#ارسالی_مخاطبین سلام و عرض ادب ممنون که دوباره این داستان رو گذاشتید، تا اونجا که یادمه (اگر اشتباه نکنم) اون زمان که این داستان رو آنلاین میذاشتید، حرفی از NCBI نذاشته بودید. من دکترای میکروبیولوژی هستم و دوتا از باکتریهایی که از معادن ایران جدا کرده بودم که تولید نانوذرات طلا میکرد، ژنهاشو در همین سایت ثبت کردم. راستش برای ما دانشگاهیان، ثبت ژن در ncbi یک امتیاز خوب محسوب میشه و هر ژنی رو نمیشه ثبت کرد. جالبترین اینه که ایران از خیلی وقت پیش در لیست حریمهای مجلات بزرگ هست و مقالات ما از خیلی از مجلات به دلیل تحریم، رد میشه، اما هیچوقت ncbi این تحریم رو برای ما نذاشته، البته شاید براساس ip بعضی چیزها رو برای ما ناقص نشون بده اما هیچوقت تحریم نبوده. خلاصه اینکه ، همیشه برام سئوال بود که چرا ncbi برامون تحریم نیست؟!؟ و الان فهمیدم چرااااا!!! حالا جالبیش اینه که ایران هنوز هم نمیتونه امنیت غذاییش رو داشته باشه، خیلی از باکتریها که در تولیدات غذایی نقش دارند رو از خارج از کشور وارد میکنند، این میکروبها ( داخل ماست، پنیر و..) در شرایط طبیعی وقتی وارد بدن ما میشوند میتونند در روده ما زندگی کنند (البته طبیعی هست و ما کلی میکروب در بدنمون داریم که همیشه در داخل بدنمون زندگی میکنند و نقش مهمی در سلامتیمون دارند)

#ارسالی_مخاطبین در مورد روانشناسی دینی یه نکته بگم. من یه روانشناس مذهبی هستم که در زمینه زوج درمانی و مشاوره پیش از ازدواج فعالم. چند وقت پیش یه مراجع داشتم که مشاوره پیش از ازدواج رفته بودن پیش امام جماعت مسجد. نتیجه این بود که سه بار صیغه در دوران آشنایی رو تجربه کرده بود و هربار بهم خورده بود و هربار دختر خانم شکست عاطفی خورده بود. این چه روانشناسی دینی هست که توصیه میکنه تو دوران آشنایی که هیچ خبری نیست محرمیت اتفاق بیفته؟!این آسیب به اسم دین تموم میشه. و الان این دختر خانوم هیچ خواستگار پسری نداره و برچسب مطلقه بهش زدن .اونم تو فرهنگ ما که ازدواج مجرد با مطلقه و بیوه جایگاهی نداره.😐

#ارسالی_مخاطبین من در حوزه میکروبیولوژی صنعتی کار میکنم و جدیدا هم در مورد وضعیت ایران در میکروبیولوژی صنعتی کرسی علمی داشتم . دیدم که شما قبلا گفتید که در حوزه ارز ، خودرو و... اجازه ورود برای نخبگان نیست. خواستم بگم در خیلی از زمینه ها نیست و الان ما هرچی که بخواهیم تولید کنیم ، ارزونتر سعی میکنن وارد کنن مانند میکروب‌های غذایی میکروب های پروبیوتیک میکروب‌های تولید کننده اسید سیتریک (همون آبلیمو) ، اسید لاکتیک ، میکروبهای تولید کننده دارو و آنتی بیوتیک فناوری بیولیچینگ تولید آنزیمهای شوینده، غذایی، نساجی و... توسط میکروب خواستم بگم که درد بسیار است منابع موجود، مدیریت لاموجود

#ارسالی_مخاطبین ۱.همه‌ی روشهای عقل و حس و شهود و وحی برای شناخت مکمل و مورد نیازن و هیچ کدوم به تنهایی به پیشرفت بشر کمک نمیکنن ۲. روش دین عقلی و علم تجربیه بنابراین روش این دو متفاوته نه مغایر و میتوان از آنها در کنارهم استفاده کرد و حتی از ترکیب آنها علم دین و دین علمی ایجاد کرد ۳.دین صرفا به بیان کلیات و اصول عقلی و گاها مصادیق داستانی پرداخته و روشنگر راه کلیت زندگی است. در اینکه دین بخشی از دانش است شکی نیست اما چون روشش تجربی نیست پس علم(تجربی) نیست ۴.غیرعلمی بودن دین به معنای غلط بودن آن نیست و صرفا به معنای علمی نبودن روش آن است چنانچه که هر چیزی که علمی شد هم لزوما صحیح نیست و اینها همه منابع شناخت اند و خود خداوند به آن توصیه کرده ۵.راهکارهای درمانی در هیچ علمی چه روانشناسی چه پزشکی و ....دینی نیستند و علمی اند اما راهکارهای درمانی موجود در دانش میتوانند دینی و کاملا صحیح باشند ۶.روانشناسی دینی یافته های علمی روانشناسی رو با روش عقل و با استخراج از متن دین جمع آوری و هماهنگ میکنه و باز هم علمی نیست اما روانشناسی دین علمی هست و به آزمایش تجربی یافته های دین میپردازه که در این زمینه خیلی کار شده و به جاهای خوبی دارن میرسن

امروز تهران این شکلی بود👆☺️ بسیار زلال و خاص مدتها بود که چنین هوا و حس و حالی از تهران نگرفته بودیم

علیکم السلام بزرگوار! وقتی از سوژه حرف میزنیم، منظورمون این نیست که *وضعمون خوب نبود و یهو باردار شدم و سختی‌های زیادی تحمل کردیم و از وقتی بچه اومد، همه چی گل و بلبل شد!* کما این که ۱۰۰ درصد خاطراتش همینه یا مثلا یه عده پیام دادن که از فلانی n تعداد بچه آورده بنویس! یا از خانم فلانی بنویس که فلان. عزیزان اسم اینا سوژه نیست از اینا قصه ماندگار درنمیاد منظورم از سوژه، قصه کشش دار و پر تعلیق است نه شرح حال زاد و ولد X و Y 😐

🔹🔺🔹🔺🔹🔺 ✔️ نتیجه بحث امروز تا الان مشاور و روانشناس باید درسش را کامل و دقیق خونده باشه و عالم به علم و رشته خودش باشه ولی خدا رو هم در نظر بگیرد و توصیه خلاف شرع ندهد. اینطوری بگیم خیلی بهتر از اینه که ادعا کنیم دین آمده امراض را درمان(نه پیشگیری و سبک زندگی و این حرفها) کند و حضرات شروع کنند از هزاران روایتی که به قول آیت‌الله جوادی آملی هیچکدامشان سند ندارد، بخواهند طب اسلامی و روانشناسی اسلامی و ... استخراج کنند. و این مسئله، نه تنها هیچ خدشه‌ای به کامل بودن دین اسلام وارد نمی‌کند ، بلکه از این که همه چیز را با پسوند دین و پسوند اسلام تمام کنیم، جلوگیری می‌کند. 🔹🔺🔹🔺🔹🔺

#ارسالی_مخاطبین #پیشنهاد_مطالعه با سلام و تشکر فراوان بابت اینکه در باب ارتقا فرهنگ جامعه به حوزه خدمات روانشناختی از اعتبار و مقبولیت خود هزینه میکنید. بنده روانشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه هستم، مطرح شدن این مسیله کلیدی از طرف شما برای افرادی که سالها درمانشون را به تاخیر انداختند و تبعات اون را خودشون و خانواده و جامعه متحمل شدند و توجیهشون پیدا نکردن روانشناس دینی بوده بسیار ارزشمنده و جای تشکر داره. ما که سالهاست در کارگروه تولید علوم انسانی اسلامی فعالیت داریم خون دلی خوردیم از برخی بزرگواران که مدعی اند روانشناس دینی اند که از بقیه نخوردیم. سالهاست با برگزاری دوره هایی با عنوان «چگونه ممکن است با نیت یاری رسانی به مراجع خود آسیب برسانیم» این بزرگواران دغدغه مند را که می‌خوان مردم را از دست روانشناسان غربزده نجات بدن توجیه کردیم. انصافا بعضی ها راحت تر قبول میکنند و حتی تشکر میکنند ولی بعضی ها بدجور معتقدند نسخه همه چیز را بلدند. البته مسلما عملکرد غیرحرفه ای بعضی از روانشناسان هم موثر بوده و زمینه ی خوبی برای فعالیت این قبیل افراد فراهم کرده و راه را براشون هموار کرده. یک نکته هم از باب کلیپی که از دکتر .... بگم من ایشون را نمی‌شناسم، ایشون هم با عنوان روانشناسی دینی یا اسلامی انگار شناخته شدند. البته بعید بنظر میرسه روانشناس باشند چون در جستجوها هم چیزی دستگیرم نشد. حالا با ایشون کار ندارم مسیله اینه که خیلی از عزیزان دغدغه مند که بعضاً صحبت های خوبی هم مطرح میکنند در صحبت هاشون مطلق و صفر و صدی حرف میزنند که معمولا آسیب زیادی به مخاطب وارد میشه. در همین کلیپ درسته در مورد بار کلمات صحبت میشه و مطلب خوب و مهمی هست، اما وسطش خیلی موارد آسیب زننده هم مطرح میشه و استناداتی که علمی بودنش در مجامع علمی پذیرفته نیست. به طور مثال وقتی با صراحت مطرح میشه اگر بچه معتاده علتش اون عبارت ذلیل بشی هست که مادر در دوران کودکی گفته. تبعات این تفکر را من نوعی که سالهاست دارم در جلسات درمان میبینم آدم ها در حل بحران ها تو مرحله چرایی گیر کردن. به جای اینکه انرژی را معطوف کنند به اینکه چگونه از این بحران خارج بشیم، سالها در حسرت و احساس گناه تباه کردند که چرا این بلا سر من اومد. من دانش دینی ندارم اما در حد علایق شخصی که مطالعه دارم یادم میاد سالها پیش که در دوره دانشجویی با بچه ها در خوابگاه کتاب چهل حدیث امام را میخوندیم، امام رحمه الله علیه خیلی زیبا و با صراحت این نوع نگاه به بحران ها و مصیبت ها را نهی کرده بودند و گفته بودند ما حق نداریم چنین استنادهای شخصی در مورد علت بحران ها و مصایب زندگی داشته باشیم. چون سالهاست دارم با مراجعانی کارمیکنم که تونستن با فلج بودن، با بچه عقب مانده زندگی کردن، با فرد معتاد زندگی کردن، با سرطان و و و را کنار بیان اما نتوانستند با این رنج درونی و احساس گناه که خودم عامل این بلاها بودم کنار بیایند. من نمی گم سهم خودمون نبینیم صحبتم اینه که بار اضافه تر از واقعیت متحمل نشیم چه کسی می‌تونه ادعا کنه سهمش در این قضایا چقدره. از کجا معلوم که امتحان مقربان نباشه چرا در فرهنگمون تفکر غالب بر این باشه که مسایل سخت، را کفاره گناه در نظر بگیریم و دشواری طی کردن مسیر را چند صد برابر کنیم. گاهی حس میکنم اگر آدم ها این احساس گناه سنگین با بار کاذب در روزمره شون نبود چقدر روزهاشون متفاوت تر بود و بیشتر بوی خدا میداد.

#ارسالی_مخاطبین #پیشنهاد_مطالعه سلام. در خصوص سوالی که مطرح کردین، تشکر میکنم که شما نگاه بدون تعصب دارید. واقعیش دست روی دل خون ما روانشناسان گذاشتید. چرا که آقایان با غربی خواندن روانشناسی، کفر تلقی میکننش و با ی پسوند دینی هم میخوان تطهیرش کنن و کلا خیلی شیک پا تو کفش روانشناسی کردن، مردم ناآگاه هم دنبالشون! حالا در جواب سوالتون، به عنوان روانشناس و درمانگر، چیزی که از این دوستان دیدم و از مراجعان هم شنیدم، این افراد در مواجهه با مسائلی که فرمودید، چند گروه هستن گروه اول مثلا برای اضطراب افراد، ذکر میدن و میگن فلان آیه یا سوره و چند بار در روز بخون یا فلان طور بنویس و... . کلا از اذکار و سوره ها استفاده ها میکنند. گروه دوم، تو جلسه مثلا درمان، ی منبر میرن از مباحث اعتقادی و توحیدی و .. مثلا برای اضطراب، آدمی که ایمانش قویه که نباید اضطراب داشته باشه و الا بذکر الله تطمئن القلوب و برو ایمانت رو قوی کن... گروه سوم، که ۴ تا کتاب روانشناسی خوندن و ۲ تا دوره روانشناسی شرکت کردن، قیمه ها رو میریزن تو ماست! ۴ تا اصطلاح و رویکرد فلان و بهمان میگن و بعدش میگن فلان تست رو باید بدی (که هیچ ربطی به اضطراب نداره مثلا) و بعدش ی تفسیر من درآوردی هم میکنن و آخرشم واسه درمان میگن برو طب سنتی، مزاجت رو اصلاح کن و چند تا از کتابهای خودشون رو معرفی میکنن که اینارم بخون واسه درمان اضطرابت. حالا باز مثال اضطراب خیلی خوبه. یعنی با مبنای دینی میشه جمعش کرد. اما مثلا برای بیش فعالی و نقص توجه، اختلال یادگیری، اعتیاد فضای مجازی و ... چی؟ اینی که میگم مثال واقعیست، یک روحانی و سخنران خیلی معروفه، تو تلویزیون میاد، تو کانال بگید همه میشناسن، کتاب تربیتی نوشته. مراجعینی داشتم که وقتی رفتن پیشش برای مشاوره، اگه شما بگید بچم اتاقش رو مرتب نمیکنه اولین چیزی که میگه باید نقشه مغزی بدید (حالا نقشه مغزی چیزیه که برای روانپزشکی و تخصص مغز و اعصابه یعنی روانشناسان و مشاورا سراغش نمیرن، بعد خود انجمن روانپزشکی ایران داره میگه اعتبار نداره و روانپزشک ها ازش استفاده نکنید، چون خیلی هم گرونه، بعد ایشون نمیدونم چطوری نقشه رو تفسیر میکنن و تشخیص بیش فعالی میدن، اونم درشرایطی که اصلا این نقشه واسه بیش فعالی هم نیست! دیگه شما خودتون ببینین عمق فاجعه رو) بعد اینا به کنار، نوبت به درمان که میرسه میگن حالا واسه درمان برید فلان کلینیک روانشناسی!!! خب از اول مرد و مردونه بگو من تخصصم تو حوزه دینه، شما برو سراغ اهلش. دیگه این بازیا چیه! من خودم جزء افرادی هستم که به مباحث روانشناسی نقد دارم و به تحول در علوم انسانی هم اعتقاد دارم و دوست دارم در این مسیر تلاش کنم ولی نه اینجوری!!!!