#دستهای_پنهان #قسمت_بیست_وهفتم از عالمان زمان و نیز اسـتقلال رأي، مهمترین نقطه ضـعفهاي او بودکه ممکن بود از آنها استفاده نمایم و او را بدینوسیله در اختیار داشته باشم. این جوان سـرکش کجا و آن شیخ ترك که در ترکیه از او دانش می‌آموختم کجا! او مانندگذشتگان همچون کوهی بودکه چیزي حرکتش نمیداد و هنگامیکه میخواست نام ابوحنیفه را بر زبان آورد برمیخاست و وضو میگرفت وسپس نام او را به زبـان جـاري میکرد و اگر میخواست کتـاب بخاري که نزد اهل تسـّنن بسـیارگرامی و مقـّدس است را بردارد ازجاي برمیخاست و وضو میگرفت و آنرا برمیداشت. اما شـیخ محمـدبن عبدالوهاب هرگونه پرده دري درباره ابوحنیفه را روا میداشت و میگفت من بیشتر از ابوحنیفه میفهمم ّ همچنین می‌گفت نصف کتاب بخاري بیهوده است. محکمترین رابطه ها و پیوندها را با محمدایجادکردم و همواره به او تلقین میکردم و میگفتم تو موهبتی بزرگتر از علی و عمر هستی و اگر اکنون پیامبر زنده بود تو را به جانشینی خود بر میگزیدو آنها را رها میکرد. همواره به او می‌گفتم امیدوارم اسـلام به دست تو زنده شود و تو تنها فردي هستی که میتوانی اسـلام را از این پرتگاه نجات بخشی. تصـمیم گرفتیم که تفسـیر قرآنرا بـا محمد نه در پرتوفهم صـحابه، مـذاهب و بزرگان بلکه در پرتو انـدیشه هاي مخصوص خودمان موردگفتگوقرار دهیم. قرآن را میخواندیم و در مورد برخی از مسائل آن گفتگو میکردیم، من میخواسـتم او را به دام بیندازم و او نیز با قبول نظریه هاي من در این اندیشه بودکه خود را به عنوان مظهر آزاد اندیشی جلوه کند و بیش از پیش اعتماد مرا جلب کند .