eitaa logo
💖🌷مدافعان حریم عشق🌷💖
276 دنبال‌کننده
814 عکس
1.8هزار ویدیو
23 فایل
ما محال است که از بیعتمان برگردیم تا که مثل پسر فاطمه "س"بی سر گردیم..
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از تبیین
🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸 ☄ ⭕️اهمیت در اسلام 🔷 ، و رحمت های الهی نزد والدین هستند، والدین می‌توانند با بهره‌گیری و از آن‌ها، پلی برای ارتباط با خداوند خودشان درست کنند، و هم می‌توان با از آن‌ها خود و آن‌ها را به خاک مذلت نشاند. از نظر و باقی گذاشتن نسل برای هر مسلمانی یک و نیکو است. شایسته نیست هیچ مسلمانی با اختیار خود بدون فرزند و ذریه بماند. اشتباهی که برخی از افراد همانند اعراب جاهلی دارند این است که ادامه نسل را با پسر می‌دانند و وجود دختر را ادامه دهنده خودشان نمی‌دانند، 🔷در حالی که نباید هیچ فرقی بین و بودن فرزند باشد، چون هر دو هدیه خداوند هستند. را و رحمتی از طرف خداوند به بندگان می‌داند و تاکید می‌کند که این امر به و تحقق می یابد.  «للهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ ۚ یَهَبُ لِمَنْ یَشَاءُ إِنَاثًا وَ یَهَبُ لِمَنْ یَشَاءُ الذُّکُورَ؛ تنها خدا راست ملک آسمان ها و زمین، ، به هر که خواهد (دختر) و به هر که خواهد (پسر) عطا می‌کند». [شعراء، ۴۹] چه باشد، چه هر دو و آسمانی هستند که خداوند نصیب ما کرده است.  💠دعا برای طلب فرزند 🔷در متون دینی ما، مبتنی بر دعا و نیایش و طلب از خداوند منان است و بندگان مومن این درخواست را جزء دعاهای اساسی خود قرار می‌دهند و برای آن در زندگی خودشان، ارزش و جایگاه خاصی قائل هستند. «وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا؛ و آنان هستند که گویند: پروردگارا، ما را زنان و فرزندانی مرحمت فرما که مایه چشم روشنی ما باشند، و ما را (سر خیل پاکان و) پیشوای اهل تقوا قرار ده». [فرقان، ۷۴] نگاه به فرزند تنها نگاه دنیوی نیست، هم به درد دنیا می خورد هم آخرت. فرزند در دنیا و آخرت نور چشم است. در همه کارها باید از خداوند درخواست کنیم و داشتن فرزند را خیلی خیلی بیشتر از خداوند طلب کنیم.  🔷در قرآن کریم، ماجرای درخواست و دعای حضرت زکریا برای داشتن فرزند را چنین شرح می‌دهد: «وَ زَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ؛ و زکریا را [یاد کن] هنگامى که پروردگار خود را خواند پروردگارا مرا تنها مگذار و تو بهترین ارث برندگانى». «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ وَهَبْنَا لَهُ یَحْیَى وَ أَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ کَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَ یَدْعُونَنَا رَغَبًا وَ رَهَبًا وَ کَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ؛ پس [دعاى] او را اجابت نمودیم و یحیى را بدو بخشیدیم و همسرش را براى او شایسته [و آماده حمل] کردیم، زیرا آنان در کارهاى نیک شتاب مى نمودند و ما را از روى رغبت و بیم مى خواندند و در برابر ما فروتن بودند». [انبیاء، ۸۹ و ۹۰] درخواست از خداوند داشته باشید و مطمئن باشید که خداوند بهترین ها را برای شما رقم خواهد زد.  🔷«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَى الْکِبَرِ إِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّی لَسَمِیعُ الدُّعَاءِ.. ؛ستایش خدای را که به من در زمان پیری دو فرزندم اسماعیل و اسحاق را عطا فرمود (و درخواست مرا اجابت کرد) که پروردگار من البته دعای بندگان را شنواست». [ابراهیم، ۳۹] نکته مهم و اساسی که در قرآن کریم وجود دارد، توجه به زاد و ولد انسان‌های شایسته و مؤمن است؛ به عبارت دیگر ، تعداد و صالحان است. اهمیت طلب فرزند بخاطر این است که استمرار انسان است، نه فقط اینکه اسم ما را زنده کند، اگر کنیم، پرونده عمل انسان بسته نمی‌شود و پس از مرگ ما هم خوبی برای ما می‌آید.  🔷پیامبر اکرم (ص) در حدیثی میفرمایند: «هرگاه انسان بمیرد، عملش هم قطع می شود، مگر از سه راه: صدقه جاریه، یا عملی که از آن سود می برند، یا که برای او دعا می کند». [۱] بنابراین ، هم مایه زینت در دنیا و هم برای محسوب می شود، البته ، مستلزمِ آموزش، زحمت، تلاش و گذاشتن وقت از سوی والدین است.  پی نوشت [۱] وسائل الشیعه، ج ۱۳، قم، جامعه‌‌ مدرسین حوزه‌‌ علمیه قم‌، موسسه‌‌ نشر‌اسلامی‌، ۱۳۸۴، ص ۲۹۲ نویسنده: سجاد رستمی چورتی منبع: وبسایت راسخون @tabyinchannel
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️ (ع) در خطبه ۱۷۳ نهج البلاغه درباره و چه هشداری می دهد؟ 🔷 (ع) در بخشی از خطبه ۱۷۳ «نهج البلاغه» به و بى قرارى آن اشاره مى كند و به همگان مى دهد كه زرق و برق آن را نخورند؛ ایشان مى فرمايد: «أَلا وَ إِنَّ هذِهِ الدُّنْيَا الَّتِي أَصْبَحْتُمْ تَتَمَنَّوْنَهَا وَ تَرْغَبُونَ فِيهَا، وَ أَصْبَحَتْ تُغْضِبُكُمْ وَ تُرْضِيكُمْ، لَيْسَتْ بِدَارِكُمْ، وَ لَا مَنْزِلِكُمُ الَّذِي خُلِقْتُمْ لَهُ وَ لَا الَّذِي دُعِيتُمْ إِلَيْهِ؛ آگاه باشيد! اين كه شما پيوسته آن را آرزو مى كنيد و به آن عشق می ورزيد، و آن نيز گاه شما را خشمگين و گاه خشنود مى سازد، خانه و كه براى آن آفريده شده و به سوى آن دعوت گرديده ايد». اين تعبير اشاره به همان چيزى است كه بارها در بيان شده و نيز در بعضى از آيات به آن اشاره مى كند كه سراى جاويدان و جايگاه اصلى ما نيست؛ بلكه است كه در سفر خود به سوى در آن مسكن گزيده ايم تا زاد و برگيريم و به سلامت از اين راه پر خوف و خطر بگذريم و به دار آخرت كه به «لَهِيَ الحَيَوانُ؛ حيات حقيقى در آن است» [عنکبوت، ۶۴] نايل شويم. 🔷سپس براى تأكيد بيشتر مى افزايد: «أَلَا وَ إِنَّهَا لَيْسَتْ بِبَاقِيَة لَكُمْ وَ لا تَبْقُونَ عَلَيْهَا؛ آگاه باشيد! نه براى شما باقى مى ماند و نه سلطه شما بر آن باقى خواهد ماند [بلکه هر دو رو به زوال و پايان پذير است]». و در ادامه اين سخن در پاسخ كسانى كه را همواره فريبنده معرفى مى كنند، مى افزايد: «وَ هِيَ وَ إِنْ غَرَّتْكُمْ مِنْهَا فَقَدْ حَذَّرَتْكُمْ شَرَّهَا. فَدَعُوا غُرُورَهَا لِتَحْذِيرِهَا، وَ أَطْمَاعَهَا لِتَخْوِيفِهَا؛ اين گرچه از جهتى شما را داده؛ ولى از جهتى ديگر شما را از بر حذر داشته است؛ پس به دليل از چشم بپوشيد و را به جهت جنبه هاى هشدار دهنده اش رها سازيد». درست است كه بسيارى از و هاى فريبنده و است، ولى در كنار آن، صحنه هايى به ما نشان مى دهد كه هر غافلى را از خواب غفلت بيدار مى كند. 🔷درست در همان لحظه اى كه شخصى بر اريكه قدرت مى نشيند، ديگرى از تخت سقوط مى كند؛ در همان زمانى كه شخصى وارث آلاف و الوف مى شود، جنازه صاحب اصلى آن اموال بر دوش انسانها روانه گورستان مى گردد؛ در همان زمان كه نوزادى متولّد مى شود و پدر و مادر خندان مى شوند، در گوشه ديگرى جمعى را مى بينيم كه براى از دست دادن عزيزان، ناله و شيون سر داده اند! چرا ما تنها بخش اوّل را مى بينيم و از بخش دوّم غافليم؟ اين نكته مهمى است كه (ع) با عبارات پرمعناى ياد شده، همگان را به آن توجّه مى دهد و در كلمات قصار و عبارات ديگر «نهج البلاغه» نيز بر آن تأكيد شده است. در ادامه اين سخن و در نتيجه گيرى مى فرمايد: «وَ سَابِقُوا فِيهَا إِلَى الدَّارِ الَّتِي دُعِيتُمْ إِلَيْهَا، وَ انْصَرِفُوا بِقُلُوبِكُمْ عَنْهَا؛ [بنابراين] و در اين جهان به سوى كه به آن شده ايد جوييد و با جان و دل از روى بگردانيد». 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ ش، چ اول‏، ج ۶، ص ۵۱۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel