بیداری؟

شفای عاجل همه مَرضا معلولین مجروحین مفقودین علی الخصوص مریض منظور صلوات😐

آقا ما کلی سوژه باحال و آخر خنده تو مهمونی هامون پیش میاد از ی طرف بعضی از اقوام محترممون حساس از طرف دیگه نمیشه ازش گذشت و فراموش کرد چیکار کنیم به نظرتون؟ بگیم ؟ نگیم‌ ؟

مثلا یه نفر از اقوام، کلا دندون نداره ینی فکر کن مهدیار ده ماهه ما از اون بیشتر دندون داره ولی همین بنده خدا حتی آجیل هم که تعارفش میکنیم برمیداره اجازه نمیده چیزی از زیر دستش رد بشه اگه مامور گمرک بود وضع مملکت این نبود والا خلاصه منو میگی؟ سینی را دادم به طاها گفتم بقیه رو تو بگردون و تقسیم کن که من با این کار دارم بعدش نشستم روبروش جوری که متوجه حضور و دقت من نشه دیدم در کمال ناباوری ی گوشت کوب کوچیک از جیبش درآورد همه پسته ها را مغز کرد ریخت تو ی لیوان کوچیک آهنی خوب ریز و خورد و خاکشیرش کرد همش هم حواسش بود کسی نبینه بقیه هم درگیر تعریف خودشون بودند خلاصه قشنگ لحم و ریزش کرد وقتی خوب خیالش راحت شد لیوانو گذاشت دمِ دهانش و داد بالا بعدش هم دو تا لیون آب و چایی خرجش کرد که ی وقت سرِ دلش گیر نکنه به همین سوی کانال اگه دروغ بگم اینقدر حرفه ای داد بالا که نگو من سرم انداخته بودم پایین و از خنده داشتم قالی را گاز میگرفتم🤣😂🤣😂🤣😂🤣😂🤣😂🤣😂🤣😂 از مادرم پرسیدم این حاج خانم چند سالشه؟ گفت منم وقتی کوچیک بودم از مرحوم بابام پرسیدم این پیرزنه چند سالشه؟ و بابام جوابم نداده!😅😂🤣 #حدادپور‌_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

قبلاً یکی از دوستام خیلی تعارف بلد بود و تند تند استفاده میکرد منم فقط میگفتم ممنون متشکر یه روز دم خونه شون بودیم با خواهرم از مدرسه میومدیم گفت ناهار آماده ست تشریف بیارین گفتیم ممنون گفت یه روز بد بگذرونید گفتیم ممنون گفت یه نون پنیری با هم می خوریم ما هم خواستیم دیگه ممنون نگیم گفتیم قابلی نداره😄😅

اما الان نه دیگه کلاه سرم نمیره وقتی یکی دعوتمون می‌کنه برای ناهار و شام، خیلی معمولی ازش میپرسم: جسارتا غذاتون چیه؟ توقع غذای گرون ندارم چون خودمون هم اهل غذای گرون نیستیم و ساده زندگی میکنیم بیشتر برای دل خودم و صمیمیت میپرسم طرف اگه با شخصیت و مهربون باشه میگه غذامون مثلا فلان چیز هست و تشریف بیارین نوش جان کنین و... ولی شده طرف مقابل پرسیده: جسارتا مگه فرق می‌کنه؟ منم گفتم: جسارتا اگه فرق نمی‌کرد نمیپرسیدم اونم میگه: هر چی شما میل داشته باشین منم میگم: امیال من گرونه! لطفا خودتون انتخاب کنین خب بزرگوار ی کلمه بگو و خلاص بده که یکی پیدا شده و داره صادقانه می‌پرسه غذایی که میخواین بدین چیه تا بهش فکر کنم و کیف کنم و منتظرش باشم؟ واقعا که اه من اخلاقم اینجوریه زشت هم نمیدونم بنظرم خیلی هم قشنگه نظر شما چیه؟

مثلا اگه بگن نون پنیر داریم، ما نمیریم؟ مگه آدم میخواد واسه غذا بره؟ معلومه که ... همیشه نه! ینی چرا دروغ؟ گاهی آدم میخواد واسه غذا بره و ببینه دستپخت و سلیقه صاب خونه چجوریع؟ خب ی کلمه بگو و خلاص! حالا این خیلی مهم نیست اما آی بدم میاد از اینایی که مثلا طب سنتی و ایرانی و علفی و اینا کار میکنن و فکر میکنن مهمونشون هم باید هر چی اونا رعایت میکنن، باید رعایت کنه! بزرگوار اگه من عادت به نمک داشته باشم و غذای بدون روغن نخورم باید کیو ببینم؟ دهن آدمو باز میکننا بگم؟ بگم باید پریشب مرغ را سرخ میکردین و فقط به آبپز کردنش اکتفا نمی‌کردین؟ بگم که آدم واسه مهمونش برنج را دمپز نمی‌ذاره سر سفره و حتما آبکشش می‌کنه و مثل بچه آدم میپزه؟ بگم که نوشابه معصیت الله نیست و لازم نیست مرتب چادرت دور دهنت بپیچی و بگی حج آقا میخواستن نوشابه بگیرن اما گفتم ضرر داره و به جاش براتون نوشابه طبیعی درست کردم؟! ای کاش درست نکرده بودی بزرگوار مزه شربت اکسپکتورانت دکتر فیلی و سایر پزشکان میداد فقط خودت تا تهش خوردی بقیه داشتن ...... دعا به جونت می‌کردند! نمک سر سفره نمیاری؟ واسه فشار بده؟ بزرگوار شما ماشاالله ... لا اله الا الله... حالا میخواد بگما آقا ولش کن به قول شاعر: گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی تو بمان و دگران وای به حال شوهرت!

آخیش خنکم شد راحت شدم که گفتم 😅😂🤣 البته از عزیزانم اول اجازه گرفتم که باهاشون شوخی کنم و بعدش اینا را نوشتم. خدا حفظشون کنه و ایشالله خوشبخت باشن و سر حال 🌷🌺🌸❤️

خدا صبرتون بده😂😂😅😅 مخزن عالی منفجر😆😆

برای مثل ما که از شهر و زادگاهمان دوریم، وقتی برای عید و چند روز تعطیلات و پس از ماه ها و حتی شاید یک سال برمیگردیم و حال و احوالی با فامیل و دوستان داریم، به نوعی از غم انگیزترین روزهاست. چون مدتی عزیزانت را ندیده ای و یکباره که به آنها پس از مدت ها برخورد میکنی، میبینی: چقدر زود بچه ها قد کشیده اند چقدر زود قد کشیده ها پشت لبشان سبز شده چه قدر دختر کوچولوها خانم خانما شدند چقدر یهویی محاسن رفقا سفید شده چقدر بعضی زود کچل شدند چقدر کچل ها یکباره شکسته شدند چقدر شکسته ها یکباره خمیده شده و چقدر بزرگترها ... تند تند ... پشت سر هم... قاب یادبودشان در طاقچه های فرزندانشان به چشم میخورد. اصلا انگار زمان پایش را گذاشته روی گاز و بی رحمانه چنان گاز می‌دهد که دیرش شده ی تُک پا میروی سه چهار پنج شهر آن طرف تر و چند ماه بعدش که برمی‌گردی فقط دوست داری گریه کنی و جلوی دونه دونه آدما را بگیری و بگی: چته چرا اینقدر یهو بزرگ شدی ... پیر شدی... شکسته شدی ... حتی چقدر بی خبر مُردی! جالبترش اینجاست که ... همین امروز ... دو سه تا از رفقا به من گفتند؛ چقدر موهات سفید شده چه شکمی آوردی نگا کن داره محاسنش هم کم کم جو گندمی میشه حتی یه نفرشون گفت: چرا وقتی میری و میایی فورا دوباره میخوای بری؟ مگه چی تقسیم میکنن؟ مگه چی کم داشتی که پاشدی رفتی؟ مگه چقدر مهمی و چقدر کارات مهمه که به اندازه ای که تند تند میری، تند تند نمیایی؟! نمیدونم هیچ وقت روزگار اینقدر تند تند سپری نمی‌شده هیچ وقت با وجود همه سختی ها اینقدر زمان از دستمون در نمی‌رفت میترسم میترسم برم و برگردم و ببینم همینا که دوسشون دارم یهو نایاب تر بشن یهو دورتر بشن یهو پیرتر بشن یهو نباشن البته اگه خودم مهلت برگشتن داشته باشم و قرار نباشه دیگه برم که برم... آدم دعوایی نیستم لااقل فیزیکی نیستم هنوز تجربه تلخ ... ولش کن حالا آهان اینو میخواستم بگم: اگه زمان میشد شکل یه آدم شاید هر سال که برمیگشتم وطنم و این وضع را میدیدم، یکی میخوابوندم زیر گوشش تا اینقدر فورا و یهویی همه چی دیر نشه یهویی نرسیم تهش یهویی اینقدر دستای مامانم چروک و قد و بالاش خمیده و خسته نشه چ می‌دونم؟ شاید اشتباه میکنم ولی اونی که اشتباه نمیکنم اینه که: الان همین حالا درست در همین لحظه هم اکنون دلم بابای خدا بیامرزمو میخواد دلم مامان قد بلند و چهار شونمو میخواد که وقتی راه میرفت، به گرد پاشم نمیرسیدیم و پشت سرش می‌دویدیم دلم خونه و روزگار بیست سال پیشو میخواد دلم ... دلم الان فقط و فقط گریه میخواد😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭 #حدادپور‌_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه