1397 dahe 1 moharam sarallah j11.mp3
1.57M
روضهٔ شام غریبان
🔻 در مجالسِ حسینی، هم ذکرِ مصیبت لازم است و هم بیانِ معارف.
✔️ استاد سید محمدمهدی میرباقری:
«برخی میگویند بهجای اينکه از زخمهای امام حسين(ع) سخن گفته شود، از معارف بگوييد! پاسخ اين است که هم بايد مصيبت امام حسين(ع) ذکر شود و هم از معارف بحث شود. چه کسی گفته است که از معارف سخن نگوييم؟! بيان مصيبت، مقدمه است و تلقی ما اين است اينکه معارف در مجلس روضه تثبيت میشود، بهخاطر اثرِ روضه انتهای آن است و اين تفاوت اين مجالس، با کلاس درس است.»
☑️ @mirbaqeri
روضهٔ سیدالشهدا، علیهالسلام .mp3
9.06M
🔊 استاد میرباقری | روضـه سیدالشهدا(ع)
▪️ای که به عشقت اسیر، خیل بنیآدمند/ سوختگان غمت با غم دل خُرّمند
☑️ @mirbaqeri
🔹برای جلوگیری از تحریفاتِ مدرن عاشورا، باید کارهای تخصصی انجام شود.
نباید عاشورا را خرجِ ساختارهای مدرن و الگوی توسعه بکنند. ↙️
http://urly.ir/KAd7
🔻معنای امر به معروف و نهی از منکر
✔️ استاد سید محمدمهدی میرباقری:
«ابوحنيفه در مسافرتی که امام صادق (ع) به عراق داشتند، بر حضرت وارد شد. از حضرت پرسید: معروف چیست؟ امام صادق(ع) فرمودند: معروف همان معروفِ در اهل آسمان و معروف در اهل زمین است و آن معروف، امیرالمؤمنین (ع) است. («قَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا الْأَمْرُ بِالْمَعْرُوفِ فَقَالَ الْمَعْرُوفُ يَا أَبَا حَنِيفَةَ الْمَعْرُوفُ فِي أَهْلِ السَّمَاءِ الْمَعْرُوفُ فِي أَهْلِ الْأَرْضِ وَ ذَاكَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ (ع)».) ابوحنیفه عرض کرد: منکَر چیست؟ حضرت فرمودند: کسانی که به حضرت ظلم کردند و مردم را بر دوش ایشان سوار کردند. به حضرت عرض کرد: آیا نهی از منکر اين نيست که وقتی میبینی کسی گناه میکند (مثلاً شرب خمری میکند، دروغی میگويد) او را نهی کنی؟ آیا اين نهی از منکر نيست؟ «فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) لَيْسَ ذَاكَ بِأَمْرٍ بِمَعْرُوفٍ وَ لَا نَهْيٍ عَنْ مُنْكَرٍ إِنَّمَا ذَاكَ خَيْرٌ قَدَّمَهُ». حضرت فرمودند که اين نهی، کار خوبی است، ولی اساس امر به معروف، دعوت به ولايت ولیّ الله است و اساس نهی از منکر، منع از توسعه ولايت باطل است. يعنی اساس منکر و اساس کلمه کفر، اولياء باطلاند.»
(منبع: کتابِ «جایگاه امام در نظام پرستش»/ در آستانه انتشار)
☑️ @mirbaqeri
در محضر آیتالله میرباقری
#توضیح: «تیه» به بیابانی گفته میشود که بنیاسرائیل در پی خروج از مصر و بر اثر نافرمانی خداوند، ۴۰ س
↖️ در این بُرهه، نکاتی درباره وادیِ تیه تقدیم شد. یک عبارتِ دیگر، در ادامه.⬇️
🔻انسان شصت سال عمر میکند، باز سر پلّهٔ اوّلش قرار دارد. وادیِ تیه یعنی همین.
جریان توسعه همان وادیِ تیه است.
کنار ولیّالله که باشی، يک لحظهاش بيش از هزار ماه بالا میروی.
✔️ استاد سید محمدمهدی میرباقری:
«الان ما در وادی تيه هستيم؛ شصت سال عمر میکنيم، باز سر پلّهٔ اوّلمان هستيم. مگر وادی تيه، چه بود؟! جريان توسعه، همين است. آدم شصت سال عمر میکند، همان جای اوّلش است؛ اگر عقب نرفته باشد، جلو نرفته. شصت سال میگردد، سر جای اوّلش است. اين آقا بعد شصت سال، چه دارد؟ ماشين شخصی دارد، خانه دارد، کارخانه دارد، شصت سال هم لذّت؛ خب ثُمّ ماذا؟ بعدش هم که میخواهد برود، همه اينها را ميگذارد میرود؛ اين وادي تيه است ديگر. يعنی آدم شصت سال زحمت کشيده، سر جای اوّلش است، هيچ چيز ندارد، مثل روز اوّل. وقتی حضرت ظهور میکنند، اين وادی تيه جمع میشود. انسان با هر قدمی که برمیدارد، يک قدم به مقصد نزديک میشود. میدانيد وادی تيه چرا برای آنها پيش آمد؟ به ايشان گفتند: «وَ ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً وَ قُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَکُمْ خَطاياکُمْ»؛ از اين دروازه شهر در حالت تواضع و سجده برويد داخل. امام عسکری (ع) فرمود: اين، وادی ولايت اميرالمؤمنين (ع) بود؛ بر سر در آن باب، ولايت حضرت حک شده بود. گفته شد که از اين در برويد داخل، از خدا طلب مغفرت کنيد، گذشتهتان را جبران میکنيم. در اين وادی هم که رفتيد، هر قدم رو به پيش هستيد. اينها ماندند بيرون وادی، شد وادی تيه.
وادي تيه، وادی ولايت دشمنان است؛ همينی که الان در عالم هست. آدم شصت سال میدود، سر جای اوّل خودش است. درست است اسمش را میگذارند توسعه، ولی ما که نمیفهميم اين چه توسعهای است. آدم شصت سال زندگی میکند، ماشينش را نوتر میکند، خانهاش را بزرگتر ميکند، باغش را بهتر میکند، ولي همه، بيرون آدم است. آدم، سر جای خودش مانده. اين تعبير قرآن را ببينيد: «تَبَّتْ يَدا أَبي لَهَبٍ وَ تَبَّ * ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما کَسَبَ». آدمی که جان خودش را باخت، مالش که جای آدم را نمیگيرد، مال که آدم را از خودش مستغنی نمیکند. در توسعه میگويد شصت سال؛ خب شصت سال میدَوَم، چه دارم؟ میگويد باغ داری، خانه داری، شهرک دانشگاهی داری، هواپيمای خصوصی داری، کشتی. خب من چه دارم؟ هيچ چيز. بله، بيرون، خيلی چيزها هست، کشتی هست، شهر هست، هواپيما؛ به من چه مربوط؟! تيه يعنی همين ديگر. آدم وقتی از وادی ولايت حضرت امير (ع) بيرون رفت، شصت سال میدود کار میکند، همه چيزهايی که جمع کرده بايد بگذارد، هيچ چيز با خودش نمیتواند ببرد. اين عمر، صدهزار سال هم باشد، همين است.
ولی کنار حضرت امير (ع) که باشی، يک لحظهاش [بيش از هزار ماه بالا میروی]. شب قدر يعنی همين. شب قدر همين که وارد میشوي، هزار ماه میروی.»
☑️ @mirbaqeri