مقام شناختند، بطور تمام و کمال #بصیرت یافته اند...». [۵] همان‌گونه که بیان شد در فقدان حضور مبارک حضرات معصومین این #علماء_دین و فقهای عظام ـ و در رأس آنها ولی فقیه ـ هستند که راهنمایی و هدایت جامعه را بر عهده دارند. در روایتی از امام محمد باقر (ع) در وصف علماء ربانی آمده است: «عالم مانند کسی است که به همراه خود شمعی دارد که بوسیله آن ظلمت جهل و حیرت از بین می رود و هر کس که به نور آن روشنی یافت، از حیرت خارج شده و از جهل نجات می یابد.» [۶] 🔹همچنین همراهی‌ با امام مصداق بارز تقوای الهی است و خداوند در قرآن کریم فرموده است: «‏‏وَ مَن یَتَّقِ اللهَ یَجْعَل لَهُ مَخْرَجًا»؛ [طلاق، ۲] و «‏‏إَن تَتَّقُواْ اللهَ یَجْعَل لَکُمْ فُرْقَانًا»؛ [انفال، ۲۹] یعنی در پرتو رعایت تقوا ـ که اشاره شد یکی از مظاهر اصلی و محوری آن، همراهی با امام و ولی جامعه است ـ خداوند راه را می نمایاند و مانع از افتادن به ورطه گمراهی و ضلالت میشود. اساسا در سایه همراهی با امام و #ولی_جامعه، غبارها زدوده شده و #حق و #باطل روشن می شود، و این فضای روشن و بی غبار، زمینه را برای تصمیم و اقدامات متناسب توسط مردم فراهم می آورد و همین کنش و واکنش امام و امت، می تواند بهترین شاخص برای #بصیرت باشد. پی‌نوشت‌ها؛ [۱] پیامهای عاشورا (جواد محدثی) ص۲۵۵ [۲] قال الصادق (ع): « ...من کان منکم ممن قد روی حدیثنا و نظر فی حلالنا و حرامنا و عرف احکامنا فلیرضوا به حکما فانی قد جعلته علیکم حاکما فاذا حکم بحکمنا فلم یقبله منه فانما استخف بحکم الله و علینا رد و الراد علینا الراد علی الله و هو علی حد الشرک بالله»؛ [اصول کافی، ج۱، ص۶۷] [۳] «و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی رواه حدیثنا فانهم حجتی علیکم و انا حجه الله.» [وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۱۰۱] [۴] بحارالانوار، ج۲۳، ص۹۴ [۵] همان، ج‏۲۶، ص۷ [۶] الإحتجاج، ج‏۱، ص۱۷ نویسنده: حسین سعدآبادی منبع: وبسایت راسخون #بصیرت 🆔 @mesagh

🛑📢زندگی جاهلی؛ برابر با مرگ جاهلی 🔸مرگ آیینه زندگی است. زندگی جاهلانه و دور از #حجت_خداوند، موجب مرگ جاهلانه می‌شود. #امام_معصوم علیه‌ السلام موجب حیات فرد و جامعه بوده و بهارِ جان‌ها به او وابسته است. کسی که «امام شناس» باشد، زنده و تازه است و مرگ او نیز مرگی عاقلانه و زیبا خواهد بود، اما دوری از «امام» باعث دل‌مردگی است و مرگ را تجربه‌ای تاریک و پلید می‌کند. 💠مرگ مرحله‌ای از زندگی ابدی 🔹مرگ چیزی به‌ غیر از یک پُل عبور نیست. پُلی که انسان را از مرحله‌ای از زندگی به مرحله دیگر منتقل می‌کند. هر طور که زیسته باشیم، همان‌گونه خواهیم مُرد. «شناخت امام عصر» و ارتباط با او موجب شکل‌گیری حیات واقعی در انسان می‌شود، و مرگ او را نیز که تجلی زندگی این دنیاست، عاقلانه و پرطراوت خواهد نمود. در روایات آمده است: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة؛ [۱] هر فردی که بمیرد در حالی‌ که امام زمانش را نشناسد، به #مرگ_جاهلی مرده است». 💠منظور از امام در روایاتِ معرفتِ امام 🔹ممکن است سؤال پیش آید که چگونه «شناخت امام زمان» این مقدار اثر دارد، اما به شناخت پیامبر خدا، هیچ اشاره نشده است؟ پاسخ در آشنایی با اصطلاح امام نهفته است. امام گاهی به معنای عام و کلی به‌کار می‌رود، و منظور از واژه امام جایگاهی در برابر و مغایر با پیامبر نیست. دقت در روایات متعدد شیعیان و اهل سنت درباره لزوم معرفت امام و توجه به استدلالی که در این روایات آمده نشان می‌دهد، ملاک، خالی نبودن زمین از حجت خداست. برای مثال در روایت امام حسن عسکری علیه‌السلام این‌گونه آمده: «اَنَّ الاَرضَ لَا تَخْلُو مِنْ حُجَّةٍ لِلهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ أَنَّ مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً؛ [۲] زمین هیچ‌گاه از حجت خدا بر خلق، تا روز قیامت خالی نخواهد بود و اگر کسی بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است». در ادامه همین روایت آمده است؛ «فَقِيلَ: يَابنَ رَسُولَ اللهِ فَمَنِ الْحُجَّةُ والامام بَعْدَكَ؟»؛ «از ایشان سؤال شد: ‌ای فرزند رسول خدا! امام و حجت بعد از شما کیست؟». عبارات به‌خوبی نشان می‌دهد که راوی نیز از واژه امام، معنای حجت را فهمیده است. 🔹آیت‌ الله جوادی آملی حفظه‌ الله می‌فرماید: «مرگ، عصاره زندگی است، اگر مرگ کسی مرگ جاهلی ‏بود، معلوم می‌شود در مدت عمر، حیات جاهلی داشته است. مرگ کسی که ‏امام زمان خودش را نشناسد جاهلی است، یعنی حیاتش حیات جاهلیت است. منظور از «امام» در این حدیث، امام در مقابل پیامبر نیست، ‏بلکه منظور حجت بالغه خداست که در هر عصری در میان مردم بوده است ‏اعم از پیامبران و یا امامان معصوم». [۳] پی‌نوشت‌ها؛ [۱] شیخ حر عاملی، وسایل الشیعه، چاپ اول، موسسه آل البیت، بیتا، ج ۱۶، ص ۲۴۶ [۲] همان [۳] خبرگزاری حوزه، اگر حیات انسان عاقلانه باشد، ‏مرگ عاقلانه خواهد داشت نویسنده: سنایی منبع: وبسایت اندیشه برتر حوزه #امام #امام_شناسی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🌍📢 #از_اینکه_با_انتشار_مطالب_از_ما_حمایت_میکنید_سپاسگذاریم 🆔 @mesagh