#دستهای_پنهان #قسمت_بیست_وششم آنچه از مباحثه سخت این دو نفر در ذهنم مانده باز میگویم. قمی به اوگفت: اگر توچنانچه میگویی آزاداندیشی و مجتهدي چرا مانند شیعیان سر به فرمان علی نمیگذاري؟ محمدپاسخ داد: زیراگفتار علی مانندعمر و دیگران معتبر نیست، تنهاکتاب وسّنت اعتبار دارند. قمی گفت: آیـا مگر پیامبرصـلی االله علیه وآله وسـلم نفرمـودکه: «من شـهر علم و علی درب آن است» پس علی بـا دیگر اصحاب تفاوت دارد. محمدگفت: اگرگفته علی برهان است چرا پیامبر نگفت کتاب خدا و علی بن ابیطالب. ّ قمی گفت: پیامبر گفته است کتاب خدا وخاندان مو علی بزرگ خاندان است، محمدنپذیرفت که این سخن از پیامبر باشد قمی دلایل قانع کننده اي آوردکه او ساکت شدو پاسـخی نداشت. ولی محمـدگفت: اگر پیامبرگفته کتاب خدا و اهل بیتم، پس سّنت پیامبرچه شد؟ قمی گفت:سّنت پیامبرشرح کتاب خداست وقتی پیامبر میگویدکتاب خدا وخاندانم، منظورش کتاب خدا وشرح آن است که سّنت میباشد. محمدگفت: آیاکلام اهلبیت همان شرح کتاب خدا نیست، دیگرچه نیازي به آنها داریم؟ قمی پاسـخ داد:چون پیامبر از دنیا رفت، مردم به شـرح کتاب خدا متناسب با نیازهاي زمان احتیاج داشـتند، بنابراین پیامبر امت خود را به قرآن به عنوان اصل و به عترت به عنوان شرح کنندگان آن، متناسب با نیازهاي زمان ارجاع داد. از این مباحثه بسـیارشـگفت زده شدم، محمدجوان در برابر این شـیخ سالخورده -قمی- همچون گنجشـکی در دست صیاد، توان حرکت نداشت. اما من گمشده اي راکه درجستجویش بودم درشخص محمدبن عبدالوهاب یافتم. بلندپروازي، آزاد اندیشی، ناخشنودي