محمدعلی فیض آبادی

محمدعلی فیض آبادی

محمدعلی فیض آبادی

محمدعلی فیض آبادی

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین علیه السلام امروز عصر ،کربلای معلی،بارش برف

محمدعلی فیض آبادی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ سلام ای یوسف دورافتاده از کنعانِ امّت! سلام ای رانده شده از شهر و دیار! سلام ای بادیه نشین غم های بی پایان! سلام ای مونس و همدم یتیمان! سلام ای  ربیع الأنام و نضره الایام! تو را با کدامین نامت صدا بزنم تا دلم آرام گیرد؟ تو رابا کدام نام نکویت بخوانم که کریمانه نگاهم کنی؟ اَینَ صَاحِبُ هَذَا اَلْأَمْرِ اَلشَّرِيدُ اَلطَّرِيدُ اَلْفَرِيدُ اَلْوَحِيدُ أَيْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِي يُجَابُ إِذَا دَعَا اَیْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَیْنَ الاَرْضِ وَالسَّماءِ أَیْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذى إِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ الْأَوْلِیاءُ أَيْنَ خَلیفَةُاللَّهِ؟أَيْنَ بَقِيَّهُ اللَّهِ؟أَيْنَ اِمامی؟أَيْنَ صَاحِبی؟ اَینَ اَبَاالاِیتام؟ ای اشک ها مجالم دهید تا با مولای خود سخنی بگویم! ای دل! نسوز و بگذار تا بسازم با نام خورشیدکنعان ولایت! ای دست ها نلرزید و اجازه نوشتن را از من نگیرید! اگر چه شایسته تو نیستم امّا یتیمم و از یتیم انتظار فراوان نیست. مگر نه این است که تو را پدر امّت آخرالزمان و ما را ایتام تو نامیده اند؟! مگر نه این است که ما دور از پدر مهربانی چون تو، شب ها را صبح کردیم روزها را به شب رساندیم؟ مگر نه اینست که فرزند را بر پدر حقیست؟؟ از تو می پرسم ایها العزیز! کدام پدر با فرزندان خود چنین کند که شما با من کردید؟! چگونه است که به بعضی از فرزندان خود این چنین تفقد می کنید؟! ✅ به دیدارشان می روید. ✅ به محضرتان می پذیریدشان ✅ دلتنگشان می شوید. ✅درفراقشان اشک می ریزید. ✅به تشیع جنازه شان می روید. ✅ هدایایی عنایت می فرمایید. ✅عنایتی می کنید یک شب ره صدساله می رود. ✅با بعضی نماز می خوانید. ✅با بعضی هم غذا می شوید. ✅به بعضی سرمایه حلال تفقد می کنید. ✅ پاسخ نامه هایشان را می دهید. ✅دست نوازش پدرانه برسرشان میِ کشید. فرزندگنهکارت کی و کجا دست نوازش تو را در سیاهی ظلمت بر سر خود احساس کند؟ کی و کجا چشمانم به رؤیت سیمای پدرانه ات روشن شود؟ کی شود مس وجود مرا طلا کنید؟؟ آیا شود نمازم را به شما اقتدا کنم؟؟ آیا شود عنایتی کنید تا یک شب ره صد سال را طی کنم؟؟ امروز،وعده ی دیداروقرار ما کجاباشد؟ چه می شود لحظه ای مهمان دل طوفان زدة من باشید؟! نکند که مرا از خود رانده اید و یا مرا به باد فراموشی سپرده اید و به خوبان عالم مشغول گشته اید؟ ترسم از این است که پس از آمدنتان هم مرا به حضور نپذیرید! مباد آنروز که پرونده اعمالم شمارا گریان کند! يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ می دانم دیدن این چنین یوسفی، روشن دلی چون یعقوب می خواهد که با نابینایی چشم ، یوسف را در سرزمین های دور ببیند،افسوس که ندارم چنین چشمانی! کاش چون امّت یونس نبی به دنبال امام خویش گریه و زاری می کردیم و سر به بیابان می گذاشتیم و به نزول بلا یقین می نمودیم تاخدای یونس، تو را نیز به ما باز می گرداند. امّا آه و هزار آه جانسوز که چنین نکردیم و ما به بی امامی عادت کردیم....  آری می دانم که قرار نبود سرگردانی امّت تو بیش از سرگردانی امّت موسی (کلیم اللَّه) به درازا بکشد. آری می دانم که تو درغفلت ما مردمان، از یادها رفته ای، امتی که به اندازه جرعه ای آب تشنه دیدار تو نباشند وتورا جستجو نکند،چگونه می توانند انتظار ظهور از تو داشته باشند.....  ما بدون تو می خواهیم به خدا و دنیا برسیم! ما بدون فرمانده به جنگ شیاطین رفته ایم! هرگز تمام نشودلحظه ای که نامت را بر زبان آورم! و دور باد آن لحظه ای که فراموشت کنم ! و نفرین بر ساعتی که بی شما بیاسایم! ایّها العزیز  دست مرا بگیر که کنیزی فراری ام مغلوب شیطان ونفس خاطی ام ایها العزیز ساعات عمرمن همگی غرق غم گذشت دست مرا بگیرکه آب ازسرم گذشت مانند مرده ای متحرک شدم بیا بی تو تمام زندگی ام درعدم گذشت می خواستم که وقف تو باشم تمام عمر دنیا خلاف آنچه که می خواستم گذشت "سلام علی آل یاسین”. تکلم مشهدی-طلبه سطح3_ورودی 97

محمدعلی فیض آبادی

محمد علی فیض آبادی

محمدعلی فیض آبادی Feiz114

بقیه الله

فداشدن یا فدا کردن