سپردن سر مقدس امام حسین علیه السلام به خولی ملعون😭

روز 11 محرم سال 61 هجری بود که عمربن سعد، سر مقدس حضرت سیدالشهدا علیه السلام را به خولی سپرد تا به قصر عبیدالله‌بن زیاد ببرد. خولی آن سر مطهر را در خورجین اسب خود قرار داد و این در حالی بود که آن ملعون نمی‌فهمید که سر چه عزیزی را جابه‌جا کرده است.

برگی دیگر از فاجعه خونین کربلا هرچند که بعد از شهادت جان‌سوز امام حسین علیه السلام، در ظاهر حوادث عاشورا تمام شده بود، اما این آغازی بر ماجراهای اسارت اهل‌بیت آن حضرت بود، رویدادهایی مانند غارت لباس‌های حضرت سیدالشهدا علیه السلام، تاختن اسب بر بدن مطهر شهدا، غارت کردن خیمه‌ها و آتش زدن آن‌ها و فرستادن سر مبارک امام حسین علیه السلام به کوفه ازجمله اتفاقات بعد از شهادت امام شهید ماست.

روز یازدهم بیماری امام سجاد علیه السلام شدت گرفته بود و حضرت زینب سلام الله علیها پرستاری آن حضرت و کودکان را به‌عهده داشتند. زنان و کودکان در آن روز با بدن‌های خسته و لباس‌های خاکی و خون‌آلود در انتظار اسارت بودند.

جداکردن سرهای شهدای کربلا😭 در همین شرایط بود که عمربن سعد به لشکرش دستور داد سر مبارک شهدا را از بدن‌ها جدا کنند تا به خدمت امیرانش در کوفه و شام بفرستد، سپس ابن‌سعد دستور داد سرها را بین قبیله‌هایی که در جنگ شرکت کرده بودند تقسیم کنند تا هر کدام هدیه‌ای برای دریافت پاداش از یزید ملعون داشته باشند. به‌نظر می‌رسد که میزان شرکت قبیله‌ها در کربلا، معیاری برای سهم آن‌ها می‌شد.

در این میان خولی‌بن یزید جداگانه سر مقدس امام حسین علیه السلام را به کوفه برده بود و بقیه سرهای شهدای کربلا را جلوتر از کاروان اسرا، شمربن ذی‌الجوشن، قیس‌بن اشعث و عمروبن حجاج به کوفه بردند.😭

حرکت کاروان اسرای کربلا ظهر روز 11 محرم کاروان اسیران را آماده حرکت کردند. عمربن سعد دستور داده بود قبل از حرکت، خیمه‌های آن‌ها را به آتش بکشند، به این ترتیب خانواده و باقی‌ماندگان عزیزترین خلق خدا با پاهای برهنه به اسارت برده شدند، در همان موقع به لشکر عمربن سعد گفتند: «شما را به خدا، ما را از قتلگاه امام حسین علیه السلام عبور بدهید.»، وقتی چشم زنان به پیکر غرقه به خون حضرت سیدالشهدا علیه السلام و یاران آن حضرت افتاد، صدای گریه و شیون در صحرای کربلا پیچید.

در کتاب نورالعین فی مشهد الحسین علیه السلام نوشته شده است در روز یازدهم، به‌دستور عمربن سعد، لشکریان او با زور و اجبار زنان را از پیکر امام حسین علیه السلام جدا کردند و آن‌ها را با وجود داشتن بزرگ‌ترین غم، مانند اسیران حرکت دادند، با وجود این، در تاریخ نوشته شده است که حضرت زینب سلام الله علیها که خود صاحب‌عزای این غم بزرگ بودند، در تمام مسیر به همراهان خود تسلی و دلداری می‌دادند. منابع: نفس المهموم مقتل لهوف مقتل الحسین علیه السلام؛ بحرالعلوم مقتل الحسین علیه السلام؛ خوارزمی اعیان الشیعه نورالعین فی مشهد الحسین علیه السلام آینه در کربلاست؛ محمدرضا سنگری

حسین جان ای آبروی دو عالم نگین سلیمان به حلقه‌ی خاتم خداحافظ ای برادر زینب به خون غلطان در برابر زینب #محمدحسین_پویانفر🎙 #استودیویی🔊 #التماس_دعا🌺 ✨🏴

این غم زیاده… #محرم💔 #کلیپ| #ریلز | #استوری📲 @sobhbekheyrshabbekheyr

🔘🔸🔘🔸🔘🔸🔘 💠تفسیر زیارت عاشورا ⬅️قسمت شانزدهم 🔹«السَّلامُ ﻋَﻠَﻴْﻚَ ﻳﺎ ﺛﺎرَ اﻟﻠّﻪِ وَ اﺑْﻦَ ﺛﺎرِهِ وَ اﻟﻮِﺗْﺮَ اﻟﻤَﻮْﺗُﻮر..» یعنی سلام بر تو ای خون خدا و پسر خون خدا و آن کسی که تنها ماندی.. این معنی تحت اللفظی اش می شود.‌ 💠اما اینجا یک بحثی پیش می آید که این خون خدا یعنی چه؟؟ ثار را به دو معنا گفتند:👇👇 1⃣. یک معنا خون است که همان خون خدا و پسر خون خدا معنی آن می شود. یعنی هم امام حسین (ع) و هم حضرت علی (ع) خون خداست. به هر دو ثار الله می گویند. ‼️شاید بعضی ها بگویند چطور ممکن است خون خدا باشند، مگر خدا خون دارد و اینطور مباحثی که مطرح می شود؟ یک حدیثی است به نام قرب فرائض و قرب نوافل. قرب یعنی نزدیکی، نزدیک شدن به خدا توسط فرائض (یعنی واجبات) و نوافل (یعنی مستحبات). ✍خلاصه حدیث: خدای متعال می گوید هیچ بنده ای به چیزی دوست داشتنی تر و محبوب تر از آنچه بر او واجب کردم به من نزدیکی پیدا نکرد. (یعنی هیچ بنده ای به اندازه ی انجام دادن واجبات به من نزدیکی پیدا نکرد، به من نزدیک نشد. یعنی انجام واجبات باعث نزدیک شدن به خدای متعال می شود‌). 🔰و در ادامه خدا می گوید: به درستی که بنده، یک انسان با نافله و اعمال مستحبی به سمت من نزدیک می شود. (چون بعد از واجبات نوافل هستند که ما را به سمت خدا نزدیک می کنند) این نزدیک شدن به وسیله ی مستحبات تا جایی است که من او را دوست می دارم و هنگامی که او را دوست داشتم گوش او می شوم، چشم او می شوم، زبان او می شوم، دست او می شوم. ⚠️اینکه حضرت علی (ع) ید الله بود منظور این است؛ یعنی اعضای جوارحش کارهای خدایی انجام می دهند، به اذن خدا کار انجام می دهند. از این طریق می توانیم بگوییم ثارالله هم یعنی اینکه امام حسین (ع) اینقدر نزدیک به خدا شد با انجام واجبات و انجام نوافل همانطور که گوشش شد اُذن اللّه، دستش شد یداللّه، خونش هم ثاراللّه می شود از این واژه هست. چون تمام وجود امام حسین غرق در خدا شده بود و از این لحاظ خون خدا می گفتند. و الا خداوند متعال خونی ندارد که روی آن بحث بشود. 2⃣. معنی دوم ثاراللّه به معنای خونی است که به ناحق ریخته شده و هنوز آن صاحبان دم طلب خون را نکرده اند، یعنی انتقامش هنوز گرفته نشده. 💢یعنی امام حسین (ع) آن خون به ناحق ریخته ای است که خدای متعال صاحب دم و خونش است. اولیای دم که می گویند یعنی خدای متعال اولیای دم خون امام حسین است و خود خدا انتقام خون امام حسین را از قاتلانش خواهد گرفت. امام زمان (عج) به همین خاطر مأمور است که بیاید انتقام خون ابا عبدالله را از دشمنان و ظالمان بگیرد. 👈اما اینکه امام زمان بیاید از ظالمان انتقال می گیرد، یکی از مصادیق ظالمین که خدای متعال در قرآن بکار می برد بیعت شکنندگان هستند. یعنی کسانی که با خدای متعال با امام زمانشان بیعتی می بندند که من فلان کار را انجام می دهم، فلان کار گناه را ترک می کنم.. و سپس بیعت خودش را می شکند. یکی از مصادیق ظالمین بیعت شکسته گان هستند، آنهایی که بیعت را می شکنند. 🔹 ادامه دارد ... 🎤استاد احسان عبادی #شرح_و_تفسیر_زیارت_عاشورا 16 🔘🔸🔘🔸🔘🔸🔘 ===================

🔘🔸🔘🔸🔘🔸🔘 💠تفسیر زیارت عاشورا ⬅️قسمت هفدهم 💢کسی مثل امام حسین (ع) یقینا خونبهایش خیلی باید بالا باشد که خدای متعال بخواهد صاحب دم امام حسین باشد. خونبهای امام حسین از لحاظ ظاهری، همانطور مثل بقیه ی مردم قصاص می شوند قاتلش هم شبیه آنهاست و از نظر مالی همان دیه است که برای بقیه هم هست. اما خونبهای باطنی شهادت امام حسین برقراری کامل قسط و عدل است. 👈یعنی عدالت جهانی برقرار بشود که همه ی ظالمان از بین بروند و همه ی جهان در دست مستضعفین و بندگان صالح خدا بیفتد. به همین خاطر کسی هم که بخواهد این خونبها را بگیرد باید حکومت جهانی داشته باشد که خود شخص حضرت مهدی (عج) است. تمام این مباحثی که راجع به ثارالله برای امام حسین گفتیم برای حضرت امیرالمومنین هم صدق می کند چون می گوید «وَ اﺑْﻦَ ﺛﺎرِهِ» پسر خون خدا، پس حضرت امیرالمومنین هم خون خدا می شود. 🔹«وَ اﻟﻮِﺗْﺮَ اﻟﻤَﻮْﺗُﻮر..» هم سه معنی دارد:👇👇 1⃣-به معنی خون است که طلب دمش هنوز انجام نشده است و در حقیقت تأکیدی بر همان ثارالله است. 2⃣-معنی مشهور «وَ اﻟﻮِﺗْﺮَ اﻟﻤَﻮْﺗُﻮر..» فرد است، تنها شدن. معنی دوم را اینطور می گویند تنها شدن امام حسین (ع) تنها شدن حضرت، بعد از شهادت یارانش در کربلا که تنها شد و کسی در اطرافش نبود. 3⃣-به معنای دُردانه است. یعنی مثل امام حسین (ع) در عالم هستی وجود ندارد (دردانه و تک). امام رضا (ع) می فرمایند: همه ی ما کشتی نجات هستیم ولی کشتی امام حسین سریع تر به مقصد می رسد. ⚠️انسان اینها را یاد بگیرد خیلی خوب است، بفهمد این زیارت عاشورای که می خواند معنی آن چیست و چرا این تعابیر بکار برده شده، برای همین شرح ادعیه خیلی خوب است. 🔹فراز بعدی «السَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلَی الاَرْواح الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِك عَلَیْکُمْ مِنِّی جَمیعاً سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِی اللَّیْلُ وَ النَّهار..» ♨️«السَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلَی الاَرْواح» (و) که بکار برده شده واو عطف می گویند یعنی جدا می کند. «عَلَیْکَ» یعنی سلام بر تو! به امام حسین دارد می گوید «وَ عَلَی الاَرْواح الَّتی» و بر ارواح پاکی که با تو.. این (و) را آورد تا مقام امام حسین را از مقام سایر اصحابش جدا بکند. می خواهد بگوید مقام امام بالاتر از اصحابش هست تفاوت مرتبه را می خواهد بگوید. ☝️اما از آنجا که هر کسی در جبهه ی حق حضور داشته باشد و در جبهه ی امامی باشد و تمام میل و خواسته های خودش را فدای میل و خواسته ی امامش بکند، هر چه امامش بگوید، چشم بگوید یعنی اطاعت پذیری محض از امامش داشته باشد در حقیقت با آن یکی می شود. به همین خاطر در جلوتر می گوید «عَلَیْکُمْ مِنِّی جَمیعاً» دیگر در ادامه امام حسین را از اصحاب جدا نکرد و خدا با هم آورد. 💠گفتیم زیارت عاشورا حدیث قدسی و از جانب خدا نازل شده. در ادامه خدا هم امام حسین (ع) و هم یارانش را با یک صفت «جَمیعاً» بکار می برد یعنی تمام اصحاب امام حسین اطاعت پذیر محض امام بودند و به همین خاطر در زمره ی خود حضرت قرار گرفتند و تحت ولایت حضرت رفتند. ⚠️منتظر امام زمان (عج) هم در حقیقت باید همین طور باشد و در تمام سکنات و رفتار زندگی خودش همیشه میل امام زمان را بر میل خودش مقدم بداند و آن چیزی که حضرت می خواهند را انجام بدهد نه آن چیزی که دل خودش می خواهد. 🔹 ادامه دارد ... 🎤استاد احسان عبادی #شرح_و_تفسیر_زیارت_عاشورا 17 🔘🔸🔘🔸🔘🔸🔘 ===================

وقایع روز دوازدهم محرم الحرام چیست؟/ روز دفن شهدای کربلا دوازدهمین روز از ماه محرم الحرام سال 61 هجری قمری روز دفن بدن های مطهر سی است که توسط امام سجاد علیه السلام به یاری جمعی از اهالی بنی اسد صورت گرفت.

روز دوازدهم محرم روز ورود اهل بیت علیهم السلام با حالت اسارت به کوفه است. در این روز ابن زیاد فرمان داد که احدی حق ندارد با اسلحه از خانه بیرون آید و ده هزار سوار و پیاده بر تمام کوچه ها و بازار ها موکل گردانید که احدی از شیعیان امیر المؤمنین ( علیه السلام ) حرکتی نکند. سپس فرمان داد سرهایی را که در کوفه بود برگردانند و در پیش چشم اهل بیت (علیهم السلام ) حرکت دهند و با هم وارد شهر کرده و در کوی و بازار بگردانند.

مردم با دیدن حالت ذریه پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) و سر های بر نیزه و بانوان و مخدرات در هودج های بدون پوشش ، صدا به گریه بلند نمودند .

امام سجاد و حضرت زینب که درود خدا بر ایشان باد، با وجود بار سنگین مصیبت ، با شجاعت تکیه گاه زنان و کودکان افسرده و نالان کاروان بودند. حالا نوبت آنها بود که راه امام حسین ( علیه‌السلام ) را با افشای جنایت های امویان ادامه دهند لذا زینب کبری ، ام کلثوم ، فاطمه بنت الحسین و امام زین العابدین (علیهم السلام ) به ترتیب با جگرهای سوزان و قلوب دردناک ایراد خطبه نمودند.

در دوازدهمین روز از ماه محرم الحرام سال 61 هجری قمری، کاروان اسرا وارد کوفه شد. تمام مردان این کاروان به جز حضرت سجاد و پسر خردسالشان محمد ( علیهما ‌السلام ) به شهادت رسیده بودند.  

دفن شهدای کربلا و در چنین روزی در محرم الحرام سال 61 هجری قمری بود که قبیله بنی اسد پس از آنکه کربلا از نیروهای امویان خالی شد ، همه اجساد شهدای بزرگوار کربلا را دفن کردند.

دفن بدن‌های شهدای کربلا توسط گروهی از قبیله بنی‌اسد در بعضی از روایت‌ها این طور نوشته که بدن‌های مطهر امام حسین علیه السلام و یاران آن حضرت که در صحرای کربلا رها شده بود، در روز دوازدهم یا شب سیزدهم محرم توسط گروهی از قبیله بنی‌اسد به خاک سپرده شد، در عین حال برخی از روایت‌ها بر این تأکید دارند که وقتی آن گروه بنی‌اسد به کربلا رسیدند، قبرهای آماده‌ای را مشاهده کردند و دانستند که باید شهدا را در همان محل دفن کنند.