✡ تبارشناسی بنی‌امیه با رویکرد یهودی (۶)
💥٣. غیراصیل بودن بنی‌امیه / ب
6⃣ مورّخان دربارهٔ علت شروع دشمنی #امیه با #هاشم نوشته‌اند: امیه نسبت به جود و بخشش هاشم حسادت ورزید و تصمیم گرفت خودی نشان دهد، و چون در این کار شکست خورد و مورد ریشخند مردم واقع شد، دست به دشمنی زد و هاشم را مجبور کرد پیش کاهنی بروند تا او به نفع هرکس حکم کرد، دیگری به او پنجاه شتر بدهد و ١٠سال هم از مکه بیرون برود. پیش کاهن خزاعی رفتند و وی به تعریف و تمجید از هاشم پرداخت و او را بر امیه ترجیح داد. در نتیجه، امیه ١٠سال به شام رفت!
👈 به‌نظر می‌رسد این ماجرا سرپوشی برای حقیقت امر و #بردهٔ_رومی بودن امیه است، چراکه از یک‌سو می‌گویند هاشم بزرگ‌ترین فرزند عبدمناف بود یا این‌که با عبدشمس، دوقلو بودند یا این‌که عبدشمس و هاشم، بزرگ‌ترین فرزندان عبدمناف بودند، و از سوی دیگر می‌گویند هاشم بیشتر از ٢٠ یا ٢۵ سال، عمر نکرد! با این حساب، امیه، کی زاده شد؟! کی بزرگ شد؟! و کی توانست با عموی جوان خود در جود و کرم، رقابت کند؟! به‌ویژه که به تصریح برخی منابع، اوضاع مالی عبدشمس خوب نبود و او نیز عیال هاشم به‌شمار می‌آمد!
7⃣ به حکم رسول‌الله (ص)، سیادت و «ذوی القربی»بودن به نسل هاشم رسید و نسل #عبدشمس در این عنوان هیچ سهمی ندارند: نحوهٔ تقسیم خُمس خیبر، باعث اعتراض برخی از افراد خاص! شد. براساس آیهٔ قرآن، رسول‌الله (ص) باید بخشی از خمس را میان نزدیکان خود تقسیم می‌نمود. این عده اعتراض داشتند که چرا رسول‌الله (ص)، این بخش را به #بنی‌هاشم و #بنی‌مطلب اختصاص داده و آن‌ها را از آن محروم کرده است؟ و این‌که چه فرقی میان آن‌ها و بنی‌مطلب است؟
👈 پاسخ رسول‌الله (ص) اما جالب است. ایشان فرمود: بنی‌هاشم و بنی‌مطلب، هیچ‌گاه مرا رها نکردند. بنی‌هاشم و بنی‌مطلب، یکی هستند. ابن‌کثیر در تأیید فرمایش رسول‌الله (ص)، از شافعی این‌گونه نقل می‌کند: «بنی‌هاشم و بنی عبدالمطلب، در شعب ابوطالب همراه رسول‌الله (ص) بودند و آن حضرت را رها نکردند.» به‌نظر می‌رسد رسول‌الله (ص) با شناخت دقیقی که از بی‌ریشه بودن #بنی‌امیه داشت، سیاستی را پیش کشید تا آن‌ها هیچ‌گاه نتوانند از جایگاهِ خانوادگیِ ویژه داشتن، سخن بگویند.
✍ حجةالاسلام مهدی طائب
♻@misagallah_313
✡️ تبارشناسی بنی‌امیه با رویکرد یهودی (۸)
💥۴. اتهام فرزندخواندگی در نسل امیه / ب
🔸ب. ابومعیط بن ذکوان بن امیه
1⃣ گفته شده: ذکوان نیز ابان (ابومعیط) را به فرزندخواندگی گرفت! فضل بن عباس از ابومعیط با عنوان «ابن ذکوان الصفوری» یاد کرده. زمخشری می‌نویسد: «ابومعیط، برده‌ای اهل صفوریه بود که ابوعمرو او را به فرزندی گرفت!» مسعودی هم می‌نویسد: «عقیل می‌گفت ابومعیط، مردی #یهودی از اهالی صفوریه بود.»
2⃣ در نقل آبرومندانه‌تر ماجرا، پس از مرگ امیه، همسرش آمنه به پسر بزرگ امیه به‌نام ابوعمرو رسید و نتیجهٔ این ازدواج، زائیده شدن ابومعیط بود. بنابراین فرزندان آمنه، هم برادران ابومعیط بودند و هم عموهایش!!
🔸ج. عقبة بن ابی‌معیط
3⃣ رسول‌الله (ص) به عقبه فرمود: «تو قریشی هستی؟! تو برده‌ای اهل صَفّوریه هستی!» عقیل هم به عقبه گفت: «تو به‌گونه‌ای سخن می‌گویی گویا اصل خود را نمی‌دانی! تو برده‌ای اهل صفوریه هستی.» عقیل به این نکته اشاره داشت که پدر او یکی از #یهودیان آن ناحیه بوده است.
🔸د. خاندان ابوالعاص
4⃣ عبدالرحمان بن محمد بن اشعث، می‌گفت: «نسل ابوالعاص، بردگانی اهل صفوریه هستند.»
5⃣ بنابراین #فرزندخواندگی یا یک مسألهٔ عادی در میان #بنی‌امیه بوده که در این‌صورت، ادعای آن دربارهٔ #امیه هم نیازمند دلیل محکمی نیست؛ احتمال دیگر، این است که تمامی این موارد به یک مورد اصلی باز می‌گردد که در این فرض، اصلی‌ترین متهم و گزینهٔ موجود، #امیه است.
✍️ حجةالاسلام مهدی طائب
♻ @misagallah_313