کرسی درس یا روضه خوانی👇 ✅ #خاطره_شنیدنی👇 مرحوم آیت الله میرزاجواد آقای تبریزی زمانی که اشک می ریختند برای امام حسین علیه السلام، از دو تا دستمال استفاده می کرد و این دستمال را در اواخر عمرش در کفن خود قرار داده بود. روزی یکی از شاگردان ایشان در جلسه درس اشکالی را از استاد سوال کردند. ایشان جواب دادند، شاگرد اشکال را باردیگر تکرار کرد، مرحوم میرزا جواب می دهد. برای بار سوم (باتوجه به ضیق وقت) اشکال می کند، مرحوم میرزا می فرمایند: جواب باشد بعد از درس، اشکال مگیر و دیگر گوش بده! شاگرد اصرار می کند، ایشان می فرماید بعد از درس بس است صحبت نکن! ناگهان شاگرد می گوید: درس محل اشکال است، جلسه روضه خوانی نمی باشد تا گوش دهم! ایشان ناراحت میشوند، بغض گلویشان را میگیرد به شاگردشان گفتند: این حرف را نزن، مقام و منزلت منبر و خطابه بر مظلومیت سید الشهداء علیه السلام بسیار عظیم است، اى کاش منبرى امام حسین علیه السلام بودم. اگر این همه تلاش من، یک منبر امام حسین علیه السلام حساب شود سعادت اخروى را تضمین مى کند. مقام آنان که در راه نشر مظلومیت اهل بیت علیهم السلام در منبر حسینى تلاش مى کنند بسیار والا است و فردا مایه حسرت دیگران خواهد شد. من دوست داشتم یک خطیب و منبرى امام حسین (علیه السلام) باشم تا یک مرجع و مدرس ولیکن صدایم یارى نکرد و امروز در راه نشر معارف علوم آل محمد (صلى الله علیه وآله) تلاش مى کنم که امید است مورد قبول درگاه ایزد منان بوده و رضایت اهل بیت (علیهم السلام)را به دنبال داشته باشد.  ایشان همان گونه که بغض گلویشان را فرا گرفته بود فرمودند: اگر تمام این تلاش هایى که ما مى کنیم ثوابش به قدر روضه اى حساب شود، کافى است.روضه بر ابا عبدالله الحسین علیه السلام جایگاه خاص خود راداردکه هرکس توفیق آن را نمی یابد. 🎙به نقل از حجة الاسلام عالی وهم چنین در خبرگزاری حوزه به آدرس👇hawzahnews.com باعنوان (کرسی درس یا روضه خوانی)کدخبر۴۰۲۷۳۸ @migat_al_hussain