⁦✍️⁩دکتر ابوالفضل ساجدی ⭕موضوع: 🔷يكي از آسيب‌های تعليم در كشور، غفلت از پيوند آن با تربيت است. والدين، معلمان،‌ مبلغان، فرهنگ سازان و دغدغه مندان تعليم دين بايد به تفاوت كار خود با تعليم ساير دروس توجه داشته باشند،‌ اما در موارد زيادي به اين نكته توجه نمي شود. يكي از خصائص اموزش دين، پيوند با تربيت است. آموزش‎هاي ديني به دليل محتوا و مقصد خاص خود، با ساير دروس هم‌چون رياضي و فيزيك، تفاوت دارد. تعليم ديني فقط ياد دادن علوم توصيفي و گزارش‎گر را هدف قرار نمي‎دهد؛ بلكه با مقاصد تربيتي گره خورده است. اين آموزه‎ها به دو دستة كلي قابل تقسيم است: 1. مسايل نظري و اعتقادي 2. مسايل عملي، اخلاقي و تربيتي و جهت‎دهي گرايش‎ها و عواطف هدف از آموزش نوع دوم ايجاد تغييرهاي رفتاري، هدايت اخلاقي و گرايشي است. آموزش نوع نخست نيز چون مقدمة پذيرش و عمل به دين است، با هدايت عملي آدمي پيوند دارد. بنابراين آموزه‎هاي ديني، مستقيم يا غير مستقيم، با اهداف تربيتي آميخته است. قرآن نيز تعليم و تزكيه را در كنار هم ذكر مي‎كند و مي‎فرمايد: هُوَ الَّذِي بَعَث في الاُمِّيينَ رَسولاً مِّنهُمْ يتْلُوا عَلَيهِمْ ءَايتِهِ وَ يزَكِّيهِمْ وَ يعَلِّمُهُمُ الْكِتَب وَ الحِْكْمَةَ وَ آن كانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضلَلٍ مُّبِينٍ (جمعه:2). اوست خدايي كه ميان عرب اُمي (يعني قومي كه خواندن و نوشتن هم نمي‎دانستند) پيغمبري بزرگوار از همان مردم برانگيخت تا بر آنان آيات وحي خدا تلاوت كند و آن‌ها را از لوث جهل و اخلاق زشت پاك سازد و شريعت كتاب سماوي و حكمت الهي بياموزد با آن‌كه پيش از اين همه در ورطه جهالت و گمراهي بودند. برخي از پژوهش‎گران غربي مانند زورديگ زبان آموزه‎هاي ديني را زبان وجود (is language) و زبان ساير دروس را زبان ابزاري (use language) ناميده‎اند تا به اين حقيقت اشاره كنند كه آموزه‎هاي ديني با كل وجود و هستي انسان پيوند دارد. كسي كه نگرش الاهي را مي‎پذيرد، كل زندگي او رنگي جديد به خود مي‎گيرد، اما ساير دانش‎هاي بشري چنين خاصيتي ندارند. وقتي زبان آموزه‎هاي ديني زبان وجود باشد و به كل حيات فرد رنگ ويژه‎اي دهد، پيوند آن با عمل و تربيت آشكار مي‎شود. #تربیت #فرهنگ #آسیب 🟣 کانال استاد ابوالفضل ساجدی 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2073231414Cedf9811cee