🔆 پاسخ به شبهه ای در زمینه تعارض آموزه قرآنی همزمانی سختی ها و آسانی ها(ان مع العسر یسرا) با مصایب و سختی های بیماری کرونا ❓❓تقریر شبهه: ☑️ عقل می گوید همراهی و همزمانی دو چیزی که ضد یکدیگر هستند، محال است. ☑️ عسر(سختی های زندگی) و یسر(آسانی ها و گشایش ها) ضد یکدیگر هستند. ☑️ قرآن می گوید: " ان مع العسر یسرا"(انشراح، 6) «همراه با دشواری ها و سختی ها، آسانی و گشایش است.» طبق این آیه، باید در این ایام، مردم جهان، همزمان با این که درگیر سختی های بیماری کرونا هستند، در گشایش و آسایش باشند. اما وضعیت بدین گونه نیست و کرونا برای مردم ارمغانی جز سختی های بیماری و فقر و رکود اقتصادی نداشته است. 🔆 پاسخ شبهه: ✅ بر اساس آیات قرآن، هر شی، یک بعد دنیوی دارد و یک بعد ملکوتی (اخروی): "او لم ینظروا فی ملکوت السموات و الارض و ما خلق الله من شیء" (اعراف، 185) آیا به ملکوت آسمان ها و زمین و مخلوقات خداوند نظر نکردند؟» 🔹همچنین طبق آیه " یعلمون ظاهرا من الحیاه الدنیا و هم عن الاخره هم غافلون"(روم، 7) حیات دنیوی و اعمال دنیوی ظاهری دارد و باطنی؛ باطن دنیا و اعمال دنیوی، جزای آخرت است. ✅ بر اساس مطالب بالا، بعد دنیوی اعمال انسان با بعد ملکوتی(اخروی) اعمال معیت و همراهي دارند؛ زیرا رابطه میان آنها رابطه ظاهر شی و باطنش است که با هم معیت دارند و جدا از یکدیگر نیستند. از این رو، قرآن می فرماید جهنم( که همان بعد باطنی و ملکوتی گناهان کافران است) كافران را احاطه کرده است: " ان جهنم لمحیطة بالکافرین"(توبه، 49) اما دیدن این معیت ظاهر و باطن اعمال، نیاز به علم الیقین دارد: " کلا لو تعلمون علم الیقین لترون الجحیم" (تکاثر، 5-6) 🔐 معیت و همراه بودن ظاهر و باطن اعمال، شبیه معیت و همراه بودن بدن مادی(جنبه دنیوی انسان) با روح (جنبه ملکوتی انسان) است که از یکدیگر منفصل نیستند بلکه با یکدیگر معیت و همراهی دارند. ✅ اعمال نیک مومنان از قبیل تحمل سختی ها و مصیبت های بیماری کرونا و جهاد با مال و جان برای یاری رسانی و امداد به مبتلایان به این بیماری و مردم آسیب دیده از پیامدهای کرونا، سختی های دارد. این سختی ها(عسر) جنبه ظاهری و دنیوی این اعمال صالح است، اما جنبه باطنی آنها بهشت(یسر) است. " ان الله اشتری من المومنین انفسهم و اموالهم بان لهم الجنه"(توبه، 111) شاهد بر مدعای مزبور آیات ذیل است: ❇️"لَّقَد تَّابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنصَارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ الْعُسْرَةِ" ٌ(توبه، 117) ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺧﺪﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ ﺩﺍﺷﺖ. *⃣ طبق آموزه های قرآنی، پاداش این عسر و سختی ها(جهاد با اموال و جان ها) در دنیا رسیدن به گشایش و راحتی اخروی است؛ چون باطن ملکوتی این اعمال، کسب رضوان الهی و نعمت های بهشتی است که گشایش و آسایش (یسر) ابدی است. ❇️"فاما من اعطی و اتقی و صدق بالحسنی فسنیسره للیسری"(لیل، 5-7) « پس کسی که (جان و مالش) را می دهد و به پاداش نیک الهی باور دارد، رسیدن به گشایش و راحتی(یسر) را برای وی آسان می کنیم. ✅این بهشت نقد است و نسیه نیست؛ بلکه معیت با اعمال نیک دارد؛ زیرا باطن اعمال نیک است و چشم باطنی می خواهد تا آن را ببیند. از این رو، حضرت زینب در پاسخ به ابن زیاد ملعون که برای طعنه زدن سوال کرد: ⚫️" کیف رایت صنع الله باخیک و اهل بیتک" «دیدی که خداوند چه بلایی سر برادر و خاندانش آورد؟ 🔸حضرت زینب پاسخ داد: " ما رایت الا جمیلا" «جز زیبایی چیزی ندیدم.(بحار الانوار، ج45، ص116) ⬅️ نتیجه: آیه" ان مع العسر یسرا" بیانگر همراهی و معیت دو ضد در یک مکان نیست، تا بر خلاف حکم عقل باشد؛ چون مکان سختی ها(عسر) برای مومنان عالم دنیا است که با بلاها و سختی هایی مانند بیماری کرونا و پیامدهای مختلف آن همراه است و محل گشایش و راحتی (یسر) عالم ملکوت (بهشت) است؛ اگر چه اعمال نیک دنیوی و نعمت ها و آسایش آخرت با یکدیگر معیت و همراهی دارند؛ چون نعمتهای بهشتی باطن اعمال نیک است اعمالی که کادر پزشکی و طلاب و دانشجویان جهادی در عرصه مبارزه سخت و دشوار با بیماری کرونا و سیل و زلزله و ‌تحریم استکبار جهانی به آنها می پردازند. 📝 حجت الاسلام دکتر جواد گلی #مباحث معرفتی کرونا @meshkatnoor🔴

دعا و درمان زمینه ساز بهبودی یا علت تامه ؟ 🎙حجت الاسلام دکتر محمد جعفری #مباحث معرفتی کرونا #پاسخ_به_شبهات @meshkatnoor🔴

سروش خود را نشو و نما یافته در فضای اسلام و باورهای این دین می داند و شناخت معنویت خویش را از این دریچه معرفی می نماید و همواره سخن از خدای محمد – که درود خدا بر و خاندانش باد – می گوید، اما بناگاه در مواجهه با بلیّه کرونا و ابهامات عوام در برابرآن در دامان « دئیزم» می غلطد و خدا را در مسندی دور از ایجاد و رفع این امور می نشاند و می گوید خدا به هر دردی نمی خورد . شاید با استقصایی ناقص بتوان تناقضات قول و فعل دکتر سروش در طول این ایام و فصول فکری و معرفتی را به حدی از تظافر و تواتر رساند که از ارزش و اعتبار علمی آن چیزی در خور باقی نماند اما همه این ها چنان که پیشتر بیان شد چندان با ذات روشنفکری مدرن در تنافی نیست ؛ افسوس در این ساحت مربوط به رویگردانی از ساحت اخلاق علمی است که بر مواضع متاخر جناب ایشان بیش از پیش سایه افکنده است . آنانی که سخنرانی سال 1371 دکتر سروش در دانشگاه اصفهان و هَمز و لَمز بدور از ساحت اخلاق و ادب ایشان به شیخ عباس قمی و برخی ادعیه ماثوره را بیاد دارند و گمان می کردند که این رویکرد ناعالمانه شَطَحی بود در دوران عدم بلوغ رفتاری و بازتابی از منازعت قبض و بسطی با پاره ای از علما ، امروزه و با مشاهده نظرات بی وزن و ورز ایشان در موضوعاتی چون شفاعت و توسل و دیانت و شریعت و انتسابات مملو از " هیچ " و "هرگز " به عقل و نقل ، عمق حرکت رو به افول اخلاق علمی و عوام زدگی مفرط را در این روشنفکر سالهای نه چندان دور در می یابند . نزدیک به سه دهه پیش دکتر سروش علی رغم همه اختلافات ، جلساتی را با برخی طلاب در قم داشت و این مراوده و مباحثه علمی تا حد زیادی جلوی خطاهای فاحش در نقل و نظر را از وی باز می ستاند اما افسوس که دیرزمانی است مخاطبان وی را غالباً افرادی تشکیل داده اند که نه تنها ابهامات تاریخی و تفسیری یا کلامی و فلسفی خود که حتی حکم شرعی اعمال خویش را از وی استفتاء می نمایند . عجیب تر آنکه دکتر سروش که خود به خوبی می داند مرد صاحب رای در همه علوم دین نیست اما همچون مرجعی ذوفنون به همه سوالات در همه موضوعات دینی پاسخ می گوید و به زبان حال می گوید : گفت من مستسقی ام آبم کِشد گرچه می دانم که هم آبم کُشد و چون مستسقی که نیک می داند این شرب مدام او را به کشتن می کشاند نمی تواند از کشش این میل علامه تلقی شدن دست کشیده همه سائلان را از فیض پاسخهای پر از قطع و بتّ سیراب می سازد تو گویی همه دانی جامع معقول و منقول از مادر گیتی زاده شده که به نیکی جاهلان عالم نما را در جای خویش می نشاند . کافی است تاملی در سخنان سالهای اخیر وی در خصوص خطای تاریخی شیعه در مقوله لعن و تحریف قرآن ، شأن و مرتبت معصومان در تفکر شیعیان نخستین ، شان شفاعت ، یا همین مدعای کرونائی فقدان هر نوع دلیل عقلی و نقلی در شنوایی اولیاء دین از کلام زائران و تقدس مشاهد مشرفه و مانند اینها بیندازید تا مبهوت این فرگشت فکری گردید که این سخنان نه از لسان فردی از پیروان ابن تیمیه که از زبان کسی که سالیانی دراز است در خلوت و جلوت از «سمیع» و «بصیر» و «هُش» بودن جمادات و نباتات سخن رانده و بر مستمعان از زبان مولوی با کلامی به غایت آهنگین برخوانده : ما غریبان فراقیم ای شهان بشنوید از ما الی الله المآب هم ز حق رستیم اول در جهان هم بدو وا می رویم از انقلاب تنها و تنها مشاهده فیلم کوتاه نقد مفاتیح و تفسیر کودکانه «انزع البطین» در زیارت امیرمومنان علیه السلام و یا تمسخر و تعریض وی به کلام حجه الاسلام انصاریان و نقل مضحک کلام ایشان شاهدی روشن بر عمق این عوام زدگی است که در جمعی به ظاهر فرهیخته داد سخنی تا این حد بی مایه در خصوص فقدان سند یاران عجمی امام عصر سر می دهد و مع الاسف احدی از آن جمع عوام به بیان یا بنان سوالی کوچک در تشکیک این مدعای سست اظهار نمی دارد . و اینجاست که در ختامت این مسیر فرودست و در ماجرای کرونا این علامه فرنگ نشین در قامت یک جامعه شناس همه دان از حال و هوای ایران و بخصوص شهر قم چنان بی لکنت و تردید سخن می راند که تو گویی سالهاست در چهارمردان و یخچال قاضی و سنگ بند می زِیَد و در برابر سوال سائل نادان یا مغرض، سخن از عدم قرنطینه سیاست مآبانه این شهر بزبان می راند و بی هیچ دلیل و مدرکی این امر را نتیجه غلبه نظر مداحان و عالمان بر دیدگاه حکومت تلقی می نماید . در نهایت باید افسوس خورد که فردی که سالها در این کشور برای رشد و شکوفایی فکری وی هزینه شد در نهایت با رفتن از ایران شهر اندیشه صائب به دهات فرنگ خود را به چنین مقصد و سرانجامی کشانده و به نصیحت مقتدای خود مولوی گوش نسپرده که : ده مرو ده مرد را احمق کند عقل را بی نور و بی رونق کند قول پیغمبر شنو ای مجتبی گور عقل آمد وطن در روستا #مباحث معرفتی کرونا 📝 حجت الاسلام و المسلمین روح الله حبیبیان @meshkatnoor🔴