ی حدیث دیشب میخوندم که نوشته بود:
وقتی خیلی دلت شکسته و گرفته اما نمیدونی چی بگی، فقط کافیه آه بکشی و اسمش بیاری...
آماده ای:
بسم الله:
آه حسین 😭😭😭
من عاشق پیاده روی اربعین در شب هستم
معمولا شبها مسیر را طی میکردم
روزا مینشستم و نگاشون میکردم و کیف میکردم
ینی کیف میکردما
لذت میبردم بشینم یه گوشه و نگا جمعیت کنم
راه رفتن شبانه در طریق العلما خیییییلی لذت بخشه
به کلمات نمیاد
مخصوصا وقتی تنهای تنها باشی
جسارت نمیکنم
خودمو میگم
امشب اینجا
تو خونه
افتاده رو فرش کف اتاق
چه غلطی میکنم؟😭😭😭
دلنوشته های یک طلبه
از بین همه کارهایی که امسال برای اربعین خوندند، این شاهکاره بنظرم👆
چه فراقی😭😭😭😭
ما دنبال ثواب نبودیم که بگن امسال اگه نرفتی، ثوابش را بهت میدن
اصلا مگه میشه سرِ داستان کربلا و امام حسین به امید و بهانه ثواب رفت؟
دل ما با این حرفا آروم نمیشه
ی جوریه این حرفا
بهمون برمیخوره وقتی اسم ثواب میارن
آدم با شنیدن این حرفا حس میکنه داره امام حسین را پل و راه بهشت و ثواب و خوش خوشانش میکنه
با اینکه
به خودش قسم
در برابر کربلا و اربعین و امام حسین اصلا قصه ثواب مطرح نیست
قصه دل داغون خودمونه
قصه شیر و اشک مادرمون در جلسه روضه است😭😭
قصه خود خود خود خودشه
ثواب چیه؟
چی میگن اینا؟