#معنای_شنیدن_دعا وَاسْمَعْ دُعايى اِذا دَعَوْتُكَ وَاسْمَعْ نِدائى اِذا نادَيْتُكَ وَ اَقْبِلْ عَلَىَّ اِذا ناجَيْتُكَ؛ و بشنو دعايم را آن‌گاه كه تو را مى‌خوانم و بشنو ندايم را آن‌گاه كه تو را ندا مى‌كنم و رو به من بياور آن‌گاه كه با تو مناجات مى‌كنم. حال اين سؤال پيش مى‌آيد، خداوندى كه به هر چيزى عالم است، هر صدايى را مى‌شنود و هر چيزى را مى‌بيند حتى قبل از آن كه معلوم و مسموع و مبصرى وجود داشته باشد. چگونه ممكن است صدايى را نشنود و ما از او درخواست شنيدن صدا و نداى خود را داشته باشيم❔❓ 👈جواب آن است كه منظور از اين شنيدن آن معنايى نيست كه درباره ما انسان‌ها مطرح است؛ يعنى ابتدا صدا به پرده صماخ خورده، آن را مرتعش مى‌كند و اين ارتعاش به وسيله اعصاب به مغز منتقل شده و زمينه ادراك روح در هنگام تعلق به مادّه حاصل مى‌گردد و اگر گوش، هوا و صماخ سالم نباشند، شنيدن تحقق نمى‌يابد. بلكه به معناى #اجابت است. چنان‌كه در محاورات عرفى مى‌گوييم: «فلان شخص حرف مرا شنيد» و منظور ما ترتيب اثر دادن است نه رسيدن صدا به گوش او. و شايد منظور از شنيدن، #عنايت_خاص باشد، همان‌طور كه ما با كسى حرف مى‌زنيم و او علاوه بر آن كه صدا به گوش او مى‌رسد، توجّه خاصى نيز مى‌نمايد، و اين توجه خاص، غير از فعل و انفعالات مادّى است كه پس از برخورد صدا با گوش صورت مى‌گيرد.به هر حال منظور از شنيدن درباره خداوند، به معناى عنايت و توجّه خاص او و يا به معناى #اجابت و #ترتيب_اثرى است كه از او درخواست مى‌كنيم. هر چند كه معناى دوّم به قرينه «و اقبل علي اذا ناجيتك» به همان معناى اوّل برمى‌گردد. #مناجات_شعبانیه #آیت_الله_مصباح