💠 اخلاص 🔹 در برخی روایات آمده است: کسی که خود را چهل روز برای خدا خالص گرداند، خداوند چشمه های حکمت را از قلبش بر زبانش جاری می گرداند: «من أخلص لله أربعین یوماً فجّر الله ینابیع الحکمة من قلبه علی لسانه». #اخلاص، آن است که انسان، نیّت خود را از هر گونه آلودگی و ناخالصی پاک کرده، عمل را تنها برای رضای خدا انجام دهد و ستایش دیگران در او اثر نداشته باشد: «والعمل الخالص الّذی لا ترید أن یحمدک علیه أحدٌ إلاّ الله عزّوجلّ». نه تنها اصل عمل باید برای رضای خدا باشد، بلکه کیفیات و جزئیات آن نیز باید #به_قصد_قربت باشد. از این رو اگر کیفیت عمل؛ مانند طولانی کردن نماز، به جماعت خواندن آن، اوّل وقت خواندن، در مسجد خواندن و ... برای غیر خدا باشد، به طوری که ریا یا سمعه به متن عمل سرایت کند، نماز باطل می شود؛ هر چند که ظاهراً اصل نماز را برای انجام فرمان الهی به جا آورد. 🔹 عمل خالص نیز گونه گون است: گاهی به انگیزه رهیدن از جهنّم و گاهی به انگیزه رسیدن به بهشت است. این دو مرحله، نازل ترین مرتبه اخلاص است که آن را اخلاص اضافی یا #اخلاص_نسبی می نامند. اما عالی ترین مرحله آن، عملی است که از روی #عشق_و_ارادت به پروردگار هستی باشد. بدیهی است که هر چه اخلاص از لحاظ کمّی و کیفی، بیشتر باشد، آثار و برکات آن نیز بیشتر خواهد بود. بدین ترتیب، کسی که عمری را با اخلاص زندگی می کند، چشمه های حکمت به صورت بسیار گسترده و فراگیر، از قلب وی بر زبانش جاری خواهد شد. 🔹 یکی از آثار اخلاص آن است که می تواند به همه #کارهای_روزمره، رنگ عبادت بدهد؛ بدین معنا که کارهایی نظیر خوردن، آشامیدن، خوابیدن، کسب کردن، سخن گفتن، شنیدن و... اگر به انگیزه هایی همانند نیرو گرفتن برای عبادت، کمک به دین الهی، تقویت نظام اسلامی، گره گشایی از مشکلات بندگان خدا و... باشد، رنگ عبادت به خود می گیرد. بنابراین، عبادت آدمی، منحصر در نماز خواندن، تلاوت قرآن، دعا خواندن، روزه گرفتن و مانند آن نمی شود، بلکه #سراسر_عمر او طاعت و عبادت خواهد شد. #آیت_الله_جوادی_آملی #در_محضر_استاد 📚 ادب فنای مقربان، ج2، ص167. 🆔https://eitaa.com/moflehoon