زلنسکی رئیس جمهور اوکراین: من هرگز توافق صلحی را که توسط آمریکا و روسیه بدون مشارکت ما انجام شود، نمی‌پذیرم.
#پرچمداریم
⭕️🔻ده فرمان رسانه‌ای رهبر معظم انقلاب برای مقابله با تهدید نرم‌افزاری دشمن در سخنرانی ۲۹بهمن۱۴۰۳؛
1️⃣ جهاد تبیین و روشنگری در برابر تحریف‌ها به عنوان یک تکلیف همگانی وظیفه اصحاب رسانه، اندیشمندان و جوانان انقلابی است.
2️⃣ دشمن، ذهن مردم را هدف گرفته است و رسانه‌های جبهه‌ی انقلاب باید روایت‌ساز و جریان‌ساز باشند.
3️⃣ تحریف، روایت‌های جعلی و تردیدافکنی، ابزار و سلاح جنگ نرم دشمن است، رسانه‌ها باید سپر حقیقت باشند.
4️⃣ یکی از راهبردهای دشمن، ایجاد شکاف‌های اجتماعی است. رسانه‌های متعهد با تفرقه‌افکنیِ رسانه‌ای مقابله کنند و مروج وحدت باشند.
5️⃣ هدف دشمن ناامید کردن مردم با سیاه‌نمایی است. رسانه‌ها باید با امیدآفرینی و اعتمادسازی، سدِ راه عملیات روانی باشند.
6️⃣ در برابر هجمه‌های رسانه‌ای، پاسخ صرف کافی نیست، تولید محتوا و روایت‌سازی فعال، کلید پیروزی در سنگر دفاع نرم است.
7️⃣ رسانه‌ها باید راه‌های نفوذ فکری دشمن را بشناسند و مسیرهای تأثیرگذاری را مسدود کنند. شناخت نقشه دشمن، پیش‌شرط مقابله است.
8️⃣ هنر، رسانه‌ای قدرتمند در نبرد نرم است. سینما، مستند، ادبیات و فضای مجازی، جبهه‌های مهم جنگ نرم هستند و باید آنها را فعال و تقویت کرد.
9️⃣ اقتدار فکری، عامل شکست دشمن است و رسانه‌های انقلابی باید استقلال فکریِ ملت را تقویت و هویت ملی را برجسته کنند.
🔟 رسانه‌های متعهد نباید دنباله‌رو جریان‌های دشمن باشند، بلکه باید با روایت‌سازی مستقل، روایت‌گر حقایق و راهبر افکار عمومی به جای واکنش‌های منفعلانه باشند.
توییتا
@modafeanharmim
#پرچمداریم
از #اعمال_منتظران واقعی، اجرای این ده فرمان است
⭕️🔻ده فرمان رسانه‌ای رهبر معظم انقلاب برای مقابله با تهدید نرم‌افزاری دشمن در سخنرانی ۲۹بهمن۱۴۰۳؛
1️⃣ جهاد تبیین و روشنگری در برابر تحریف‌ها به عنوان یک تکلیف همگانی وظیفه اصحاب رسانه، اندیشمندان و جوانان انقلابی است.
2️⃣ دشمن، ذهن مردم را هدف گرفته است و رسانه‌های جبهه‌ی انقلاب باید روایت‌ساز و جریان‌ساز باشند.
3️⃣ تحریف، روایت‌های جعلی و تردیدافکنی، ابزار و سلاح جنگ نرم دشمن است، رسانه‌ها باید سپر حقیقت باشند.
4️⃣ یکی از راهبردهای دشمن، ایجاد شکاف‌های اجتماعی است. رسانه‌های متعهد با تفرقه‌افکنیِ رسانه‌ای مقابله کنند و مروج وحدت باشند.
5️⃣ هدف دشمن ناامید کردن مردم با سیاه‌نمایی است. رسانه‌ها باید با امیدآفرینی و اعتمادسازی، سدِ راه عملیات روانی باشند.
6️⃣ در برابر هجمه‌های رسانه‌ای، پاسخ صرف کافی نیست، تولید محتوا و روایت‌سازی فعال، کلید پیروزی در سنگر دفاع نرم است.
7️⃣ رسانه‌ها باید راه‌های نفوذ فکری دشمن را بشناسند و مسیرهای تأثیرگذاری را مسدود کنند. شناخت نقشه دشمن، پیش‌شرط مقابله است.
8️⃣ هنر، رسانه‌ای قدرتمند در نبرد نرم است. سینما، مستند، ادبیات و فضای مجازی، جبهه‌های مهم جنگ نرم هستند و باید آنها را فعال و تقویت کرد.
9️⃣ اقتدار فکری، عامل شکست دشمن است و رسانه‌های انقلابی باید استقلال فکریِ ملت را تقویت و هویت ملی را برجسته کنند.
🔟 رسانه‌های متعهد نباید دنباله‌رو جریان‌های دشمن باشند، بلکه باید با روایت‌سازی مستقل، روایت‌گر حقایق و راهبر افکار عمومی به جای واکنش‌های منفعلانه باشند.
توییتا
@modafeanharmim
#پرچمداریم
از #اعمال_منتظران واقعی، اجرای این ده فرمان است
هدایت شده از 💠 حاج قاسمی ها 🇮🇷
فرق مومن و یک غربگرا ( غرب زده )
اذان را بند به بند همراه با ترجمه و تحلیل آن از منظر نئولیبرالیسم/سکولاریسم آورده و در ادامه هر بند، نقدی بر آن نوشته شد، که نشان می‌دهد چگونه این قرائت، انسان و جامعه را به انحطاط و اضمحلال می‌کشاند:
اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ
خدا بزرگ‌تر است، خدا بزرگ‌تر است
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«خدا بزرگ‌تر است» یک جمله احساسی است که می‌تواند الهام‌بخش فرد باشد، ولی در زندگی عمومی یا اداره جامعه نباید دخالت داشته باشد. جای خدا در کلیسا، مسجد یا قلب است، نه در اقتصاد و سیاست.
نقد:
این برداشت، خدا را به حاشیه می‌راند و حاکمیت را به دست انسانِ سودمحور می‌دهد. نتیجه آن می‌شود سلطه سرمایه‌داران، غلبه فساد در قدرت، و بی‌تفاوتی نسبت به ظلم جهانی.
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ
گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
هر کس می‌تواند خدایی برای خود داشته باشد، یا اصلاً خدایی را نپذیرد؛ مهم این است که به آزادی فردی احترام گذاشته شود و باورهای دینی در حوزه شخصی بماند.
نقد:
با این تفسیر، «آزادی» بهانه‌ای برای حذف خدا از عرصه اجتماعی و سیاسی می‌شود. این منطق، زمینه‌ساز عادی‌سازی ظلم، نفی مسئولیت اجتماعی و بی‌هویتی معنوی در جامعه است.
أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ
گواهی می‌دهم که محمد فرستاده خداست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
پیامبران شخصیت‌های تاریخی‌اند که پیام‌های اخلاقی داشتند، اما نباید با قوانین امروزی یا نظم سیاسی و اقتصادی قرن ۲۱ سنجیده شوند. دین برای آرامش فردی خوب است، نه برای اداره جامعه.
نقد:
چنین نگرشی پیامبر را از یک رهبر تمدن‌ساز به یک معلم اخلاق تقلیل می‌دهد و راه تمدن‌سازی الهی را مسدود می‌کند. این مسیر، انسان را تسلیم قدرت سرمایه و لذت‌گرایی می‌کند.
أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ اللَّهِ
گواهی می‌دهم که علی ولیّ خداست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
ولایت، مفهومی کهنه است. هر کس باید خود را رهبری کند. جهان امروز نیازی به حجت خدا ندارد. رهبری باید انتخابی، دموکراتیک و تابع منافع مادی مردم باشد.
نقد:
این نگاه، انسان را از ولایت الهی محروم و تسلیم خواسته‌های اکثریت ناآگاه یا لابی‌های قدرت می‌کند. نتیجه آن حاکمیت لابی‌های صهیونیستی، غارت ملت‌ها و نابودی عدالت است.
حَیَّ عَلَی الصَّلَاةِ
بشتابید به‌سوی نماز
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
عبادت امری شخصی است و نباید در مدارس، ادارات یا نظام اجتماعی تحمیل شود. بهره‌وری و تولید، مهم‌تر از مناسک دینی است.
نقد:
با حذف نماز، اتصال انسان به خدا قطع و تمام رفتارها به سود و لذت وابسته می‌شود. جامعه‌ای که نماز در آن تعطیل شود، از درون فرو می‌پاشد و به ابزار مصرف تبدیل می‌شود.
حَیَّ عَلَی الْفَلَاحِ
بشتابید به‌سوی رستگاری
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
رستگاری یعنی موفقیت شخصی، افزایش درآمد، شهرت، لذت بیشتر. معیار آن سود مادی است نه قرب الهی یا خدمت به خلق.
نقد:
رستگاری مادی، انسان را به حیوانی مصرف‌کننده تقلیل می‌دهد که تنها برای سود بیشتر زندگی می‌کند. این نگاه، بی‌معنایی، افسردگی، و فرسایش اجتماعی را در پی دارد.
حَیَّ عَلَی خَیْرِ الْعَمَلِ
بشتابید به‌سوی بهترین عمل
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«بهترین عمل» آن چیزی است که بازده اقتصادی یا لذت بیشتر داشته باشد؛ معیار حق و باطل وجود ندارد، فقط کارآمدی فردی اهمیت دارد.
نقد:
این نگرش «حق» را قربانی «منفعت» می‌کند. کسانی که بر این مبنا زندگی می‌کنند، به‌راحتی از مظلوم می‌گذرند، با ظالم معامله می‌کنند، و جامعه‌ای بدون ارزش می‌سازند.
اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
تکرار شعارهای دینی لازم نیست. جهان به سمت سکولاریسم رفته و باید دین را از حوزه عمومی کنار گذاشت.
نقد:
انکار حضور خدا در فضای عمومی یعنی رهاسازی جامعه به دست زورمندان. نتیجه آن، فساد سیستماتیک و سقوط اخلاقی گسترده است.
لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ
معبودی جز خدا نیست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«هیچ معبودی» یعنی هر کس باید خدای خودش باشد؛ خودت را باور داشته باش، نه تعهد به قدرتی فرادستی. دین یک روایت شخصی از معناست، نه الزام جمعی.
نقد:
این تفسیر، انسان را به معبود خودش تبدیل می‌کند و «خودپرستی» را جایگزین «خداباوری» می‌کند. جامعه‌ای با این بنیان، دچار خودشیفتگی، فروپاشی هویت و بحران‌های اخلاقی خواهد شد.
@modafeanharmim
@modafeanharmim
#پرچمداریم و مدافع حرم
پرداختن به #مذاکره و # مذاکرات با دیدگاه اینگونه اهل اذان خطر ناک هست، مراقب باشیم
#بازنشر
هدایت شده از 💠 حاج قاسمی ها 🇮🇷
فرق مومن و یک غربگرا ( غرب زده )
اذان را بند به بند همراه با ترجمه و تحلیل آن از منظر نئولیبرالیسم/سکولاریسم آورده و در ادامه هر بند، نقدی بر آن نوشته شد، که نشان می‌دهد چگونه این قرائت، انسان و جامعه را به انحطاط و اضمحلال می‌کشاند:
اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ
خدا بزرگ‌تر است، خدا بزرگ‌تر است
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«خدا بزرگ‌تر است» یک جمله احساسی است که می‌تواند الهام‌بخش فرد باشد، ولی در زندگی عمومی یا اداره جامعه نباید دخالت داشته باشد. جای خدا در کلیسا، مسجد یا قلب است، نه در اقتصاد و سیاست.
نقد:
این برداشت، خدا را به حاشیه می‌راند و حاکمیت را به دست انسانِ سودمحور می‌دهد. نتیجه آن می‌شود سلطه سرمایه‌داران، غلبه فساد در قدرت، و بی‌تفاوتی نسبت به ظلم جهانی.
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ
گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
هر کس می‌تواند خدایی برای خود داشته باشد، یا اصلاً خدایی را نپذیرد؛ مهم این است که به آزادی فردی احترام گذاشته شود و باورهای دینی در حوزه شخصی بماند.
نقد:
با این تفسیر، «آزادی» بهانه‌ای برای حذف خدا از عرصه اجتماعی و سیاسی می‌شود. این منطق، زمینه‌ساز عادی‌سازی ظلم، نفی مسئولیت اجتماعی و بی‌هویتی معنوی در جامعه است.
أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ
گواهی می‌دهم که محمد فرستاده خداست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
پیامبران شخصیت‌های تاریخی‌اند که پیام‌های اخلاقی داشتند، اما نباید با قوانین امروزی یا نظم سیاسی و اقتصادی قرن ۲۱ سنجیده شوند. دین برای آرامش فردی خوب است، نه برای اداره جامعه.
نقد:
چنین نگرشی پیامبر را از یک رهبر تمدن‌ساز به یک معلم اخلاق تقلیل می‌دهد و راه تمدن‌سازی الهی را مسدود می‌کند. این مسیر، انسان را تسلیم قدرت سرمایه و لذت‌گرایی می‌کند.
أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ اللَّهِ
گواهی می‌دهم که علی ولیّ خداست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
ولایت، مفهومی کهنه است. هر کس باید خود را رهبری کند. جهان امروز نیازی به حجت خدا ندارد. رهبری باید انتخابی، دموکراتیک و تابع منافع مادی مردم باشد.
نقد:
این نگاه، انسان را از ولایت الهی محروم و تسلیم خواسته‌های اکثریت ناآگاه یا لابی‌های قدرت می‌کند. نتیجه آن حاکمیت لابی‌های صهیونیستی، غارت ملت‌ها و نابودی عدالت است.
حَیَّ عَلَی الصَّلَاةِ
بشتابید به‌سوی نماز
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
عبادت امری شخصی است و نباید در مدارس، ادارات یا نظام اجتماعی تحمیل شود. بهره‌وری و تولید، مهم‌تر از مناسک دینی است.
نقد:
با حذف نماز، اتصال انسان به خدا قطع و تمام رفتارها به سود و لذت وابسته می‌شود. جامعه‌ای که نماز در آن تعطیل شود، از درون فرو می‌پاشد و به ابزار مصرف تبدیل می‌شود.
حَیَّ عَلَی الْفَلَاحِ
بشتابید به‌سوی رستگاری
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
رستگاری یعنی موفقیت شخصی، افزایش درآمد، شهرت، لذت بیشتر. معیار آن سود مادی است نه قرب الهی یا خدمت به خلق.
نقد:
رستگاری مادی، انسان را به حیوانی مصرف‌کننده تقلیل می‌دهد که تنها برای سود بیشتر زندگی می‌کند. این نگاه، بی‌معنایی، افسردگی، و فرسایش اجتماعی را در پی دارد.
حَیَّ عَلَی خَیْرِ الْعَمَلِ
بشتابید به‌سوی بهترین عمل
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«بهترین عمل» آن چیزی است که بازده اقتصادی یا لذت بیشتر داشته باشد؛ معیار حق و باطل وجود ندارد، فقط کارآمدی فردی اهمیت دارد.
نقد:
این نگرش «حق» را قربانی «منفعت» می‌کند. کسانی که بر این مبنا زندگی می‌کنند، به‌راحتی از مظلوم می‌گذرند، با ظالم معامله می‌کنند، و جامعه‌ای بدون ارزش می‌سازند.
اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
تکرار شعارهای دینی لازم نیست. جهان به سمت سکولاریسم رفته و باید دین را از حوزه عمومی کنار گذاشت.
نقد:
انکار حضور خدا در فضای عمومی یعنی رهاسازی جامعه به دست زورمندان. نتیجه آن، فساد سیستماتیک و سقوط اخلاقی گسترده است.
لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ
معبودی جز خدا نیست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«هیچ معبودی» یعنی هر کس باید خدای خودش باشد؛ خودت را باور داشته باش، نه تعهد به قدرتی فرادستی. دین یک روایت شخصی از معناست، نه الزام جمعی.
نقد:
این تفسیر، انسان را به معبود خودش تبدیل می‌کند و «خودپرستی» را جایگزین «خداباوری» می‌کند. جامعه‌ای با این بنیان، دچار خودشیفتگی، فروپاشی هویت و بحران‌های اخلاقی خواهد شد.
@modafeanharmim
@modafeanharmim
#پرچمداریم و مدافع حرم
پرداختن به #مذاکره و # مذاکرات با دیدگاه اینگونه اهل اذان خطر ناک هست، مراقب باشیم
#بازنشر
هدایت شده از 💠 حاج قاسمی ها 🇮🇷
فرق مومن و یک غربگرا ( غرب زده )
اذان را بند به بند همراه با ترجمه و تحلیل آن از منظر نئولیبرالیسم/سکولاریسم آورده و در ادامه هر بند، نقدی بر آن نوشته شد، که نشان می‌دهد چگونه این قرائت، انسان و جامعه را به انحطاط و اضمحلال می‌کشاند:
اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ
خدا بزرگ‌تر است، خدا بزرگ‌تر است
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«خدا بزرگ‌تر است» یک جمله احساسی است که می‌تواند الهام‌بخش فرد باشد، ولی در زندگی عمومی یا اداره جامعه نباید دخالت داشته باشد. جای خدا در کلیسا، مسجد یا قلب است، نه در اقتصاد و سیاست.
نقد:
این برداشت، خدا را به حاشیه می‌راند و حاکمیت را به دست انسانِ سودمحور می‌دهد. نتیجه آن می‌شود سلطه سرمایه‌داران، غلبه فساد در قدرت، و بی‌تفاوتی نسبت به ظلم جهانی.
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ
گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
هر کس می‌تواند خدایی برای خود داشته باشد، یا اصلاً خدایی را نپذیرد؛ مهم این است که به آزادی فردی احترام گذاشته شود و باورهای دینی در حوزه شخصی بماند.
نقد:
با این تفسیر، «آزادی» بهانه‌ای برای حذف خدا از عرصه اجتماعی و سیاسی می‌شود. این منطق، زمینه‌ساز عادی‌سازی ظلم، نفی مسئولیت اجتماعی و بی‌هویتی معنوی در جامعه است.
أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ
گواهی می‌دهم که محمد فرستاده خداست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
پیامبران شخصیت‌های تاریخی‌اند که پیام‌های اخلاقی داشتند، اما نباید با قوانین امروزی یا نظم سیاسی و اقتصادی قرن ۲۱ سنجیده شوند. دین برای آرامش فردی خوب است، نه برای اداره جامعه.
نقد:
چنین نگرشی پیامبر را از یک رهبر تمدن‌ساز به یک معلم اخلاق تقلیل می‌دهد و راه تمدن‌سازی الهی را مسدود می‌کند. این مسیر، انسان را تسلیم قدرت سرمایه و لذت‌گرایی می‌کند.
أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ اللَّهِ
گواهی می‌دهم که علی ولیّ خداست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
ولایت، مفهومی کهنه است. هر کس باید خود را رهبری کند. جهان امروز نیازی به حجت خدا ندارد. رهبری باید انتخابی، دموکراتیک و تابع منافع مادی مردم باشد.
نقد:
این نگاه، انسان را از ولایت الهی محروم و تسلیم خواسته‌های اکثریت ناآگاه یا لابی‌های قدرت می‌کند. نتیجه آن حاکمیت لابی‌های صهیونیستی، غارت ملت‌ها و نابودی عدالت است.
حَیَّ عَلَی الصَّلَاةِ
بشتابید به‌سوی نماز
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
عبادت امری شخصی است و نباید در مدارس، ادارات یا نظام اجتماعی تحمیل شود. بهره‌وری و تولید، مهم‌تر از مناسک دینی است.
نقد:
با حذف نماز، اتصال انسان به خدا قطع و تمام رفتارها به سود و لذت وابسته می‌شود. جامعه‌ای که نماز در آن تعطیل شود، از درون فرو می‌پاشد و به ابزار مصرف تبدیل می‌شود.
حَیَّ عَلَی الْفَلَاحِ
بشتابید به‌سوی رستگاری
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
رستگاری یعنی موفقیت شخصی، افزایش درآمد، شهرت، لذت بیشتر. معیار آن سود مادی است نه قرب الهی یا خدمت به خلق.
نقد:
رستگاری مادی، انسان را به حیوانی مصرف‌کننده تقلیل می‌دهد که تنها برای سود بیشتر زندگی می‌کند. این نگاه، بی‌معنایی، افسردگی، و فرسایش اجتماعی را در پی دارد.
حَیَّ عَلَی خَیْرِ الْعَمَلِ
بشتابید به‌سوی بهترین عمل
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«بهترین عمل» آن چیزی است که بازده اقتصادی یا لذت بیشتر داشته باشد؛ معیار حق و باطل وجود ندارد، فقط کارآمدی فردی اهمیت دارد.
نقد:
این نگرش «حق» را قربانی «منفعت» می‌کند. کسانی که بر این مبنا زندگی می‌کنند، به‌راحتی از مظلوم می‌گذرند، با ظالم معامله می‌کنند، و جامعه‌ای بدون ارزش می‌سازند.
اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
تکرار شعارهای دینی لازم نیست. جهان به سمت سکولاریسم رفته و باید دین را از حوزه عمومی کنار گذاشت.
نقد:
انکار حضور خدا در فضای عمومی یعنی رهاسازی جامعه به دست زورمندان. نتیجه آن، فساد سیستماتیک و سقوط اخلاقی گسترده است.
لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ
معبودی جز خدا نیست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«هیچ معبودی» یعنی هر کس باید خدای خودش باشد؛ خودت را باور داشته باش، نه تعهد به قدرتی فرادستی. دین یک روایت شخصی از معناست، نه الزام جمعی.
نقد:
این تفسیر، انسان را به معبود خودش تبدیل می‌کند و «خودپرستی» را جایگزین «خداباوری» می‌کند. جامعه‌ای با این بنیان، دچار خودشیفتگی، فروپاشی هویت و بحران‌های اخلاقی خواهد شد.
@modafeanharmim
@modafeanharmim
#پرچمداریم و مدافع حرم
پرداختن به #مذاکره و # مذاکرات با دیدگاه اینگونه اهل اذان خطر ناک هست، مراقب باشیم
#بازنشر
هدایت شده از 💠 حاج قاسمی ها 🇮🇷
فرق مومن و یک غربگرا ( غرب زده )
اذان را بند به بند همراه با ترجمه و تحلیل آن از منظر نئولیبرالیسم/سکولاریسم آورده و در ادامه هر بند، نقدی بر آن نوشته شد، که نشان می‌دهد چگونه این قرائت، انسان و جامعه را به انحطاط و اضمحلال می‌کشاند:
اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ
خدا بزرگ‌تر است، خدا بزرگ‌تر است
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«خدا بزرگ‌تر است» یک جمله احساسی است که می‌تواند الهام‌بخش فرد باشد، ولی در زندگی عمومی یا اداره جامعه نباید دخالت داشته باشد. جای خدا در کلیسا، مسجد یا قلب است، نه در اقتصاد و سیاست.
نقد:
این برداشت، خدا را به حاشیه می‌راند و حاکمیت را به دست انسانِ سودمحور می‌دهد. نتیجه آن می‌شود سلطه سرمایه‌داران، غلبه فساد در قدرت، و بی‌تفاوتی نسبت به ظلم جهانی.
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ
گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
هر کس می‌تواند خدایی برای خود داشته باشد، یا اصلاً خدایی را نپذیرد؛ مهم این است که به آزادی فردی احترام گذاشته شود و باورهای دینی در حوزه شخصی بماند.
نقد:
با این تفسیر، «آزادی» بهانه‌ای برای حذف خدا از عرصه اجتماعی و سیاسی می‌شود. این منطق، زمینه‌ساز عادی‌سازی ظلم، نفی مسئولیت اجتماعی و بی‌هویتی معنوی در جامعه است.
أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ
گواهی می‌دهم که محمد فرستاده خداست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
پیامبران شخصیت‌های تاریخی‌اند که پیام‌های اخلاقی داشتند، اما نباید با قوانین امروزی یا نظم سیاسی و اقتصادی قرن ۲۱ سنجیده شوند. دین برای آرامش فردی خوب است، نه برای اداره جامعه.
نقد:
چنین نگرشی پیامبر را از یک رهبر تمدن‌ساز به یک معلم اخلاق تقلیل می‌دهد و راه تمدن‌سازی الهی را مسدود می‌کند. این مسیر، انسان را تسلیم قدرت سرمایه و لذت‌گرایی می‌کند.
أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ اللَّهِ
گواهی می‌دهم که علی ولیّ خداست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
ولایت، مفهومی کهنه است. هر کس باید خود را رهبری کند. جهان امروز نیازی به حجت خدا ندارد. رهبری باید انتخابی، دموکراتیک و تابع منافع مادی مردم باشد.
نقد:
این نگاه، انسان را از ولایت الهی محروم و تسلیم خواسته‌های اکثریت ناآگاه یا لابی‌های قدرت می‌کند. نتیجه آن حاکمیت لابی‌های صهیونیستی، غارت ملت‌ها و نابودی عدالت است.
حَیَّ عَلَی الصَّلَاةِ
بشتابید به‌سوی نماز
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
عبادت امری شخصی است و نباید در مدارس، ادارات یا نظام اجتماعی تحمیل شود. بهره‌وری و تولید، مهم‌تر از مناسک دینی است.
نقد:
با حذف نماز، اتصال انسان به خدا قطع و تمام رفتارها به سود و لذت وابسته می‌شود. جامعه‌ای که نماز در آن تعطیل شود، از درون فرو می‌پاشد و به ابزار مصرف تبدیل می‌شود.
حَیَّ عَلَی الْفَلَاحِ
بشتابید به‌سوی رستگاری
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
رستگاری یعنی موفقیت شخصی، افزایش درآمد، شهرت، لذت بیشتر. معیار آن سود مادی است نه قرب الهی یا خدمت به خلق.
نقد:
رستگاری مادی، انسان را به حیوانی مصرف‌کننده تقلیل می‌دهد که تنها برای سود بیشتر زندگی می‌کند. این نگاه، بی‌معنایی، افسردگی، و فرسایش اجتماعی را در پی دارد.
حَیَّ عَلَی خَیْرِ الْعَمَلِ
بشتابید به‌سوی بهترین عمل
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«بهترین عمل» آن چیزی است که بازده اقتصادی یا لذت بیشتر داشته باشد؛ معیار حق و باطل وجود ندارد، فقط کارآمدی فردی اهمیت دارد.
نقد:
این نگرش «حق» را قربانی «منفعت» می‌کند. کسانی که بر این مبنا زندگی می‌کنند، به‌راحتی از مظلوم می‌گذرند، با ظالم معامله می‌کنند، و جامعه‌ای بدون ارزش می‌سازند.
اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
تکرار شعارهای دینی لازم نیست. جهان به سمت سکولاریسم رفته و باید دین را از حوزه عمومی کنار گذاشت.
نقد:
انکار حضور خدا در فضای عمومی یعنی رهاسازی جامعه به دست زورمندان. نتیجه آن، فساد سیستماتیک و سقوط اخلاقی گسترده است.
لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ
معبودی جز خدا نیست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«هیچ معبودی» یعنی هر کس باید خدای خودش باشد؛ خودت را باور داشته باش، نه تعهد به قدرتی فرادستی. دین یک روایت شخصی از معناست، نه الزام جمعی.
نقد:
این تفسیر، انسان را به معبود خودش تبدیل می‌کند و «خودپرستی» را جایگزین «خداباوری» می‌کند. جامعه‌ای با این بنیان، دچار خودشیفتگی، فروپاشی هویت و بحران‌های اخلاقی خواهد شد.
@modafeanharmim
@modafeanharmim
#پرچمداریم و مدافع حرم
پرداختن به #مذاکره و # مذاکرات با دیدگاه اینگونه اهل اذان خطر ناک هست، مراقب باشیم
#بازنشر
هدایت شده از 💠 حاج قاسمی ها 🇮🇷
فرق مومن و یک غربگرا ( غرب زده )
اذان را بند به بند همراه با ترجمه و تحلیل آن از منظر نئولیبرالیسم/سکولاریسم آورده و در ادامه هر بند، نقدی بر آن نوشته شد، که نشان می‌دهد چگونه این قرائت، انسان و جامعه را به انحطاط و اضمحلال می‌کشاند:
اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ
خدا بزرگ‌تر است، خدا بزرگ‌تر است
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«خدا بزرگ‌تر است» یک جمله احساسی است که می‌تواند الهام‌بخش فرد باشد، ولی در زندگی عمومی یا اداره جامعه نباید دخالت داشته باشد. جای خدا در کلیسا، مسجد یا قلب است، نه در اقتصاد و سیاست.
نقد:
این برداشت، خدا را به حاشیه می‌راند و حاکمیت را به دست انسانِ سودمحور می‌دهد. نتیجه آن می‌شود سلطه سرمایه‌داران، غلبه فساد در قدرت، و بی‌تفاوتی نسبت به ظلم جهانی.
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ
گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
هر کس می‌تواند خدایی برای خود داشته باشد، یا اصلاً خدایی را نپذیرد؛ مهم این است که به آزادی فردی احترام گذاشته شود و باورهای دینی در حوزه شخصی بماند.
نقد:
با این تفسیر، «آزادی» بهانه‌ای برای حذف خدا از عرصه اجتماعی و سیاسی می‌شود. این منطق، زمینه‌ساز عادی‌سازی ظلم، نفی مسئولیت اجتماعی و بی‌هویتی معنوی در جامعه است.
أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ
گواهی می‌دهم که محمد فرستاده خداست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
پیامبران شخصیت‌های تاریخی‌اند که پیام‌های اخلاقی داشتند، اما نباید با قوانین امروزی یا نظم سیاسی و اقتصادی قرن ۲۱ سنجیده شوند. دین برای آرامش فردی خوب است، نه برای اداره جامعه.
نقد:
چنین نگرشی پیامبر را از یک رهبر تمدن‌ساز به یک معلم اخلاق تقلیل می‌دهد و راه تمدن‌سازی الهی را مسدود می‌کند. این مسیر، انسان را تسلیم قدرت سرمایه و لذت‌گرایی می‌کند.
أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ اللَّهِ
گواهی می‌دهم که علی ولیّ خداست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
ولایت، مفهومی کهنه است. هر کس باید خود را رهبری کند. جهان امروز نیازی به حجت خدا ندارد. رهبری باید انتخابی، دموکراتیک و تابع منافع مادی مردم باشد.
نقد:
این نگاه، انسان را از ولایت الهی محروم و تسلیم خواسته‌های اکثریت ناآگاه یا لابی‌های قدرت می‌کند. نتیجه آن حاکمیت لابی‌های صهیونیستی، غارت ملت‌ها و نابودی عدالت است.
حَیَّ عَلَی الصَّلَاةِ
بشتابید به‌سوی نماز
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
عبادت امری شخصی است و نباید در مدارس، ادارات یا نظام اجتماعی تحمیل شود. بهره‌وری و تولید، مهم‌تر از مناسک دینی است.
نقد:
با حذف نماز، اتصال انسان به خدا قطع و تمام رفتارها به سود و لذت وابسته می‌شود. جامعه‌ای که نماز در آن تعطیل شود، از درون فرو می‌پاشد و به ابزار مصرف تبدیل می‌شود.
حَیَّ عَلَی الْفَلَاحِ
بشتابید به‌سوی رستگاری
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
رستگاری یعنی موفقیت شخصی، افزایش درآمد، شهرت، لذت بیشتر. معیار آن سود مادی است نه قرب الهی یا خدمت به خلق.
نقد:
رستگاری مادی، انسان را به حیوانی مصرف‌کننده تقلیل می‌دهد که تنها برای سود بیشتر زندگی می‌کند. این نگاه، بی‌معنایی، افسردگی، و فرسایش اجتماعی را در پی دارد.
حَیَّ عَلَی خَیْرِ الْعَمَلِ
بشتابید به‌سوی بهترین عمل
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«بهترین عمل» آن چیزی است که بازده اقتصادی یا لذت بیشتر داشته باشد؛ معیار حق و باطل وجود ندارد، فقط کارآمدی فردی اهمیت دارد.
نقد:
این نگرش «حق» را قربانی «منفعت» می‌کند. کسانی که بر این مبنا زندگی می‌کنند، به‌راحتی از مظلوم می‌گذرند، با ظالم معامله می‌کنند، و جامعه‌ای بدون ارزش می‌سازند.
اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
تکرار شعارهای دینی لازم نیست. جهان به سمت سکولاریسم رفته و باید دین را از حوزه عمومی کنار گذاشت.
نقد:
انکار حضور خدا در فضای عمومی یعنی رهاسازی جامعه به دست زورمندان. نتیجه آن، فساد سیستماتیک و سقوط اخلاقی گسترده است.
لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ
معبودی جز خدا نیست
در نگاه نئولیبرال/سکولار:
«هیچ معبودی» یعنی هر کس باید خدای خودش باشد؛ خودت را باور داشته باش، نه تعهد به قدرتی فرادستی. دین یک روایت شخصی از معناست، نه الزام جمعی.
نقد:
این تفسیر، انسان را به معبود خودش تبدیل می‌کند و «خودپرستی» را جایگزین «خداباوری» می‌کند. جامعه‌ای با این بنیان، دچار خودشیفتگی، فروپاشی هویت و بحران‌های اخلاقی خواهد شد.
@modafeanharmim
@modafeanharmim
#پرچمداریم و مدافع حرم
پرداختن به #مذاکره و # مذاکرات با دیدگاه اینگونه اهل اذان خطر ناک هست، مراقب باشیم
#بازنشر
برای آنکه حج را مسخ نکنند، برای آنکه نسل تو بداند: حج، رکن بصیرت است.
۶. حج علیه جنگ ترکیبی
وقتی دشمن به سیاست، اقتصاد، رسانه، و فرهنگ ما حمله کرده،
ما نیز باید از عرفات، از منی، از مقام ابراهیم دفاع کنیم.
چرا؟
چون آنجاها خاکریز مقاومت است.
ما باید از «توحید»، گفتمان بسازیم؛ آن هم در میانه‌ی میدان.
۷. اگر حج را از ما بگیرند، فقط یک چیز می‌ماند: بت‌پرستی مدرن
امروز دشمن نه با بت سنگی، بلکه با بت سلبریتی، شهوت، شبکه‌های فاسد، و رسانه‌پرستی آمده است. اگر حج را فراموش کنیم، قلب‌های ما قبله‌ی دیگری می‌گیرد... و این خطر، کمتر از بمب نیست.
#پرچمداریم @modafeanharmim
#ذی_الحجه
آنکه خودش یا دلش در حج هست ما رو دعا کنه