🔶 مغز خود آسیب رسان میگنا- نوجوانان با هیجانات داغ - سریع، گاهی اوقات از تکنیک‌های عجیب و غریب برای مدیریت هیجان ها استفاده می‌کنند. بسیاری ممکن است به خود #صدمه بزنند ولی از نظر بالینی خودﺁزاردهنده تلقی نشوند؛ زیرا صدمه‌ای که وارد می‌کنند تأثیر مثبتی ندارد. آن‌هایی که به جرح خویشتن ادامه می‌دهند، متوجه می‌شوند که درد و دیدن خون، فعالیت مغز در آمیگدال را کاهش می‌دهد، جایی که محل احساسات واکنشی و ناخوشایند در مغز است. مدل عصبی- زیستی ممکن است این که پاسخ متمایز مغز، با درد و جنبه بصری آسیب آرام شده‌ است، علت اصلی جرح خویشتن را نشان بدهد. این به نوجوان و پدر و مادر اطمینان بالایی می دهد که این رفتار " بیمار، بد و توجه طلبی" نیست، بلکه یک مشکل همراه با واکنش‌های #عصبی-زیستی نوجوانان است. با این حال، این مدل یک عیب دارد : حذف رفتار خود آسیب رسان از یک بافت هیجانی، به نظر می رسدآن را فراتر از دسترس معالجه درمانی قرار می‌دهد. ♦ وضعیت عصبی- زیستی افکار و احساسات ما به شکلی پیچیده ای به هم مرتبط هستند. زمانی که فعالیت عصبی را توصیف می‌کنیم، توضیح نمی‌دهیم، بلکه در حال بررسی افکار و احساسات هستیم. به احتمال زیاد نوع خاصی از #رنج و نفرت از خود یا باوری که شخص مستحق مجازات است، زمینه ای را ایحاد می کند که درد و ﺁسیب در ﺁن تسکین ایجاد می کند (بالاخره، سزای کارم را دیدم). اما اشمال سرنخ دیگری پیشنهاد می کند که ممکن است آن کشف عجیبی باشد، این که نوجوانان خود آسیب رسان سطح استرس کمتری دارند. هورمون کورتیزول معمولا ً برای ما بد است. اما آن حس سائق و برانگیختگی ایجاد می‌کند. این ما را هوشیار و علاقمند نگه می دارد. وقتی سطح کورتیزول پایین است، می‌توانیم احساس کنیم که کسل و منزوی شده‌ایم. شاید نوجوانان خودآسیب رسان در جستجوی سطوح طبیعی کورتیزول هستند. معمولا ً کورتیزول در ساعات مختلف روز، به خصوص صبح ها عمل می کند. هنگامی که سطوح کورتیزول بالا باشد، چرخه تعادل حیاتی بدن وارد عمل می‌شود و سطح کورتیزول توسط یک اثرﺁرامش‌بخش درونی کاهش می‌یابد. سطح سرکوب شده کورتیزول در نوجوانانی که اختلال جرح خویشتن دارند، چرخه تعادل حیاتی بدن را به هم می زند. ﺁن ها بدون داشتن هر دو سطح عادی کورتیزول و همتایان ﺁرام کننده ﺁن، سطح کورتیزول را از طریق جرح خویشتن بالا می برند، که از ﺁن برای کاهش هیجان های زیان آور نیز استفاده می کنند. ﺁنچه که نوجوانان خود آسیب رسان ممکن است به آن نیاز داشته باشند، استرس بیشتر، نه کمتر، به شکل برانگیختگی و سائق است. ⚪ خبر خوب این است که وقتی نوجوانان دست از جرح خویشتن، چه در نتیجه درمان یا بلوغ بردارند، پاسخ های عصبی-زیستیﺁن ها به حالت عادی باز می گردد......👇👇👇 http://www.migna.ir/news/49991/preview/ ▫ نویسنده:دکتر تری اپتر ▫ مترجم: سبحان گل محمدزاده- دانشجوی دکتری روان شناسی