#ما_و_اونا #مدینه_های_فاضله هفته دفاع مقدس به دلیل اینکه از دفاع مقدس و خاطرات و شهدا و رزمندگان و مشی و منش اونها زیاد صحبت میشه موقعیت خوبیه که ما یک مقایسه ای در بینش و روش خودمون با شهدا بکنیم و از این طریق بسنجیم که چه میزان بینش و روش زندگی ما با اونها منطبقه. اونچه که من بهش دست یافتم این بوده که جبهه، مدینه فاضله ای نبوده که همه ی افراد اون شهروندان بهشتی و ملکوتی باشند بلکه موقعیتی بوده که برخی، شهروندی مدینه فاضله شون رو در اون از قوه به فعل رسانده بودند. اونجا هم عصبانیتها، نفسانیتها، تداخل نظرات، ترسها و تنشهای خاص خودش رو داشته. بالاخره، موقعیت، جنگی بوده اما عجیب اینه که چطور یکسری افراد در این شرایط جنگ، آجر به آجر، مدینه فاضله خودشون رو اونجا ساختند. مرحوم صفایی حائری در متنی با این مضمون میگن: «حال ما در دنیا مثل کسی است که در شب، یک اسکناس و یک چک ارزشمند را به خیال این که کاغذ است، به آتش بکشد تا فضا را روشن کند و یک قِرانی اش را پیدا کند، صبح می فهمد چیزی را شمع راه رسیدن به یک قِرانی کرده که یک میلیارد ارزش داشته است.» فرق #ما_و_اونا در اینه که #اونا اون چک ارزشمندشون رو تحت هیچ شرایطی نسوزوندند و صرف ساختن مدینه فاضله خودشون کردند؛ مدینه فاضله ای که هیچ توپ و تانک و زمان و زمینی قادر به تخریب اون نبوده، نیست و نخواهد بود. در واقع اونها صبر نکردند جنگ تمام بشه تا مدینه فاضله بسازند، بلکه خودشون رو در جنگ به مدینه فاضله تبدیل کردند. مدینه فاضله ای به نام برونسی، به نام رسول زرین، به نام خرازی، به نام علی آقا ماهانی و ... به نام قاسم سلیمانی. هر چند هفته دفاع مقدس موقعیت مناسبی برای بازدیدی گذرا از مدینه های فاضله جنگ است، اما مهمتر از آن این است که تا چک ارزشمندمان نسوخته مدینه فاضله شدن را از آنان بیاموزیم، در مکتب شهدا، در #مکتب_سلیمانی. @mobaleghin_oghaf_kh

#ما_و_اونا #مدینه_های_فاضله هفته دفاع مقدس به دلیل اینکه از دفاع مقدس و خاطرات و شهدا و رزمندگان و مشی و منش اونها زیاد صحبت میشه موقعیت خوبیه که ما یک مقایسه ای در بینش و روش خودمون با شهدا بکنیم و از این طریق بسنجیم که چه میزان بینش و روش زندگی ما با اونها منطبقه. اونچه که من بهش دست یافتم این بوده که جبهه، مدینه فاضله ای نبوده که همه ی افراد اون شهروندان بهشتی و ملکوتی باشند بلکه موقعیتی بوده که برخی، شهروندی مدینه فاضله شون رو در اون از قوه به فعل رسانده بودند. اونجا هم عصبانیتها، نفسانیتها، تداخل نظرات، ترسها و تنشهای خاص خودش رو داشته. بالاخره، موقعیت، جنگی بوده اما عجیب اینه که چطور یکسری افراد در این شرایط جنگ، آجر به آجر، مدینه فاضله خودشون رو اونجا ساختند. مرحوم صفایی حائری در متنی با این مضمون میگن: «حال ما در دنیا مثل کسی است که در شب، یک اسکناس و یک چک ارزشمند را به خیال این که کاغذ است، به آتش بکشد تا فضا را روشن کند و یک قِرانی اش را پیدا کند، صبح می فهمد چیزی را شمع راه رسیدن به یک قِرانی کرده که یک میلیارد ارزش داشته است.» فرق #ما_و_اونا در اینه که #اونا اون چک ارزشمندشون رو تحت هیچ شرایطی نسوزوندند و صرف ساختن مدینه فاضله خودشون کردند؛ مدینه فاضله ای که هیچ توپ و تانک و زمان و زمینی قادر به تخریب اون نبوده، نیست و نخواهد بود. در واقع اونها صبر نکردند جنگ تمام بشه تا مدینه فاضله بسازند، بلکه خودشون رو در جنگ به مدینه فاضله تبدیل کردند. مدینه فاضله ای به نام برونسی، به نام خرازی، به نام علی آقا ماهانی و ... به نام قاسم سلیمانی. @mobaleghin_oghaf_kh