💠 شرکِ گناه 🔸 این حرف غنی و قوی صدرالدین قونوی است که می‌گوید هیچ کسی گناه نمی‌ کند مگر اینکه مشرک باشد، چرا؟ برای اینکه اگر کسی گناه می‌ کند یا خوردن مال مردم یا نگاه به نامحرم، هرچه باشد، این یا به سبب #سهو است یا به سبب #نسیان است یا به سبب #جهل است یا به سبب #اضطرار است که همه اینها با #حدیث_رفع برداشته می‌ شود، اینها که گناه نیست! گناه تنها در جایی است که شخص عالمِ عامد است، می ‌داند این مال، رومیزی است زیرمیزی است حرام است، مضطر هم نیست، ساهی هم نیست ناسی هم نیست. 🔸 مال حرام را حرام گفتند چون خدا آدم را از اینها محروم می ‌کند؛ فرمود مال حرام ﴿فَیسْحِتَكُم﴾؛ اسحات می ‌کند یعنی پوست شما را می ‌کَنَد! حالا این شخص می ‌داند که این رومیزی، زیرمیزی یا آن اختلاس یا آن نجومی حرام است، اضطراری هم ندارد، این گناه می ‌کند یعنی چه؟ یعنی خدایا من می ‌دانم که تو گفتی نکن ولی من می ‌کنم! این غیر از شرک چیز دیگر نیست. این تحلیل از صدرالدین قونوی است که هیچ گناهی نیست مگر اینکه سر از شرک در می ‌آورد. اینکه در سوره مبارکه «یوسف» دارد که ﴿وَ مَا یؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَ هُم مُشْرِكُونَ﴾ همین است. 🔸 آنجا که #سهو است، #نسیان است، #اضطرار است که با حدیث «رُفِعَ ... مَا لَا یعْلَمُونَ» برطرف شده است، اما آنجا که هیچ مانعی ندارد یعنی جهل نیست سهو نیست نسیان نیست اضطرار نیست اکراه نیست، هیچ چیزی نیست، گناه کردن معنایش این است که خدایا! جناب عالی نظرتان این است ولی من نظرم این است! #درون_هر_گناهی_شرک_است. #آیت_الله_جوادی_آملی #جام_معرفت 📚 سوره مبارکه واقعه جلسه 7 تاریخ: 1396/10/02 🆔 @moflehoon