کتاب "المنهل الروي في مختصر علوم الحديث النبوي" اثر مهمّ "بدر الدین ابن جماعة کناني شافعی" در مصطلح الحدیث است. کتاب فوق از مصادر مرحوم میر حامد حسین رضوان الله علیه در آثارش می‌باشد. مرحوم صاحب عبقات در مجلّد حدیث غدیر – بخش سند(۲/۲۷۰ _ از مجموعه ۱۰ جلدی غدیر) در پاسخ به ادعای فخر رازی مبنی بر اینکه حدیث غدیر در صحیحین نقل نشده، از این کتاب ابن جماعة در ردّ ادعای فخر استفاده نموده است. ابن جماعة در بیان اینکه بخاری و مسلم تمام احادیث صحیحه را در صحیحین وارد نکرده‌اند می‌گوید: "لم يستوعبا كلّ الصحيح في كتابيهما وإلزام الدارقطني وغيره لهما أحاديث على شرطهما لم يخرجاها ليس بلازم لهما في الحقيقة؛ لأنهما لم يلتزما استيعابَ الصحيح ، بل جملة منه أو ما يسدّ مسدّ غيره منه. قال البخاري: ما أدخلتُ في كتاب الجامع إلّا ما صحّ وتركتُ من الصحاح لحال الطول. وقال مسلم: ليس كلّ شئ عندي صحيح وضعتُه هاهنا، إنما وضعتُ ما أجمَعوا عليه." إلخ این کتاب ابتدا توسط دکتر "محيي الدين عبد الرحمن رمضان" در سال ۱۹۷۵ م در مجله معهد المخطوطات العربیة منتشر شد، سپس در سال ۱۹۸۶ م در دار الفکر تجدید چاپ گردید. "کمال یوسف الحوت" نیز این کتاب را در سال ۱۹۹۰ به چاپ رسانید. علی رغم وجود نسخ متعدد از این کتاب ، هر دو محقق برای تصحیح تنها به یک نسخه‌ی خطی و آن هم نسخه‌ی به خطّ مؤلف _ نگه‌داری شده در اسکوریال شماره ۱۵۹۸ دسترسی داشتند. متأسفانه عبارات فوق در عدم استیعاب بخاری و مسلم به همراه چند صفحه‌ی دیگر در این نسخه دچار افتادگی شده است و همین افتادگی در نسخه باعث شده این عبارات در نُسَخ مطبوعه نیز وجود نداشته باشد. (رک: مقدمه رياض الخرقي بر المنهل الروي، ص ٢٣،٢٤) سال ۲۰۲۱ این کتاب توسط "ریاض محمد سلمان الخرقی" در دار الأصول العلمية بر اساس ۴ نسخه‌ی خطی منتشر شد و بحمد الله چند روز پیش آن را در کتابخانه‌ی استاد شیخ حامد کاشانی مشاهده کردم و عبارات مورد نظر را در آن یافتم. (ص ۵۷_۵۸) گفتنی است این کتاب در سال ۲۰۱۲ م بر اساس ۶ نسخه خطی با تحقیق جاسم بن محمد الزامل در دار غراس نیز به چاپ رسیده است. @mir_hamedhoseyn_110

🔸نکات بسیار مهم مرحوم آیت الله مصباح یزدی در مورد "تقیه و وحدت" ✅خود تقیه ارزش ذاتی ندارد، ارزشش بخاطر نتیجه‌ایست که بر آن مترتب می‌شود ✅اگر تقیه باعث شود اصل تشیع گم شود تقیه معنایی ندارد ✅ما باید ببینیم از این وحدت چه نتیجه ای بدست می‌آید؟! باعث میشود که حق بیشتر قدرت پیدا کند و تقویت بشود؟! یا باطل بیشتر تقویت می‌شود؟! @mir_hamedhoseyn_110

یا مولانا یا محسن بن علی... مرحوم شیخ محمد حسن سمیسم (۱۲۷۹_۱۳۴۳ هـ) در مصیبت حضرت محسن بن علی صلوات الله علیهما چه جانسوز سروده است: هُــوَ أوَّلُ الـشـُّهَـداءِ بَــعــدَ مـُحَـمـَّد وَيَرى المُصابَ عَلى المُصابِ صَوابا ما اسطـاعَ يَـدفَـعُ عـَن أبيـه وَأمِّـه فَمـَضى لأحمدَ يَــشتَكِي الأصـحابا او اولین شهید پس از رسول خداست و دید که مرگ بهتر است از دیدن و تحمّل ظلم و مصیبت‌هایی که بر پدر و مادرش وارد می‌شود در حالی که نمی‌توانست آنها را کمک کند. زین سبب از دنیا رفت تا به جدش رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم شکایت اصحابش را بکند. عيون الرثاء في فاطمة الزهراء (منتخب كتاب الفاطميات)، ص ١٣٥ @mir_hamedhoseyn_110

شاعر لبنانی مرحوم ابراهیم بن محمد بَرّی(1917_1997 م) در مدح امیر مؤمنان علیه السلام: يَشهَدُ اللهُ أنَّ كفَّكَ أعلَت رايَةَ المُصطَفى بِكُلِّ مَكانِ خداوند شهادت می‌دهد که دست تو پرچم [دینِ] محمد مصطفی صلی الله علیه وآله و سلم را در همه جای عالم برافراشته است.. @mir_hamedhoseyn_110

نکته‌ای و درخواستی نکته: طرق حدیث شریف " من كنت مولاه فعلي مولاه " آنقدر فراوان بوده است که از زمان‌های دور محدثان متعددی تنها در جمع طرق این روایت مصنفاتی نگاشته‌اند. محدثانی با افکار و عقاید مختلف همچون محمد بن جریر طبری، ابن عقده کوفی، حسکانی، ذهبی و... (رک: عبقات الأنوار، مجلد ۱ از مجموعه ١٠ جلدی حدیث غدیر) در این میان یکی از برجسته‌ترین افرادی که در این موضوع قلم زده و نامش کمتر در این مباحث برده شده است حافظ زین الدین عبد الرحیم بن الحسین العراقي (٨٠٦ هـ) استاد حافظ ابن حجر عسقلانی(٨٥٢ هـ) است. ابن فهد هاشمی مکی (٨٧١ هـ) در کتاب " لحظ الأحاظ بذيل طبقات الحفاظ" در شرح حال زین الدین عراقی به این تألیف او اشاره می‌کند: " طرق حديث من كنت مولاه فعلي مولاه". (لحظ الألحاظ،(ذيل تذكرة الحفاظ) ، ط العلمية، ج ٣ ص ١٥١) فرد دیگری که نام این کتاب را در اجازات خود ذکر می‌کند، شمس الدین محمد بن علی معروف به ابن طولون حنفی(۹۵۳ هـ) است. وی در " الفهرست الأوسط من المرويات " طریق خود به این کتاب حافظ عراقی را چنین بیان می‌کند: "جزء فيه ما ورد من الفضل الجمّ يوم غدير خم في حق علي أخبرنا به أبوبكر محمد بن أبي بكر بن أبي عمر _بقراءتي عليه_ عن الحافظ أبي الوفاء إبراهيم بن محمد الحلبي، عنه به فذكره" محقق کتاب "الفهرست الأوسط" در پاورقی تصریح می‌کند که نسخه‌ای از این جزء در دار الکتب المصریه نگه‌داری می‌شود ولی به شماره و مشخصات دیگر نسخه اشاره‌ای نمی‌کند. متأسفانه علی رغم تلاش‌های چند ساله از طرق متعدد، هنوز اطلاعاتی از این نسخه به دست نیامده است. گفتنی است کتاب " الفهرست الأوسط من المرويات " در ۵ مجلد در سال 2014 م توسط عبد الله بن عبد العزيز الشبرواي در دار النوادر به چاپ رسیده است. تصویر زیر نسخه خطی کتاب "الفهرست الأوسط من المرويات" به خط مؤلف آن ابن طولون، نگه‌داری شده دار الکتب المصریه👇👇 @kashani1395

تصویر نسخه خطی کتاب "الفهرست الأوسط من المرويات" به خط مؤلف آن ابن طولون... @kashani1395

و امّا در خواست: به هر کس از عزیزان که تصویر رساله حافظ عراقی در طرق حدیث غدیر را برای ما تهیه یا پیدا کند، مژدگانی قابل توجهی تقدیم می‌گردد.

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا هادِيَ الأُمَمِ

💢 توهین عجیب و غریب «أبوبکر بن العربي المالکی» به ساحت حضرت زهرا سلام الله علیها 🔷 «أبوبکر بن العربي المالکی- ت 543 هـ .» عالم مشهور اهل‌سنّت در قرن ششم هجری قمری است. او بارها در آثارش همچون «العواصم من القواصم» و «عارضة الأحوذي» به ساحت مقدّس اهل‌بیت علیهم السلام جسارت نموده است و بعضی از علمای اهل‌سنّت نیز او را به ناصبی‌گری وصف نموده‌اند. 🔶 وی در کتاب «سراج المريدين في سبيل الدين» با تفسیری عجیب و غریب از آیه‌ی شریفه‌ی «خافِضَةٌ رافِعَةٌ» (واقعه، 3) به ساحت صدیقه‌ی طاهره سلام الله علیها جسارت می‌نماید. 🔷 او در فصلی که برای شرح اسامی روز قیامت اختصاص داده، در شرح دو اسم: «خافضة رافعة» 12 معنا از  “خافضة: پایین آورنده” و “رافعة: بالا برنده” ذکر می‌کند. از جمله در معنای چهارم چنین می‌گوید: «...رابِعُها: الأبرارُ يُرفَعونَ إلی عِليّينَ ويُخفَضُ المُنافِقونَ إلی الدَّركِ الأسفلِ مِنَ النّارِ. ترجمه: معنای چهارم: نیکوکاران را به سوی «عليّین» بالا می‌برند و منافقان را به پایین‌ترین طبقه‌ی جهنّم به زیر می‌کشند» (سراج المریدین، 1/361) خب این معنایی است که دور از ذهن نیست ولی بیان یک مصداق از هزاران مصداقی است که ممکن است به ذهن هرکسی برسد !  🤔 امّا با کمال تعجّب همو در معنای دوازدهم این آیه با بی‌حیایی تمام می‌گوید: «تَرْفَعُ "عائِشَةَ" علی "فاطمة" وهي الرُتْبَةُ الثانِيةُ عَشَرَ؛ فَإنَّ عائِشَةَ مَعَ النَّبِيّ صَلّی اللهُ عَلَيْه {وَآلِه} وَ سَلَّمَ وَ فاطِمَةَ مَعَ عَلِيٍّ رِضْوانُ اللهِ عَلَيْه. ترجمه: روز قیامت عائشه را بر فاطمه برتری می‌دهد. _و این معنای شماره‌ی ۱۲ است_ چون عایشه با رسول خدا صلی الله عليه {وآله} و سلّم است و فاطمه با علی رضوان الله عليه!» ((سراج المریدین، 1/362)) ⁉️ در اینجا چند سؤال مطرح می‌شود: 🔺 کدام مبنای عقلی و نقلی این تفسیر را تأیید می‌کند؟ 🔻 کدام مفسّر قبل یا بعد او چنین برداشت سخیفی از آیه کرده است؟ 🔺 اگر عایشه به خاطر "همسر پیامبر بودن" در رتبه‌ی ایشان است، پس بقیه‌ی همسران پیامبر هم باید چنین جایگاهی داشته باشند؛ حال اگر چنین است پس چرا مؤلّف فقط نام عایشه را ذکر کرده و هیچ اشاره‌ای به سایر ازواج النبیّ نمی‌کند!؟ آیا جز غرض ورزی و ناصبی گری چیز دیگری متصوّر است؟! 🔻 سؤال آخر اینکه به راستی حضرت زهرا سلام الله علیها با این جماعت چه کرده که در طول این قرون متمادی افرادی سعی دارند به گونه‌ای مقام و منزلت او را زیر سؤال برده و به او توهین کنند؟! 🔆 لازم به ذکر است، عالم مغربی معاصر «عبد العزیز غماری، ت 1418هـ.» رساله‌ای در ردّ این کلام ابن العربی مالکی با عنوان: «الوقاية المانعة من وسوسة أبي بکر بن العربي في قوله تعالی"خافضة رافعة"» نگاشته و به شدّت به او و سخنانش تاخته، امّا جالب اینجاست خود "غماری" در انتهای این ردّیه با مطرح کردن بحث ساختگی و دروغین خواستگاری امیرالمؤمنین علیه السلام از دختر ابوجهل، خود به پیروی از اسلافش به ساحت امیرالمؤمنین علیه السلام جسارت نموده است! @mir_hamedhoseyn_110

🔆 وقتی القاب حضرت زهرا سلام الله علیها حتی برای محققان تراث اسلامی نیز ناشناخته است. 🔶️ ابن دحیه کلبی (۶۳۳ هــ) در ذکر نسب یکی از زنان شاعر از مغرب زمین به نام "أَمَةُ العَزیز" که سادات است، وقتی به نام حضرت زهرا سلام الله علیها می‌رسد از حضرت با لقب "أم أبيها" یاد می‌کند. 🤔 ببینید محققان کتاب در پاورقی، مرجع ضمیر "ها" در "أبيها" را چه تشخیص داده‌اند ! 😕 @mir_hamedhoseyn_110