در این میان خولی‌بن یزید جداگانه سر مقدس امام حسین علیه السلام را به کوفه برده بود و بقیه سرهای شهدای کربلا را جلوتر از کاروان اسرا،
شمربن ذی‌الجوشن،
قیس‌بن اشعث و عمروبن حجاج به کوفه بردند.😭
حرکت کاروان اسرای کربلا
ظهر روز 11 محرم کاروان اسیران را آماده حرکت کردند.
عمربن سعد دستور داده بود قبل از حرکت، خیمه‌های آن‌ها را به آتش بکشند،
به این ترتیب خانواده و باقی‌ماندگان عزیزترین خلق خدا با پاهای برهنه به اسارت برده شدند،
در همان موقع به لشکر عمربن سعد گفتند:
«شما را به خدا، ما را از قتلگاه امام حسین علیه السلام عبور بدهید.»،
وقتی چشم زنان به پیکر غرقه به خون حضرت سیدالشهدا علیه السلام و یاران آن حضرت افتاد، صدای گریه و شیون در صحرای کربلا پیچید.
در کتاب نورالعین فی مشهد الحسین علیه السلام نوشته شده است در روز یازدهم،
به‌دستور عمربن سعد،
لشکریان او با زور و اجبار زنان را از پیکر امام حسین علیه السلام جدا کردند و آن‌ها را با وجود داشتن بزرگ‌ترین غم، مانند اسیران حرکت دادند،
با وجود این، در تاریخ نوشته شده است که حضرت زینب سلام الله علیها که خود صاحب‌عزای این غم بزرگ بودند،
در تمام مسیر به همراهان خود تسلی و دلداری می‌دادند.
منابع:
نفس المهموم
مقتل لهوف
مقتل الحسین علیه السلام؛ بحرالعلوم
مقتل الحسین علیه السلام؛ خوارزمی
اعیان الشیعه
نورالعین فی مشهد الحسین علیه السلام
آینه در کربلاست؛ محمدرضا سنگری
