#اندک_اندک_رمضان_میرود  استاد علی صفایی حائری : ...این ماه با ما به خوبى رفتار کرد. سحرها و شب‌هایش را در اختیار ما گذاشت و طلوع و غروبش را براى ما داشت. «قَدْ أَقَامَ فِینَا هَذَا الشَّهْرُ»؛ مدتى با ما همراه شد و با ما اقامتى کرد. «مُقَامَ حَمْدٍ»؛ خیلى حمید بود و پَستى نداشت. «وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ»؛ و با خوبى با ما رفتار کرد. «وَ أَرْبَحَنَا»؛ و به ما سود رساند. «ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا»؛ حالا او دارد از ما جدا مى‌شود. «عِنْدَ تَمَامِ وَقْتِهِ وَ انْقِطَاعِ مُدَّتِهِ وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ. فَنَحْنُ مُوِدِّعُوهُ»؛ و ما هم داریم با او وداع و خداحافظى مى‌کنیم. «وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَیْنَا»؛ به گونه‌اى داریم تودیع و خداحافظى مى‌کنیم، که جدایى از او براى ما سنگین است. هنوز عطشش را داریم، هنوز کوزه‌اى را آب نکرده‌ایم، هنوز حتى دست‌هایمان را هم نشسته‌ایم و آبى به سر و صورتمان نزده‌ایم. «وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا»؛ به گونه‌اى داریم وداع مى‌کنیم که جدایى از او براى ما سنگین است و برگشت او از ما، مغموم و مستوحشمان کرده است. «وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الْمَحْفُوظُ وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِیَّةُ وَ الحَقُّ الْمَقْضِىُّ»؛و حال که دارد از ما جدا مى‌شود، ما در جدایى و فراق او، حقوقى را که او بر ما داشته را به عهده گرفته‌ایم. ذمه او را بر خودمان واجب و لازم مى‌دانیم و گردنمان را در گروى او گذاشته‌ایم. اگر ما از ماه رمضان داریم جدا مى‌شویم، به گونه اى جدا نمى‌شویم که پشت سر او خوشحال باشیم و به گونه اى جدا نمى‌شویم که در جدایى از او به یادش نباشیم و آنچه را که در ما سبز کرده و در ما کاشته است را بکنیم و دور بریزیم، بلکه این ماه براى ما «ذمام محفوظ» و «حرمة مرعیة» و «حق مَقضّى» و انجام داده شده دارد. 📚 بهار رویش، ص 141 @modafeharamnarimani