#پست_اینستاگرام #مداح #سید_جعفر_ماهرخسار آنان که دل... به محبوب می‌سپارند... رنگ و بویی از جانان می‌گیرند! مَشی و مرام‌شان... گفتار و کردارشان... و مِهر و معرفت‌شان... می‌شود چیزی شبیه آنان! در وادی #عشق... کسی #عاشق خطاب می‌شود... که صد دل... بی‌قرار معشوق است! چیزی جز او نمی‌بینند... و لبخندِ رضایتش... همه‌ی آرزوی‌شان می‌شود! سیّد خدا... عُمری عاشقانه زیست... در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر... به نام و یادِ مولایش قدم زد... و سرانجام... عاقبت به‌خیر شد! بیش از شصت‌سال... خاطرخواهِ عشق(علیه‌السلام) بود... و سرانجام... به شوقِ دیدار... آرام گرفت! به راستی که مثل یک پارچه ماه بود؛ مرحوم استاد حاج سیدجعفر #ماهرخسار (مداح و خادم حرم مطهر رضوی) پ.ن این قاب، برای همیشه شد یادگاری از راست به چپ: مرحوم استاد محمود اکبرزاده مرحوم استاد سیدجعفر ماهرخسار مرحوم استاد سیدرضا موید 『@mh_poyanfarr』

#عشق #شب_زیارت وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ‌اللَّهِ عَلَيْكُم دوست‌ داشتنَ‌ِ تُ... زیبا‌ترین نعمتی‌ست که در تمامِ عمرم داشته‌ام! 『@mh_poyanfarr』

#پست_اینستاگرام #عشق #شب_زیارت وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ‌اللَّهِ عَلَيْكُم دوست‌ داشتنَ‌ِ تُ... زیبا‌ترین نعمتی‌ست که در تمامِ عمرم داشته‌ام! 『@mh_poyanfarr』

#پست_اینستاگرام #فاطمیه #دورت_بگردم همه‌ی‌ما... یک روز... یک‌جا... پای‌مان به #روضه باز شد! و آن یک روز... شد توشه‌ی همه‌ی عُمرِمان! از آن وقت... مزه‌ی #عشق زیر زبان‌مان رفت و... حالا با هیچ‌چیزی... آن را عوض نمی‌کنیم! الهی دَرِ این خانه پیر شویم... الهی در پریشانی دنیا... فقطِ دورِ علی و اولادش بگردیم! 『@mh_poyanfarr』

#پست_اینستاگرام #نجف #دورت_بگردم همه‌ی‌ما... یک روز... یک‌جا... پای‌مان به #روضه باز شد! و آن یک روز... شد توشه‌ی همه‌ی عُمرِمان! از آن وقت... مزه‌ی #عشق زیر زبان‌مان رفت و... حالا با هیچ‌چیزی... آن را عوض نمی‌کنیم! الهی دَرِ این خانه پیر شویم... الهی در پریشانی دنیا... فقطِ دورِ علی و اولادش بگردیم! 『@mh_poyanfarr』

💟 میگن«مربی» از «رب» میاد... شاید اصلا پروردگار یعنی پرورش دهنده مثل یک مربی پینگ پنگ 🏓 🎙️استاد پناهیان #سخنرانی #عشق صلوات برای ظهور فراموش نشه 🌷 『@mh_poyanfarr』

#عشق #عزیزم_حسین به آدم‌ها دل‌بستیم... دل شکستند! عاشقی کردیم... پَس زدند! قول دادیم... زیر قول‌شان زدند! خاطره ساختیم... آن را مُچاله کردند! خندیدیم... اشک‌مان را درآوردند! و این... رسم روزگارِ ما آدم‌ها شده! تو اما... مثل همه نیستی! هیچ‌وقت در رفاقت... خاطره‌بازی... عشق ورزیدن و دل‌بستن... چیزی کم نگذاشتی! من... همه‌ی درها را زده‌ام! هیچکسی تحویلم نگرفت... جز تو! دیگر... جایی نخواهم رفت؛ من را به غُلامی قبول کن! 『@mh_poyanfarr』

#پست_اینستاگرام #عشق #امام_حسین تو حسینِ همه‌ای! مهربونِ آدم خوبا... پناهِ خرده‌شیشه دارا... آرزوی عالِم و... عشقِ داش‌مشتیا! تو حسینِ همه‌ای! همه‌ی مایی که جایی... جز #کربلا... پیدا نکردیم! و همه پَسِ‌مون زدن؛ جز خودت! پرچمت بالا تا همیشه... 『@mh_poyanfarr』

#پست_اینستاگرام #عشق #پسر_فاطمه از وقتی یادم می‌آید؛ چیزی جز تو... یادم نمی‌آید! جایی حوالیِ خودت... دست و بالَم را بند کردی! گفتی: پیشِ خودم بمان... تو آدمِ هر جایی نیستی! یک روز... یک‌جا... پرچمِ روضه را نشانم دادی... و مسیرِ زندگی‌ام... برای همیشه... عوض شد! استکان‌های روضه... دیگ و آب‌گردان و مَلاقه... پرچم و پایه‌بلندگو و دوربین... شدند رفیق‌های من! غمِ من... شادی و سَرخوشی‌ام... گِره خورد به شب‌های هیئت! خداخدا می‌کردم... مراسم‌ها دَهِگی باشد... تا بیشتر پیشِ تو باشم! تو سَر قرار بودی؛ حتی روزهایی که من نمی‌آمدم! مهربان بودی؛ وقتی از همه شاکی بودم! آرام بودی؛ روزهایی که بِهَم ریخته بودم! حالا... از آن روزها... خیلی می‌گذرد! و من... بیش‌تر از آن روزها... به تو وابسته شدم! تولدت مبارک؛ پناهِ من! 『@mh_poyanfarr』

#اهل_بیت #رسالت_نوکری گفت: این روزگار، می‌گذرد! خوب یا که بد بهتر که عُمرِ ما... دَرِ این خانه بگذرد! دنیای ما... معنایی ندشت؛ اگر قرار به آمدن و رفتنی بود! دنیای ما... از سیاهیِ #روضه رنگ گرفته... با دَم و بازدَم و سینه‌زنی شکل گرفته... و با محبّتِ علی و اولادش... آمیخته شده! دنیا برای ما... اگر کربلایی نبود... زیبایی نداشت؛ بیابانی خشک و... بی‌آب و علف بود! خدا خواست و... بذر #عشق را در آن کاشت! می‌شود قدم برداشت... می‌توان قلم زد... و نشان و نشانه‌ای را گذاشت... که تا دنیا دنیاست... هرکسی آن را می‌بیند و می‌شنود... گُل از گُلَ‌ش بشکفد... و حلاوتِ نام اهلِ‌بیت... او را زنده کند! چیزی از ما نخواهد ماند... جز آن‌چه نامی از محبوب دارد! زود، دیر می‌شود و... باید روزگارِ نوکری را... قدر بدانیم! پ.ن یک روز می‌رسد که عشق تُ دستم خالی‌ام را پُر می‌کند؛ حسین‌جان! #دیدار_تا_بهشت مرحوم استاد #محمدعلی_کریمخانی ۱۳۲۹ قزوین - ۱۴۰۱ تهران کوچک‌ترین نوکر: #محمد_حسین_پویانفر 『@mh_poyanfarr』

#غدیر مگر من الف‌با بَلَد بودم... که نامِ تو را یاد گرفتم؟! مگر از #عشق چیزی می‌دانستم... که یک دل نه، صددل، وابسته‌ات شدم؟! مگر می‌دانستم #مولا کیست... که به من یاد دادند... تو #صاحب داری؟! مگر من خبر داشتم که... #حلال زاده، فقط تو را دوست دارد؟! خودت دلداه‌ی‌مان کردی... نانِ حلال و شیرِ پاک نصیب‌مان کردی... و اجازه دادی در هوایت نَفَس بکشیم! حضرت صاحب‌دلم؛ این کودکِ دیروز... این دوستدارِ امروز... چیزی نمی‌خواهد؛ جز... یک جرعه #حرم! تا مَست شود با خوشه‌های انگورِ ضریحَ‌ت... تا با دیدنِ گلدسته‌هایت... سرش زیرِبارِ مِنَّتِ اَحَدی خَم نشود... تا یادَش نرود، اَصل و نَسَبَ‌ش از غدیر است و... خانه‌ی پدری‌اش؛ #نجف! تو که سائل را به کرشمه‌ی نگاه‌ت... #آقا می‌کنی! تو که با نان و #رطب... عام را #علامه می‌کنی... تو که با دست‌هایت... افتاده را، دستگیری می‌کنی... عاقبت ما... با تو بخیر می‌شود! عاقبت بخیرمان کن؛ با نگاهِ کریمانه‌ات! 『@mh_poyanfarr』

#پست_اینستاگرام #عشق #اباعبدالله ما با عشق... غم تو را زندگی کردیم... نَفَس کشیدیم... و آن را به جان خریدیم! چیزی هم نمی‌خواهیم؛ همین که اجازه دادی در دم و دستگاه‌ت... بروبیایی داشته باشیم... برای‌مان بس است و... از سَرِمان هم زیاد! فقط اگر نبودیم سالِ بعد... یکی باشد یادمان کند. خدمتگزار خوب نبودیم یاحسین خدمتگزار خوب نیاری به‌جای ما...