□○فرزند آیت الله بهجت (رحمه الله)○□ □پدرم می‌‌فرمود: علامه طباطبایی در محضر استاد ـ آقای قاضی ـ دائما نقد و ایراد می‌کرد؛ دائما اشکالات می‌کرد. اشکالات در آنجا هم معمولا برهانیست، یعنی فلسفی و نظریست. خود مرحوم علامه طباطبایی نیز نقل کرده که فلسفه من خدمت آقای #قاضی پخته شد. پدرم می‌فرمود زمان زیادی از جلسه را بحث اینها می‌گرفت. □می‌فرمود: بعضی‌ها در محضر استاد سؤال می‌کردند ولی به عمرم در محضر استاد سؤال نکردم، اما این را هم بگویم که سؤالی در دلم نماند که جواب نشنوم و استاد جواب ندهد! حتی چند بار شد که استاد ـ آقای قاضی ـ اظهار کرد: و اما سؤال فلانی و اسم بنده را آورد.یکبار هم در کلاس، #علامه_طباطبایی کنار من نشسته بود و به من گفت تو که حرفی نزدی، استاد جواب سؤال تو را می‌دهد و من چیزی به او نگفتم. □○به نقل از فارس○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

#قصه_دلی_که_به_شعر_درآمد □○مرحوم علامه طباطبایی (رحمه‌الله‌علیه) درباره این سروده می‌فرماید: «در ایام تحصیل که در نجف بودم، مدتی ارتباط با ایران به سختی برقرار بود که موجب نبود زمینه مالی و کمبود وسایل اولیه رفاه می‌شد. علاوه بر آن گرمی هوا در نیمی از سال مشکلات بیشتری به وجود می‌آورد. به همین جهت روزی خدمت علامه #قاضی رحمت الله علیه رسیدم و قصه دل با او گفتم، ایشان نصایحی فرمودند. وقتی از خدمت استاد بازمی‌گشتم ‌چنان سبکبار بودم که انگار در زندگی هیچ‌ غم و غصه‌ای ندارم و مضمون پند ایشان را به صورت شعری درآوردم.» ○دوش که غم پرده ما می‌درید ○خار غم اندر دل ما می‌خلید ○در بَرِ استاد خرد پیشه‌ام ○طرح نمودم غم و اندیشه‌ام ○کاو به کف آیینه تدبیر داشت ○بخت جوان و خرد پیر داشت ○پیر خرد پیشه و نورانی‌ام ○برد ز دل زنگ پریشانی‌ام ○گفت که «در زندگی ‌آزاد باش! ○هان! گذران است جهان شاد باش! ○رو به خودت نسبت هستی مده! ○دل به چنین مستی و پستی مده! ○زانچه نداری ز چه افسرده‌ای ○و زغم و اندوه دل آزرده‌ای؟! ○گر ببرد ور بدهد دست دوست ○ور بِبَرد ور بنهد مُلک اوست ○ور بِکِشی یا بکُشی دیو غم ○کج نشود دست قضا را قلم ○آنچه خدا خواست همان می‌شود ○وانچه دلت خواست نه آن می‌شود □○زمهر افروخته، تالیف علی تهرانی○□ @mohamad_hosein_tabatabaei