eitaa logo
شهادت "در آغوش خدا"
458 دنبال‌کننده
5.6هزار عکس
2.2هزار ویدیو
213 فایل
🫵«شرط شهید شدن، شهید بودن است. اگر امروز بوی شهید از رفتار و اخلاق کسی استشمام شد، شهادت نصیبش می‌شود.👌تمام شهدا دارای این مشخصه هستند.»👉«هموکه با سه‌بار قسم‌جلاله از مهمترین شئون عاقبت به‌خیری گفت.» لینک ما در پیام‌رسان ایتا👇 https://eitaa.com/moeze1
مشاهده در ایتا
دانلود
۱ رَبَّنا وَ اجعَلنا مُسلِمَين‌ِ لَك‌َ وَ مِن‌ ذُرِّيَّتِنا أُمَّةً مُسلِمَةً لَك‌َ وَ أَرِنا مَناسِكَنا وَ تُب‌ عَلَينا إِنَّك‌َ أَنت‌َ التَّوّاب‌ُ الرَّحِيم‌ُ (بقره/۱۲۸) (حضرت ابراهیم وحضرت اسماعیل علیهما السلام می فرمایند:) پروردگار ‌ما! ما دو نفر ‌را‌ نسبت‌ به خودت‌ قرار ده‌ و همچنين‌ ‌از‌ ذريه ‌ما امّت‌ مسلمي‌ ‌براي‌ ‌خود‌ قرار ده‌ و وظايف‌ عبادي‌ و ‌يا ‌مواضع‌ ‌را‌ ‌به ما‌ نشان‌ ده‌ و ‌بر‌ ‌ما بازگشت‌ نماي‌ « ‌ما ‌را‌ بپذير» بدرستي‌ ‌که‌ تو بسيار توبه‌ پذيرنده‌ و بخشاينده‌اي‌ در‌ تفسير مسلم‌ ‌در‌ كلمات‌ مفسرين‌ وجوهي‌ ذكر ‌شده‌: 1‌-‌ مراد ‌از‌ به جميع‌ عقائد حقّه‌ ‌است‌ و ‌هر‌چند ابراهيم‌ و اسمعيل‌ معتقد بودند ولي‌ ثبات‌ و استمرار ‌بر‌آن‌ ‌را‌ درخواست‌ مي‌نمودند چنانچه‌ ‌در‌ اهدِنَا الصِّراطَ المُستَقِيم‌َ گفته‌ شد. 2‌-‌مراد ‌از‌ اسلام‌ ‌در‌ عبادت‌ و توجه‌ به مبدا ‌است‌ چنانچه‌ ‌در‌ ‌آيه‌ ديگر مي‌فرمايد: إِنِّي‌ وَجَّهت‌ُ وَجهِي‌َ لِلَّذِي‌ فَطَرَ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌َ حَنِيفاً (انعام/۷۹) 3‌-‌مراد ‌از‌ اسلام‌ و امتثال‌ نسبت‌ به جميع‌ اوامر الهي‌ ‌است‌. ولي‌ آنچه‌ به نظر مي‌رسد اينست‌ ‌که‌ مراد ‌از‌ مسلم‌ ‌در‌ اينجا صاحب‌ ‌است‌ ‌که‌ فوق‌ مقام‌ و و ‌است‌. زيرا"صبر" عبارت‌ ‌از‌ تحمل‌ مشاق‌ عبادت‌ و ترك‌ معصيت‌ و بلا مي‌باشد بدون‌ اينكه‌ بي‌تابي‌ و ناسپاسي‌ كند؛ و"توكل‌" واگذار نمودن‌ كارها بخداست‌ ‌يعني‌ مطابق‌ دستور ‌او‌ رفتار كند و اعتماد باو نمايد؛ و"رضا" موافقت‌ طبع‌ و ميل‌ ‌با‌ مشيت‌ و اراده‌ حق‌ ‌است‌ ‌يعني‌ ‌هر‌چه‌ ‌خدا‌ ‌براي‌ ‌او‌ بخواهد خوشنود ‌باشد‌. اما "تسليم‌" اينست‌ ‌که‌ خودي‌ ‌در‌ ميان‌ نبيند و ميلي‌ ‌در‌ نفس‌ نيابد بلكه‌ ‌خود‌ و اراده‌ و ميل‌ ‌خود‌ ‌را‌ فاني‌ ‌در‌ اراده‌ حق‌ ‌ببيند و بمرتبه‌ وَ ما تَشاؤُن‌َ إِلّا أَن‌ يَشاءَ اللّه‌ُ(دهر/۳۰) برسد و ‌اينکه‌ مقام‌ خاصان‌ درگاه‌ احديت‌ و مقربان‌ پيشگاه‌ ربوبيّت‌ مي‌باشد و لذا حضرت‌ ابراهيم‌ و اسمعيل‌ ‌اين مقام‌ ‌را‌ ‌از‌ خداوند ‌براي‌ ‌خود‌ و بعض‌ ‌از‌ ذريه‌ ‌خود‌ مسئلت‌ مي‌نمايند. "مِن‌" ‌در‌ "وَ مِن‌ ذُرِّيَّتِنا أُمَّةً مُسلِمَةً لَك‌َ" ‌براي‌ تبعيض‌ ‌است‌ و شامل‌ جميع‌ نمي‌شود چون‌ مي‌دانند همه‌ ذريه‌ ‌آنها‌ لايق‌ ‌اينکه‌ مقام‌ نبوده‌ و به آن‌ نخواهند رسيد و ميان‌ ‌آنها‌ مشركان‌ و بت‌ پرستان‌ و ستمكاران‌ مي‌باشند. چنانچه‌ ‌در‌آيه‌ ديگر فرموده‌: "قال‌َ وَ مِن‌ ذُرِّيَّتِي‌ قال‌َ لا يَنال‌ُ عَهدِي‌ الظّالِمِين‌َ"(بقره/۱۱۸) از‌ تفسير عياشي‌ ‌از‌ زبيري‌ ‌از‌حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ‌است‌ ‌که‌ مراد ‌از‌ " " محمّد و خصوص‌ بني‌ هاشم‌ ‌است‌، و مراد حضرت‌ ‌از‌ بني‌ هاشم‌ خصوص‌ خاندان‌ عصمت‌ و طهارت‌ ‌است‌؛ زيرا ساير بني‌ هاشم‌ ‌با‌ ساير امت‌ چندان‌ تفاوتي‌ ندارند. "وَ أَرِنا مَناسِكَنا" جمع‌ منسك‌، اسم‌ زمان‌ ‌ يا ‌مكان‌ ‌از‌ نسك‌، ويا ‌اسم‌ مصدر بمعني‌ نسك‌ ‌است‌ و اصل‌ نسك‌ بمعني‌ طريقه‌ و روش‌ عبادت‌ و عمل‌ ‌است‌ و ‌در‌ ‌آيه‌ ديگر مي‌فرمايد: "لِكُل‌ِّ أُمَّةٍ جَعَلنا مَنسَكاً هُم‌ ناسِكُوه‌ُ" (حج/۶۶) يعني‌ ‌براي‌ ‌هر‌ گروهي‌ طريقه قرار داديم‌ ‌که‌ مشي‌ كنند، و نيز مي‌فرمايد "إِن‌َّ صَلاتِي‌ وَ نُسُكِي‌ وَ مَحياي‌َ وَ مَماتِي‌ لِلّه‌ِ رَب‌ِّ العالَمِين‌َ"(انعام/۱۶۳) وظاهرا... مراد جميع‌ و اعمال‌ عبادي‌ ‌باشد‌ چون‌ جمع‌ مضاف‌ افاده‌ عموم‌ مي‌كند. "وَ تُب‌ عَلَينا" توهم‌ نشود ‌که‌ حضرت‌ ابراهيم‌ و اسمعيل‌ معصيتي‌ ‌از‌ ‌آنها‌ صادر ‌شده‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌از‌ خداوند طلب‌ قبولي‌ توبه‌ كنند زيرا انبياء معصوم‌ بوده‌ و هيچگونه‌ معصيتي‌ نه‌ كبيره‌ و نه‌ صغيره‌ ‌از‌ ‌آنها‌ صادر نمي‌شود بلكه‌ چون‌ بنده‌ به هر مقامي‌ برسد بايد ‌خود‌ ‌را‌ ‌در‌ پيشگاه‌ احديت‌ كوچك‌ و ذليل‌ و مقصر ‌در‌ انجام‌ عبادت‌ ‌آن‌ طوري‌كه‌ سزاوار حق‌ ‌است‌ بداند و ‌از‌ اين‌جهت‌ تقاضاي‌ قبول‌ توبه‌ كند چنانچه‌ منسوب‌ به نبي‌ صلّي‌‌اللّه‌ ‌عليه‌ وآله‌ وسلّم‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ مقام‌ مناجات‌ عرض‌ مي‌كند: 《‌ما عرفناك‌ حق‌ معرفتك‌ و ‌ما عبدناك‌ حق‌ عبادتك‌》 "إِنَّك‌َ أَنت‌َ التَّوّاب‌ُ الرَّحِيم‌ُ تواب‌" ‌يعني‌ بسيار توبه‌ پذيرنده‌ و به صيغه‌ مبالغه‌ ذكر ‌شده‌ ‌براي‌ اينكه‌ دلالت‌ ‌بر‌كثرت‌ قبولي‌ نمايد ‌که‌ ‌هر‌ چند بزرگ‌ و بسيار ‌باشد‌ باز اگر‌ به سوي‌ ‌خدا‌ بازگشت‌ شود توبه‌ ‌او‌ پذيرفته‌ مي‌شود زيرا مغفرت‌ حق‌، اعظم‌ ‌از‌ آنست‌. تفسیر ، ج۲، ص ۱۹۵_۱۹۸ •┈••✿🌸✿••┈• @moeze1 •┈••✿🌸✿••┈•
۶ وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ و سخن آنان [در گرما گرم و سختی جنگ] جز این نبود که گفتند: ! گناهان ما و زیاده روی در کارمان را بر ما ببخش و قدم هایمان را استوار بدار و ما را بر گروه کافران یاری ده.(آل‌عمران/۱۴۷) ... رَبَّنَا اغفِر لَنا ذُنُوبَنا ‌ اينکه‌ كمال‌ ادب‌ ‌است‌ ‌در‌ پيشگاه‌ ربوبي‌ ‌که‌ ‌هر‌ چه‌ نعمت‌ باو برسد ‌از‌ جانب‌ ‌خدا‌ بداند و تفضل‌ پروردگار و ‌خود‌ ‌را‌ لايق‌ نداند و مستحق‌ نشمارد، و ‌هر‌ چه‌ نقمت‌ و بلا باو برسد اثر عمل‌ ‌خود‌ بداند و مستحق‌ بشمارد و طلب‌ مغفرت‌ كند چنانچه‌ ميفرمايد ما أَصابَك‌َ مِن‌ حَسَنَةٍ فَمِن‌َ اللّه‌ِ وَ ما أَصابَك‌َ مِن‌ سَيِّئَةٍ فَمِن‌ نَفسِك‌َ (نساء/79). وَ إِسرافَنا فِي‌ أَمرِنا ‌ از‌ باب‌ عطف‌ خاص‌ ‌است‌ بعام‌ زيرا اسراف‌ ‌از‌ گناهان‌ بزرگ‌ ‌است‌ و اسراف‌ زياده‌روي‌ ‌است‌ ‌از‌ حد شرع‌ و عقل‌، و تبذير بيجا مصرف‌ كردن‌ ‌است‌، و ‌از‌ ‌براي‌ ‌است‌: اسراف‌ ‌در‌ و اسراف‌ ‌در‌ و اسراف‌ ‌در‌ ؛ لذا تعبير بامر كردند ‌در‌ ‌في‌ امرنا ‌در‌ قرآن‌ ‌است‌ وَ لا تُسرِفُوا إِنَّه‌ُ لا يُحِب‌ُّ المُسرِفِين‌َ (انعام‌/ 141)، و نيز ميفرمايد قُل‌ يا عِبادِي‌َ الَّذِين‌َ أَسرَفُوا عَلي‌ أَنفُسِهِم‌ لا تَقنَطُوا مِن‌ رَحمَةِ اللّه‌ِ إِن‌َّ اللّه‌َ يَغفِرُ الذُّنُوب‌َ جَمِيعاً (زمر / 53)، ‌پس‌ اسراف‌ گناه‌ بزرگ‌ ‌است‌ و استحقاق‌ مصيبة ‌در‌ دنيا و عذاب‌ ‌در‌ آخرت‌ دارد و بايد طلب‌ مغفرت‌ نمود و نااميد نشد. وَ ثَبِّت‌ أَقدامَنا طلب‌ ثبات‌ قدم‌ ‌از‌ پروردگار دليل‌ ‌بر‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ نيروي‌ بنده‌ و قوت‌ و قدرت‌ و ساير افعالش‌ منوط بمشيت‌ و اراده‌ حق‌ ‌است‌ و بنده‌ مستقل‌ ‌در‌ افعالش‌ نيست‌ و همين‌ معني‌ اختيار و امر ‌بين‌ جبر و تفويض‌ ‌است‌. وَ انصُرنا عَلَي‌ القَوم‌ِ الكافِرِين‌َ نصرت‌ الهي‌ مؤمنين‌ ‌را‌ ‌در‌ حرب‌ بانحايي‌ ‌است‌: يكي‌ و ترس‌ ‌در‌ قلوب‌ و ضعف‌ و ‌در‌ ابدان‌ ‌آنها‌ و يكي‌ و قدرت‌ و شجاعت‌ و يكي‌ ‌ يا ‌ مؤمنين‌ جن‌ ‌بر‌ امداد مؤمنين‌ و يكي‌ القاء عداوت‌ و و اختلاف‌ ‌در‌ ‌بين‌ كفار تَحسَبُهُم‌ جَمِيعاً وَ قُلُوبُهُم‌ شَتّي‌ (حشر ‌/14)، وَ أَلقَينا بَينَهُم‌ُ العَداوَةَ وَ البَغضاءَ إِلي‌ يَوم‌ِ القِيامَةِ (مائده‌ ‌/64)، و انحاء ديگر زيرا خداوند ‌بر‌ همه‌ چيز قادر و توانا است. تفسیر ، جلد 4 - صفحه 384 •┈••✿🌸✿••┈• @moeze1 •┈••✿🌸✿••┈•