#دل‌نوشته برای عمو زندی جان ... برای او كه مردی از جنس ادب بود … لبخندی نه از روی شادی كه از مهر و ادب هميشه سيمای پرنورش را زينت می داد. در انجام وظايفش، كوشا و در سلام، پيشگام بود. كم حرف و كوتاه پاسخ. وقتي مشغول پذيرايی می شد، آنقدر صلابت و نزاكت در رفتارش بود كه حركات خردمندانه و بزرگ منشانه‌اش، تحسين تو را بر می‌انگيخت. در سالن جلسات، صبور و با احترام وارد می‌شد، ساده و آرام می‌رفت، بدون اين كه سخن بزرگان، با كمترين صدای حركات او قطع گردد. با عشق و مناعت كار مي كرد و همين بود كه چای با طراوت او، خستگی را از جانت به در می كرد و قهوه های تلخ در فنجان صداقت او، شيرين‌ترين و گرم‌ترين پذيرايی روز تو می‌شد. آخرين بار كه ديدمش، از آن صورت غمگين و درد كشيده، قلبم فرو ريخت، حالش را پرسيدم خدا را شكر كرد. از ته دل برای سلامتی‌اش دعا كردم … و امروز با ديدن عكسش و پيام تسليت، آن همه مظلوميت و معصوميت را به ياد آوردم. كاش خيلی قبل‌تر، در حضورش، اين قاب عكس، به عنوان يكی از بهترين های دانشگاه بر روی اطلاعيه ها می‌رفت …. افسوس… اكنون آقای زندی مهربان، حركاتت، جمله‌ی “ادب آداب دارد” را در دل‌مان نقش بست و رفتارت به ما آموخت كه تخصص، تعهد و مسووليت‌پذيری را می شود گاهی از راهروها و آبدارخانه يك دانشگاه آموخت. روحت شاد بزرگ مرد! منت دار زحماتت: فاطمه مميزی - پرديس نسيبه و عضو هیأت علمی پردیس‌ شهیدمفتح شهرری 🌐 روابط عمومی سازمان مرکزی دانشگاه فرهنگیان https://eitaa.com/cfu_acac_ir 👁‍🗨 پایگاه اطلاع رسانی پردیس شهید مفتح شهر ری|نگاه