آیت الله کوهستانی ره می فرمودند : آن قدر حضرت علی اکبر علیه السلام شفاعت می کند که نوبت به امام حسین علیه السلام نمی رسد. #حضرت_علی‌اکبر🖤

آیت الله العظمی جوادی آملی: «سرّ اين كه سفارش كرده اند هر روز زيارت عاشورا بخوانيد و نسبت به اهل بيت (عليهم السلام) تولّی داشته و بر آنان صلوات بفرستيد و از دشمنانشان تبرّی بجوييد، برای آن است كه طرز فكر معاندان ايشان منفور شود وگرنه هم اكنون سخن از معاويه و يزيد نيست تا آنها را لعنت كنيم. نام و ياد آنها رخت بربسته و قبرشان نيز زباله دانی بيش نيست، الآن سخن از فكر و راه يزيد و يزيديان عصر است.» حماسه و عرفان ص٣١١ #محرم 🏴💦🏴💦🏴💦🏴

✅آیت الله مولوی قندهاری: 🔻کسی که بر حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) گریه می کند، اشکش از دریای مسجور(آسمان هفتم) است که تبدیل به اشک می شود و این اشک ها مأذون است به إذن الله و اشک معمولی نیست. 📚کتاب هزارویک نکته از کربلا، ص۶۷ #امام_زمان الـٰلّهُمَ ؏َجــِّلِ‌ لوَلــیِّڪَ‌ اَلْفــَرَجْ‌ بحق‌ حضࢪٺ‌ زینب‌ ڪبرۍ‌ سلام‌ الله‌ علیها‌

⚜ به لطف الهی آموزش قرآن کریم ویژه طلاب غیرایرانی ▫️شروع دوره:👇 🔺۳۱ تیرماه تا ۲۴ مرداد 🔻▫️🔻▫️🔻 تغییر برنامه زمان آموزش حضوری قرآن کریم 👇👇 🔺روزهای یکشنبه و سه‌شنبه:👇 ⏰ ساعت ۹ تا ۱۲ 💠 ۹ تا ۱۰:۳۰ کارگاه تجوید 💠 ۱۰:۳۰ تا ۱۱:۳۰ تفسیر - جزء ۳۰ _ سوره مبارکه فجر ◽️ تفسیر با لسان شیوای سرکارخانم سبحانی زیدعزها 📝 ثبت‌نام با شماره تلفن ۲۱۱۲۳۴۷ 🕌 مکان:کلاس طبقه سوم ساختمان شهید مطهری ره یا به ای دی زیر مشخصات خود را پیام بفرمایید. 👇 @Zebadi54 ⏰ ساعت تماس ۷ تا ۱۳ لینک کانال فرهنگی قرآنی مدرسه علمیه مبارکه مشکات https://eitaa.com/joinchat/2793078919C0153fceadc

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۱۶ نام سوره: انفال شماره آیه:《۱۶》 #آیه: وَ مَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَ مَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۖ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ #ترجمه: و هر کس در آن هنگام به آنها پشت کند به غضب خدا گرفتار خواهد شد. و جایگاه او جهنّم است، و چه بد جایگاهى است! مگر آنکه هدفش از کناره گیرى، تجدید نیرو براى حمله (مجدد) و یا پیوستن به گروهى (از مجاهدان) باشد. #تفسیر_آیه: مجازات دردناک فرارکنندگان از میدان جهاد را با ذکر استثناهاى آن شرح مى دهد مى فرماید: کسانى که به هنگام مبارزه با دشمن به آنها پشت کنند چنین کسى گرفتار غضب پروردگار خواهد شد مگر در صورتى که هدف کناره گیرى از میدان براى انتخاب یک روش جنگى بوده باشد و یا به قصد پیوستن به گروهى از مسلمانان و حمله مجدد‌ (وَ مَنْ یُوَلِّهِمْ یَوْمَئِذ دُبُرَهُ إِلاّ مُتَحَرِّفاً لِقِتال أَوْ مُتَحَیِّزاً إِلى فِئَة فَقَدْباءَ بِغَضَب مِنَ اللّهِ). همان گونه که مشاهده مى کنیم: در این آیه، دو صورت از مسأله فرار، استثناء شده که در ظاهر شکل فرار دارد اما در باطن شکل مبارزه و جهاد. نخست صورتى است که از آن تعبیر به مُتَحَرِّفاً لِقِتال شده، مُتَحَرِّف از ماده تَحَرُّف به معناى کناره گیرى از وسط به اطراف و کناره هاست، و منظور از این جمله این است که؛ جنگ جویان به عنوان یک تاکتیک جنگى از برابر دشمن بگریزند و به کنارى بروند که او را به دنبال خود بکشانند و ناگهان ضربه غافل گیرانه را بر پیکر او وارد سازند و یا به صورت جنگ و گریز دشمن را خسته کنند که؛ جنگ گاهى حمله و گاهى عقب نشینى به عنوان حمله مجدد است، چرا که أَلْحَرْبُ کَرٌّ وَ فَرٌّ . شکل دوم آن است که جنگجوئى خود را در میدان تنها بیند و براى پیوستن به گروه جنگجویان عقب نشینى کند و پس از پیوستن به آنها حمله را آغاز نماید. به هر حال، دستور تحریم فرار از میدان، نباید به شکل خشکى تفسیر شود که مانورها و تاکتیک هاى جنگى را از میان ببرد، همان مانورهائى که سرچشمه بسیارى از پیروزى هاست. و در پایان آیه مى فرماید: نه تنها فرارکنندگان گرفتار خشم خدا مى شوند بلکه جایگاه آنها دوزخ و چه بد جایگاهى است (وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ). جمله بْاءَ از ماده بَواء به معناى مراجعت و منزل گرفتن آمده، ولى ریشه آن به معناى صاف و مسطح کردن یک محل و مکان است، و از آنجا که انسان به هنگام منزل گرفتن محل خود را صاف و مسطح مى کند این کلمه به این معنى آمده است، همچنین چون انسان به منزلگاه خویش مراجعت مى کند به معناى بازگشت نیز آمده است و در آیه بالا اشاره به این است که آنها مشمول غضب مستمر و مداوم پروردگار مى شوند، گوئى در خشم و غضب پروردگار منزل گرفته اند. مَأوى در اصل، به معناى پناهگاه است و این که در آیه بالا مى خوانیم: مأواى فرارکنندگان از جهاد جهنم است. اشاره به این است که آنها با فرار مى خواهند پناهگاهى براى خود انتخاب کنند که از هلاکت مصون بمانند، ولى به عکس، پناهگاه آنها جهنم مى شود، نه تنها در جهان دیگر بلکه در این جهان نیز در جهنمى سوزان از ذلت و بدبختى و شکست و محرومیت، پناه خواهند گرفت. لذا در کتاب عیون الاخبار از امام على بن موسى الرضا (علیه السلام) در پاسخ یکى از دوستانش ـ که از فلسفه بسیارى از احکام سئوال مى کند در زمینه فلسفه تحریم فرار از جهاد نقل مى کند؛ خداوند به این دلیل فرار از جهاد را تحریم کرده که موجب وهن و سستى در دین و تحقیر برنامه پیامبران، امامان و پیشوایان عادل مى گردد و نیز سبب مى شود آنها نتوانند بر دشمنان پیروز شوند و دشمن را به خاطر مخالفت با دعوت به توحید پروردگار و اجراى عدالت و ترک ستمگرى و از میان بردن فساد، کیفر دهند. به علاوه سبب مى شود دشمنان در برابر مسلمانان جسور شوند و حتى مسلمانان به دست آنها اسیر و مقتول گردند و سرانجام آئین خداوند عزّوجل برچیده شود. در میان امتیازات فراوانى که على(علیه السلام) داشت، و گاهى خودش به عنوان سرمشق براى دیگران به آن اشاره مى کند، همین مسأله عدم فرار از میدان جهاد است، آنجا که مى فرماید: فَإِنِّی لَمْ أَفِرَّ مِنَ الزَّحْفِ قَطُّ، وَ لَمْ یُبَارِزْنِی أَحَدٌ إِلاّ سَقَیْتُ الأَرْضَ مِنْ دَمِهِ!: من هیچ گاه از برابر انبوه دشمن فرار نکردم (با این که در طول عمرم در میدان هاى زیاد شرکت جستم) و هیچ کس در میدان جنگ با من رو به رو نشد مگر این که زمین را از خونش سیراب کردم. عجیب این است که: جمعى از مفسران اهل تسنن اصرار بر این دارند که: حکم آیه فوق مخصوص جنگ بدر بوده ادامه دارد 👇