☔️ #من_با_تو ✨ #قسمت_پنجاه_وپنجم ✨ رمان زیبا و عاشقانه😍💓 اما توجهے نڪردم و همونطور ڪہ دستم روی قلبم بود گریہ مےڪردم😭نفس ڪم‌آوردہ بودم چشم هام سیاهے رفت و صدای فریاد پدرم رو شنیدم! سرم رو تڪون دادم و از خاطرات اومدم بیرون! نہ ڪم غصہ‌م رو نخوردہ بود!😥 ڪم اشتباہ نڪردہ بودم! حالا شدہ بودم اون هانیہ‌ی بےفڪر پنج سال پیش!😭 نفسم رو با صدا بیرون دادم : ــ هیچے نمیتونم بگم...✋ سر بہ زیر از خونہ خارج شدم😞از خونہ بخاطرہ پدر و مادرم فرار مےڪردم، از دانشگاہ ڪجا فرار مےڪردم؟!😣حتے فڪر رو بہ رو شدن با سهیلے سخت بود! تاڪسے🚕 سر خیابون ایستاد... نگاهے بہ دانشگاہ🏢انداختم و مردد پیادہ شدم... بہ زور قدم بر مےداشتم، وزنہ‌های شرم😓 روس دوشم سنگینے مےڪرد...خواستم وارد دانشگاہ بشم ڪہ صدایے متوفقم ڪرد : ــ خانم هدایتے!😊 برگشتم سمت صدا... حمیدے بود. چند قدم بهم نزدیڪ شدم همونطور ڪہ سرش پایین بود گفت : ــ سلام... آروم جوابش رو دادم... دست هاش رو بہ هم گرہ زد و گفت : ــ راستش اون روز میخواستم آدرس خونہ‌تونو بگیرم سهیلے صدام ڪرد نشد، میشہ آدرستونو بدید؟ مڪث ڪرد و آروم و خجول گفت : ــ برای اون قضیہ!😊 سرم رو تڪون دادم : ــ نہ آقای حمیدی! فعلا شرایط مناسب نیست!😣 سریع وارد دانشگاہ شدم... ادامه‌ دارد... 📚 نویسنده : لیلی سلطانی