🔻صلح نوبل؛ جایزه‌ای که منحرف شد 🔹زمانی که آلفرد نوبل بنیان جایزه‌ای در پنج شاخه علمی را با نام و با هزینه شخصی خود گذاشت، هرگز تصور نمی‌کرد روزی فرابرسد که بخشی از این جایزه با نام صلح نوبل به افرادی اعطا شود که نه تنها بیشترین کار را برای برادری بین ملت‌ها و ارتقای صلح در جهان نداشته‌اند بلکه وسیله‌ای شدند برای معاندت با صلح! 🔹با گذشت زمان جایزه صلح، از مسیر خود منحرف و وسیله ای شد در جهت تامین امیال سیاسی کشورهای غربی و فشار بر کشورهایی که غربی ها با آنها دشمنی دیرینه دارند و دیگر این جایزه را نمی توان معتبر دانست؛ جایزه ای که غالبا به جنایتکاران سرشناس غربی دادند یا به خیانتکارانی در شرق که قبول کردند پیاده نظام غرب در معارضه با حریفان شرقی باشند. جایزه ای که بهتر است به جایزه سیاسی نوبل تغییر نام یابد. 🔹دلیل آن هم از تاریخچه زندگی افرادی که این جایزه به آنها اعطا شده،‌ نمایان است. افرادی مانند هنری کیسینجر (بانی جنایات گسترده در شرق آسیا و شیلی)، آنگ سان سو چی (حامی جنایت علیه میلمانان در میانمار)، انور سادات و مناخیم بگین (زمامداران مصر و رژیم صهیونیستی) به خاطر رسمیت بخشیدن به اشغال فلسطین یا شیرین عبادی ناحقوقدان ضدحقوق‌بشر و حالا فردی دیگر از خیانتکاران به مردم و کشور عزیزمان ایران به نام نرگس محمدی. 🔹نرگس محمدی همسر تقی رحمانی (از سران خارج نشین گروهک ملی مذهبی) و همکار شیرین عبادی در گروهکی موسوم به کانون مدافعان حقوق بشر است که مدتی هم در گروهک شورای ملی صلح فعال بود. 🔹کمیته نوبل مدعی شده است این جایزه را به خاطر مبارزات محمدی «علیه سرکوب زنان» و در راستای «ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همه» به وی داده است. اما آیا به راستی اقدامات او در راستای ارتقای حقوق بشر و جایگاه زن بوده است؟ چه بسیار زنان ایرانی که حتی نام او به گوششان نرسیده است. 🔹محمدی آنقدر ناشناخته است که حتی رسانه های اروپایی، به جای عکس او، تصویر یک بازیگر ایرانی هم‌نام او را به عنوان برنده جایزه "صلح نوبل" منتشر کردند. #صلح_نوبل 🇮🇷 @ModafeOnline 👈