📌 #پنجشنبه_ها_در_محضر_شهدا (۲۲) راز آینه کاری‌های حرم اواخر دۍ ماه، گردان بہ بچہ‌ها مرخصی داد. وقتے بہ تهران رسیدیم، من و محسن و چند تا دیگر از بچہ‌های دستہ، بعد از دو روزے ماندن در خانہ، عازم مشهد شدیم. دو شب ڪه در قطار رفت و برگشت بودیم، دو روز هم در مشهد ماندیم. در حرم امام هشتم، نگاهم ڪه به آینہ ڪاری صحن افتاد، بہ محسن گفتم: -خیلے قشنگ کار ڪرده‌اند... -قشنگی‌اش در آن است ڪہ کسی نتواند خودش را در آینہ‌های شڪسته ببینید. زائر وقتے وارد حرم مے‌شود، باید متواضع و دلشکسته باشد تا قابلیت دیدن یار را پیدا ڪند. من آن ظاهر دست ساختہ را دیده بودم؛ ولے او متوجہ راز نهفته در آن بود. چون زود مے‌بایست برمےگشتیم، پرسیدم: -زیارت چہ طور بود؟ وقتش ڪم نبود؟ ای کاش بیشتر مےماندیم! -خوب بود. این بار حرفے به امام رضا زدم ڪہ ان شاء الله خواستہ‌ام را اجابت ڪند. عجله ڪردم و پرسیدم: "چے به امام رضا گفتۍ؟" سری تکان داد و با نگاهے از جواب طفره رفت. یک ماه طول نکشید ڪہ من جوابم را گرفتم. او از امام شهادت خواسته بود. 📚 منبع: کتاب دسته‌ی یک، صفحات ۳۰۰ و ۳۰۱ راوی این قسمت: برادر شهید #محسن_گلستانی