💠بِسمـِ‌اللهِ‌الرَّحمنِ‌الرَّحیمِ💠 💟 #عقیق_21 _ببین ابوذر من الآن درست جلوی در دانشکده ادبیاتم بدو بیا _چشم چشم اومدم گوشی را قطع میکند و نگاهی به محوطه دانشگاه می اندازد. اعتراف میکند چقدر دلش میخواست برگردد به ترم اول و دوباره دانشگاه رفتن را از سر بگیرد. از دور ابوذر را میبیند که سر به زیر کیفش را از دستی به دست دیگر میدهد!! کمی امروز فرق کرده گویا. _سلام ابوذر خان! خوبی شما؟ استرس که نداری؟ ابوذر سلامی میدهد و بدون اینکه جواب دیگری بدهد آیه را دعوت به نشستن میکند. _ببین آیه تو رو خدا حواست باشه ها! مزه دهنشو فقط ببین چیه!! خیلی جلو نری؟ _اوکی!!!جوجه من صد تا مثل تو رو شوهر دادم !واسه من سوسه نیا!!! ابوذر متعجب نگاهش میکند: آیه ؟؟ آیه بی تفاوت به درب دانشکده نگاه میکند و میگوید: خواهشا حرف نزن یه نگاه کن ببین اینایی که دارن میان کدومشونه؟ ابوذر خیره میشود به درب و از همان فاصله میتواند صورت قاب شده در چادر مشکی زهرا را تشخیص دهد با خجالت رو به آیه میگوید: اوناهاش اونجا هستن اون خانم چادری کنار دوستاشون آیه لبخندی میزند به این شرم دوست داشتنی برادر دوست داشتنی اش و بعد از جا بر می خیزد: خیلی خوب با تو دیگه کاری ندارم میتونی بری راستی یه پنج دقیقه دیگه به گوشیم زنگ بزن! و بعد دور میشود. آیه قدری فکر کرد! هالیوود بازی اش گل کرده بود آرام و با طمأنینه به سمت آلاچیق کوچکی که زهرا و دوستانش در آن نشسته بودند قدم برداشت... زهرا را از نظر گذراند! خوش سلیقه بود برادرش ! گوشی را برداشت و برای ابوذر پیامک زد که ۸ دقیقه دیگر زنگ بزن بعد طوری که انگار پایش پیچ خورده روی یکی از صندلی های آلاچیق نشست: آخ آخ آخ... سامیه و پروانه و زهرا با تعجب به منظره رو به رویشان خیره شده بودند! به دختری که گویی ناگهان از آسمان نازل شده است نگاه میکنند! آیه سرش را بالا می آورد لبخند خجولی میزند و میگوید: تو رو خدا ببخشید پام پیچ خورد مجبور شدم مزاحمتون بشم!! اجازه هست تا یکم این خوب بشه همین جا بشینم؟ پروانه که از وضع پیش آمده خنده اش گرفته بود با صورت قرمز شده گفت: نه عزیزم چه اشکالی داره بشین همینجا تا خوب بشه. آیه نگاهی به آن سه کرد و گفت: ترکیدید بابا بخندید مشکلی نیست! و همین بود که با عث شد جمع سه نفره و آیه با هم بخندند. آیه دوباره خم شد و پایش را نمایشی ماساژ داد و بعد صدای زنگ تلفنش بلند شد و عکس ابوذر با لباس روحانیت که آیه همان ابتدای وردش به حوزه برایش خریده بود و گذاشته بودند برای روزی که معمم میشود کنار، خندان روی صفحه پدیدار شد!!! سامیه و پروانه و زهرا با چشمان از حدقه بیرون زده به صفحه ی موبایل خیره شده بودند و آیه عامه دانه گوشی را جواب نمیداد... بعد از چند بوق پیاپی بالآخره از زیر میز بلند شد و گوشی را جواب داد: ابوذر جان من الآن دانشگاهتونم کی کلاست تموم میشه؟ عزیزم من عجله دارم! ابوذر گیج از حرفهای آیه میگوید: چی میگی آیه؟ آیه به جمع رو به رویش نگاهی می اندازد و با خنده میگوید: باشه باشه! خب از اول میگفتی عزیزم!!! به کارت برس منم میرم نگران نباش قربانت خداحافظ ابوذر با تعجب به صفحه گوشی نگاه میکند: خدایا خودت به خیر کن!!! امیدم به خودت نه به بنده های... آیه گوشی را قطع میکند و زهرا فقط خیره آیه میشود چشمان میشی رنگ آیه، ابرو هایی که دخترانه تمیز شده بودند و دماغ و لب های نه خیلی بزرگ و نه خیلی کوچک زیبا بود؟ از زهرا زیباتر؟ سامیه زودتر اما به خودش آمد. لبخند کم رنگی زد و گفت: شما دانشجویید اینجا؟.....