📌 پنجشنبه ☀️ ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ هجری شمسی 🌙 ۱۷ ذی‌القعده ۱۴۴۶ هجری قمری 🎄 15 مِی 2025 میلادی 📎 #تقویم

#داستان_آموزنده 🔆يحيى عليه السلام حضرت يحيى پيامبر به بيت المقدس آمد، ديد جمعى از روحانيون و رهبانان روپوشهائى موئين بر تن كرده و كلاههاى پشمين بر سردارند. از مادر خواست اين نوع لباس درست كند تا با آنان به عبادت بپردازد. سپس در بيت المقدس شروع به عبادت كرد يك روز نگاه به خود كرد ديد بدنش لاغر شده ، گريه كرد، خداى عزوجل به او وحى كرد براى لاغر شدن جسمت گريه مى كنى ؟ به عزت و جلالم سوگند اگر كمترين اطلاعى از آتش ‍ دوزخ داشتى بالاپوشى از آهن مى پوشيدى تا چه رسد به بافته شده .! يحيى آنقدر گريست كه اشك چمشش گوشت هر دو گونه او را خورد به طوريكه قيافه دندانهايش براى بينندگان پيدا بود. روزى پدرش زكريا به يحيى فرمود: پسر جان چرا چنين مى كنى ؟ من از خدا خواسته ام تا تو را به من بدهد تا مايه روشنى چشمم گردى !! عرض كرد: مگر تو نبودى كه فرمودى ميان بهشت و جهنم گردنه اى است كه به جز كسانى كه از خوف خدا بسيار گريه كنند از آن گردنه نتوانند گذشت ؟! آنقدر يحيى گريه مى كرد كه مادرش دو قطعه نمد براى او تهيه كرد كه دندانهايش را با آن مى پوشانيد و اشكهايش را به خود مى گرفت تا آنكه از اشك چشمانش خيس مى شد يحيى آستينهايش را بالا مى زد و آن نمدها را فشار مى داد و اشكها از ميان انگشتهايش فرو مى ريخت . زكريا نگاه به فرزند مى كرد و سر بر آسمان بر مى داشت و عرض مى كرد: بارالها اين فرزند من است و اين هم اشك چشمانش و تو ارحم الراحمينى . وقتى يحيى اسم سكران (كوهى در دوزخ ) را مى شنيد آشفته حال و پريشان روى به بيابان مى نهاد، ناله واى از غفلت او برمى خيزيد، و پدر و مادر در بيابانها به دنبالش مى رفتند . 📚رساله لقاءالله ص 157 - امالى الصدوق .

خدا چقدر قشنگ میگه: وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ "حواسم هست چی تو دلت میگذره"

یه روزایی کوه رو جابه‌جا می‌کنی، یه روزایی فقط از تختت تا مبل می‌ری،هر دوش لازمه. یادت نره بعضی روزا پر از انرژی و انگیزه‌ای، بعضی وقتا فقط در حد زنده موندن کاری می‌کنی. هر دوش طبیعیه و نباید بابتش خودتو سرزنش کنی. همه‌ی روزها قرار نیست قهرمانانه باشن، بعضی وقتا زنده‌ موندن یعنی پیروزی. استراحت و توقف هم یادت نره که بخشی از رشدن. می‌تونی بدون احساس گناه، به خودت برای روزهای کم‌انرژی هم حق بدی