🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ #مکتب_بانوی‌_بقیع_حضرت_خانم_ام_البنین‌سلام‌الله‌‌علیها #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله_عليه‌السلام #قسمت17 ⚜️ بسم الله الرحمن الرحیم «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ». (1) ✍️ در بحث گذشته، بذل مهجه و بکاء، هر دو ، صورتی از یک حقیقت معرفی شدند، که آن حقيقت، فداء للحسين (علیه السلام) است. یعنی پس از شهادت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در ‌آن زمان که متاخرون در حسرت فدا شدن در معیت حسین بن علی (علیهما السلام) و بذل مهجه خويش هستند، بکاء و ندبه و عزاداری بر مصائب اباعبدالله الحسین (علیه السلام) می تواند، فداء للحسین (علیه السلام) را به ظهور برساند. ✍️ همچنین اشاره گردید که در مکتب حضرت ام البنین (سلام الله علیها) پیشوا و اسوه خاتون این مکتب، حضرت نائبه الزهراء، عقیلة بنی هاشم (سلام الله علیها) هستند که اولین مجلس عزا و بکاء و ندبه بر ریحانة المصطفی اباعبدالله الحسين (علیه السلام) را در شام و دربار یزید ملعون اقامه فرمودند. ✍️ از گودی قتلگاه تا تمام سیر منازل السبایا ، زینب (سلام الله علیها) بود که مقتل الحسين (علیه السلام) خواند و فدا شدن پس از شهادت حسین (علیه السلام)،‌ را با بکاء و اشک و ندبه معنا نمود. 👈 اخت الحسینی (علیهما السلام) که سیره شان در بکاء و عزاداری، سیره ظلم ستیزی، افشاگری، و رسوایی قتله اباعبدالله الحسین (علیه السلام) و شجره ملعونه بنی امیه بود، که نمود آن در خطبات آتشين و برپایی مجالس عزاداری، از عصر عاشورا و چهل منزل تا بازگشت به مدینة الزهراء (سلام الله علیها)، در محیای زینبی صورت پذیرفت. ✍️ و اینگونه زوجة حيدر الکرار،‌ فاطمه ام البنين (علیهما السلام) در مکتب فدایی پروری خویش، علاوه بر تبيين حقيقت بکاء و ندبه، جزء به جزء سیره زینبی (علیها السلام) را در راستای افشاگری و ظلم ستیزی در سخنان غراء خویش در مدینة الزهراء (سلام الله علیها) خطاب به مروانیان ملعون، الگو قرار داد و الی الأبد برای خلق، فدایی شدن را در همه وجوه و جلوات خویش چه به صورت بذل مهجه و چه به معناي بكاء و عزا و رسواگري شجره ملعونه، تبيين نمود. ▪️ در زمین کربلا، در گودی قتلگاه حضرت ام المصائب (سلام الله علیها)، با دلي سوزان بر حضرت اباعبدالله الحسين (علیه السلام) مي گريستند و مي فرمودند: ▪️ «وا مُحَمَّداهُ هذا حُسَينٌ بِالعَراءِ يسفي عَلَيهِ الصَّباء قَتيلُ أولادِ البَغايا». (2) ⬅️ حضرت خانم شکایت خود را برای پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می برند و با ندبه و بکاء خود چهره منحوس اولاد البغایا، یعنی آن کسانی را که دستانشان بر خون فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آغشته گشته را برای همگان رسوا می نمایند. ▪️در روایتی از حضرت أبا جعفر، امام محمد باقر (علیهما السلام) آمده است: «إِنَّ قَاتِلَ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِبْنُ بَغِيٍّ وَ إِنَّهُ لَمْ يَقْتُلِ اَلْأَنْبِيَاءَ وَ لاَ أَوْلاَدَ اَلْأَنْبِيَاءِ إِلاَّ أَوْلاَدُ اَلْبَغَايَا»؛ (3) که انبیا و اولیا و فرزندانشان را جز اولاد البغایا به قتل نرساندند. ⬅️ این روضه خوانی ها و ذكر مصيبت هاي خانم ام المصائب (سلام الله علیها)، ذکر فضایل اباعبدالله الحسین (علیه السلام) از لسان مبارک بی بی زینب کبری (سلام الله علیها) و معرفي و رسواگري بغاة و طغاة بود، تا کار را بدانجا رسانید که: «فأبكت و الله كلّ عدوٍّ و صَديق». (4) 🔳 در روایتی دیگر، حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) مادر خود حضرت امّ عالم امكان، فاطمه زهرا (سلام الله علیها) را خطاب نمودند و فرمودند: ▪️«يا امّاه! هذا حسينك غريق بالدماء و عطشان في ارض المحنة و البلاء و جسمه تحت سنابك خيول اهل البغايا و اولاد الطلقاء»؛ (5) ▫️ اي مادر! اين حسين (علیه السلام) توست كه غرق به خون و تشنه در زمين محنت و بلاء است و جسمش در زير سم اسبان اهل بغي و ستم و اولاد طلقاء است. 📃 صفحه 1 از 4 ◀️ ادامه 👇 کانال رسمی پاسخ به شبهات و شایعات t.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup ble.ir/mobahesegroup

#مکتب_بانوی‌_بقیع_حضرت_خانم_ام_البنین‌سلام‌الله‌‌علیها #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله_عليه‌السلام #قسمت17 ◼️ این عنوان برای آن ملاعین بسی سنگین و سخت بود و در سیره رسواگری خانم زینب کبری (سلام الله علیها) در شام بلا، در وسط مجلس یزید (لعنة الله علیه)، در اوج عزت و شکوه، ملعون یزید را اینگونه خطاب نمودند: «أمِنَ الْعَدْلِ؛ يَا ابْنَ الطُّلَقَاءِ؟!» (6) يكجا ريشه و نسب نداشته آن شجره ملعونه بني اميه و قتله اباعبدالله الحسين (علیه السلام) را يادآور شده و براي مردم افشاگري كردند؛ كه شما ملاعين همه فرزندان آزادشدگان به دست مبارك جدم رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) در فتح مكه هستيد آنگاه كه خون ابوسفيان ملعون را بخشيدند و آزادش كردند. ▪️ زمانی که در شام بلا؛ اسرای آل الله همراه با سر مبارک امام حسین (علیه السّلام) و اصحابشان در مقابل یزید (لعنة الله علیه) حاضر شدند، تشریفات درباری و جشن پیروزی در حضور تمام رئوس و سران ادیان مختلف و قبایل عرب و شامات توسط یزید (لعنة الله علیه) تشکیل شده بود، پس از جسارت حاضران به حرم آل الله و هتك حرمت بی وقفه یزید (لعنة الله علیه) به رأس مبارك و زدن چوب خیزران بر لبان مبارک حضرت بود که عقیلة الهاشمیین زینب الکبری (سلام الله علیها) از جا برخاستند و با کلام نورانی و نطق علوی خویش، خطبه آتشینی ایراد فرمودند كه گمان و تصور پیروزی را برای همیشه تاریخ بر امویان محال ساخته و آباء و اعقابشان را رسوا كرده و دربار يزيد (لعنة الله علیه) را تبدیل به مجلس عزای حسینی نمودند و آن چنان کاخ دولت کفر و طاغوت را بر سر یزیدیان ویران ساختند که طغات و بغات اموی و ابناء آنان تا به امروز رسواي جهانيان شدند. ✍️ در آن هنگام، حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) یزید ملعون را بصورت علنی، قاتل حسین بن علی (علیهما السلام) معرفی می کنند و پرده از چهره کریه عاملان اصلی و قتله امام حسین (علیه السلام) بر می دارند و آن ملعون را رسوا می نماید و اینگونه اولين گام را در انتقام خون به ناحق ریخته شده برادر، با برافراشتن علم پیراهن خونی حسین بن علی (علیهما السلام) برداشتند. 🔳 هنگامي كه يزيد لعين اسراي اهل بيت (علیهم السلام) را خواست، حضرت زينب كبري (سلام الله علیها) با کلامی کوبنده و مملو از اقتدار، خطاب به آن ملعون، فرمودند: «اي يزيد! آيا از اينكه امام حسين (علیه السلام) را كشتي از خدا نمي ترسي؟ اي يزيد! به خدا قسم برادرم حسين (علیه السلام) را نكشت مگر تو. اگر فرمان تو نبود ابن زياد (لعنة الله عليه) پست تر و ذليل تر از اين بود كه اقدام بر چنين امري بنمايد». (7) ☑️ بی بی زینب کبری (سلام الله علیها) در اوج مصائب، چنان با اقامه عزا و بکاء بر سید الشهداء (علیه السلام) احقاق حق مي كنند که هر دوست و دشمنی را به گریه وا مي دارند و با فصاحت و بلاغتی فاطمی، طبل رسوایی ملاعین آل سفیان و آل زیاد و آل مروان (لعنة الله علیهم اجمعین) را می کوبند. ایشان با پاسخ های محکم و عزتمندانه، و با معرفی آل الله در نوحه ها و مرثیه های خود، تمام هیبت و هیمنه پوشالی شجره ملعونه بني اميه را در هم شکستند و دار الإماره عنکبوتی آن اولاد البغایا را، هم در کوفه و هم در شام به یکباره نابود ساختند. تا بدانجا که دربار یزید (لعنة الله علیه)، به امر خود آن ملعون، به دار العزای سید الشهداء (علیه السلام) مبدل گشت. ☑️ اما جان های عالم به فدای حضرت رقیه بنت الحسين (علیهما السلام)، دختر سه ساله ابا عبدالله الحسین (علیه السلام)، که در معیّت عمه جانشان زینب کبری (سلام الله علیها)، در تمام این چهل منزل سیره فدایی شدن را با بکاء و ندبه و عزاداری بر پدر مظلوم خویش آن چنان به جای آورد که بعد از شهادت ایشان کار یزید لعین، بدانجا کشید که حتی فرزندان و غلامان و اطرافيانش، بر وی شوريدند و او را مورد لعنت و نفرین قرار دادند. 📃 صفحه 2 از 4 ◀️ ادامه دارد... 🏴▪️ 🏴▪️🏴▪️🏴 کانال رسمی پاسخ به شبهات و شایعات t.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup ble.ir/mobahesegroup

🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ #مکتب_بانوی‌_بقیع_حضرت_خانم_ام_البنین‌سلام‌الله‌‌علیها #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله_عليه‌السلام #قسمت17 ☑️ در يكي از شب ها در خرابه شام، شوق ديدن پدر به سر رقیه خاتون(سلام الله علیها) افتاد، و از هجران پدر اشك مي ريخت، سر روي خاك نهاد آن قدر گريه كرد كه زمين از اشك چشمش گل شد. در اين اثنا به خواب رفت. خواب پدر ديد، از خواب بيدار شد. «فبَكت وَ تَقول: وا أَبتاه، واقُرَّةَ عَيناه، واحُسَيناه»؛ چنان صيحه كشيد كه خرابه نشينان پريشان شدند. هر چه خواستند او را آرام كنند ممكن نشد. امام زين العابدين(عليه السلام) پيش آمد و خواهر را در بر گرفت و به سينه چسبانيد و تسلّي مي داد. آن مظلومه آرام نمي گرفت و نوحه مي كرد، آن قدر روي دامن حضرت گريه كرد، «حَتّي غُشيَ عَليهْا وَ انْقَطعَ نَفَسُها»؛ تا آن كه غش كرد و نفس او قطع شد. امام به گريه درآمد. اهل بيت به شيون آمدند. «فَضجُّوا بِالْبُكاءِ و جَدَّدُوا الْأَحْزانَ وَ حَثُّوا عَلي رُؤُسِهمُ التُّراب، وَ لَطموا الخُدود و شَقُّوا الجُيوب، وَ قامَ الصِّياح»؛ آن ويرانه از ناله اسيران يك پارچه گريه شد. رقیه خاتون(سلام الله علیها)، بيهوش افتاده بود و مخدّرات در خروش بر سر مي زدند و به سينه مي كوبيدند. خاك بر سر مي كردند گريبان مي دريدند، كه صداي ايشان در قصر به گوش يزيد لعین رسيد. آن ملعون گفت: سر پدرش را براي او ببريد تا آرام گيرد. آن سر مطهّر را در طشت نهادند و رو به خرابه آوردند، و در حالي كه پرده بر روي آن سر بود، در حضور آن مظلومه نهادند، پرده را برداشتند. آن معصومه چون متوجّه سر پدر شد، «فَانكَبَّتْ عَليهِ تقَبَّلُهُ و تَبكي و تَضربُ علي رَأسُها و وَجهِها حَتّي امْتَلأَ فَمُها بِالدَّم».(8) ☑️ در «منتخب» آمده است كه او پدرش را مخاطب قرار داده عرضه مي داشت: «يا أبتاه، منْ ذَا الَّذي قَطع و ريدَيْكَ! يا أبتاه، منْ للْعيونِ الْباكياتِ» پدر جان، چه كسي نظر مرحمتي به سوي اين چشم هاي گريان مي كند؟ «يا أبتاهُ، لَيْتني كُنت لَك الْفِداء»؛ پدر جان، كاش من فداي تو مي شدم. «يا أبتاهُ، لَيْتني كَنت قَبل هذا الْيَومِ عمياءَ»؛ پدر جان، كاش من پيش از اين روز كور شده بودم، و تو را به اين حال نمي ديدم... . ▪️پس آن نازدانه لب بر لب پدر نهاد، زمان طويلي از سخن افتاد گريست: «فَناديِ الرَّأسُ بِنْتَهُ، إليَّ إليَّ، هَلُمّي فَأنا لَك بِالانتظار. فغُشيَ عليها غشْوةً لمْ تُفق بعدها، فحرَّ كوها فَإذا هيَ قد فارقتْ روحها الدُّنيا...»؛ (9) آن رأس شريف دختر را صدا كرد كه به سوي من بيا، من منتظرت هستم، او غش كرد و ديگر به هوش نيامد، چون او را حركت دادند متوجّه شدند كه روح شريفش از بدن مفارقت كرده و به خدمت پدر شتافته است. ☑️ اين فدایی شدن و شهادت حضرت رقیه خاتون (سلام الله علیها) كه با در آغوش کشیدن رأس مطهر پدر در دامان خویش، و بکاء و ندبه و مرثیه خوانی براي او بود، بزرگترين رسوايي براي شجره ملعونه بني اميه بود و الي الأبد آشكارترين سندي شد براي جنايات آن ملاعين در عالم و بعد از آن یزید( لعنة الله علیه) چاره ای جز این نیافت مگر آنكه با اهل بيت (علیهم السلام)، از در مهر و عطوفت بر آید و ايشان را با كمال عزت و حرمت به جانب مدينه مراجعت دهد. زنان و دختران شام به البسه سياه به انتظار بيرون شدند و مردم شام با ادب و شرم براي مشايعت مهيا گرديدند و زنان آل ابوسفيان و دخترهاي يزيد (لعنة الله عليه) گريه و ناله و فغان می کردند. ▪️ چون عليا مخدره چشمشان بر آن محمل هاي زرتار افتاد؛ ناله از دل بركشيدند، فرمودند: مرا با محمل هاي زرين چه كار؟! فقالت: «اجعَلُوها سُوداء حَتّي يَعلَمَ النّاسُ اِنّا في مُصيبَةٍ وَ عَزاءٍ لِقَتلِ اَولادِ الزَّهراء (علیهم السلام)»؛ (10) محمل ها را سياه پوش كنيد تا مردم بدانند ما در مصيبت و عزاداري فرزندان فاطمه زهراء (سلام الله علیهم اجمعین) به سر مي بريم. 🔳 مصيبت خانم رقيه خاتون(سلام الله علیها) براي آل الله آن چنان عظيم بود كه حضرت عليا مخدره زينب كبري(سلام الله عليها) فرمودند: «أمّا مصيبة رقية في خرابة الشام فقد أحنت ظهري وشيّبت رأسي»؛ (11) همان مصيبت رقيه(سلام الله علیها) در خرابه شام كمرم را خم كرد و مرا پير گرداند. و اين چنين بود كه در موقع وداع اهل بيت (علیهم السلام) با شاميان، حضرت خانم، سر از كجاوه بيرون آوردند و به شاميان فرمودند: «اي اهل شام! از خاندان رسالت در اين خرابه امانتي به جاي مانده است. جان شما از اين امانت به خوبي نگهداري كنيد هرگاه كنار قبرش رفتيد، آبي بر سر مزارش بريزيد. چراغي در كنار قبرش روشن كنيد». ▪️ و اینگونه قبر مطهر حضرت رقیه بنت الحسين(سلام الله علیهما)، تا به امروز در اوج عزت، مأمن و پناهگاه محبين آل الله گشت و براي همیشه ی تاریخ سند افشاگری و ظلم ستیزی آل الله را در قلب حکومت یزید ثبت نمود.