🔴سند روایی داروی امام کاظم علیه السلام 👈سَمِعْتُ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ علیه السلام وَ قَدِ اشْتَكَى فَجَاءَهُ الْمُتَرَفِّعُونَ بِالْأَدْوِيَةِ يَعْنِي الْأَطِبَّاءَ فَجَعَلُوا يَصِفُونَ لَهُ الْعَجَائِبَ فَقَالَ أَيْنَ يَذْهَبُ بِكُمْ اقْتَصِرُوا عَلَى سَيِّدِ هَذِهِ الْأَدْوِيَةِ الْإِهْلِيلَجِ وَ الرَّازِيَانَجِ وَ السُّكَّرِ فِي اسْتِقْبَالِ الصَّيْفِ ثَلَاثَةَ أَشْهُرٍ فِي كُلِّ شَهْرِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ فِي اسْتِقْبَالِ الشِّتَاءِ ثَلَاثَةَ أَشْهُرٍ كُلَّ شَهْرٍ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ يُجْعَلُ مَوْضِعَ الرَّازِيَانَجِ مَصْطَكَى فَلَا يَمْرَضُ‏ إِلَّا مَرَضَ‏ الْمَوْت‏. 🔺امام کاظم (علیه سلام) بیمار شدند و پزشکان نزد ایشان آمده و برایشان نسخه‌های عجیب نوشتند.حضرت فرمودند:چه برشما آمده است؟ به سید و آقای این داروها اکتفا کنید. #هلیله و #رازیانه و #شکر(نیشکر) در سه ماه اول تابستان، در هر ماه سه مرتبه و در سه ماه اول زمستان، در هر ماه سه روز و به جای رازیانه،#مصطکی رومی (در زمستان) قرار داده می‌شود. پس بیمار نمی‌شود مگر به بیماری مرگ. 📚 بحار الأنوار،ج‏59،ص99 📚طب الأئمة عليهم السلام ؛ ص51 📚 سفينة البحار ؛ ج‏3 ؛ ص152

[ Video ] 💫 داروی امام کاظم علیه السلام ✍️روایت 🔺سمِعْتُ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ (ع) وَ قَدِ اشْتَكَى فَجَاءَهُ الْمُتَرَفِّعُونَ بِالْأَدْوِيَةِ يَعْنِي الْأَطِبَّاءَ فَجَعَلُوا يَصِفُونَ لَهُ الْعَجَائِبَ فَقَالَ: 🔸أيْنَ يَذْهَبُ بِكُمْ اقْتَصِرُوا عَلَى سَيِّدِ هَذِهِ الْأَدْوِيَةِ الْهَليلَجِ وَ الرَّازِيَانَجِ وَ السُّكَّرِ فِي اسْتِقْبَالِ الصَّيْفِ ثَلَاثَةَ أَشْهُرٍ فِي كُلِّ شَهْرِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ فِي اسْتِقْبَالِ الشِّتَاءِ ثَلَاثَةَ أَشْهُرٍ كُلَّ شَهْرٍ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ يُجْعَلُ مَوْضِعَ الرَّازِيَانَجِ مَصْطَكَى فَلَا يَمْرَضُ‏ إِلَّا مَرَضَ‏ الْمَوْت‏. 🔺امام کاظم (ع) بیمار شدند و پزشکان نزد ایشان آمده و برایشان نسخه‌های عجیب نوشتند. 🔸حضرت فرمودند: به کجاها می‌روید؟! به سید و آقای این داروها اکتفا کنید. 🔸#هلیله و #رازیانه و #شکر در سه ماه اول تابستان(فصل گرما)، در هر ماه سه مرتبه و در سه ماه اول زمستان(فصل سرما)، در هر ماه سه روز و سه مرتبه(مصرف می شود) و به جای رازیانه، #مصطکی قرار داده می شود؛ پس(فرد) به بیماری مبتلا نمی‌شود مگر بیماری مرگ. 📚 بحار الانوار، ج‏۵۹، ص۹۹