بين مسامرك والآه دمعة ودمعة تتغزل حبيتك غصن ذبلان من تذبل تصير اجمل #محمد_الجنامی🎙 #عربی📺 #نماهنگ🎞 #2_روز تا #محرم💔 ✨🏴

بارونه بارون چشمامون گریون می‌خوام بخونم نوحه براتون #علیرضا_اسفندیاری🎙 #ترکی🔊 #استودیویی🔊 #2_روز تا #محرم💔 @sobhbekheyrshabbekheyr

باز دعوتنامه را دادند و ما هم آمدیم باز هم گریه کنان با اهل عالم آمدیم #منصور_ارضی🎙 #روضه🔊 #2_روز تا #محرم💔 ✨🏴

من و ماه ماتمت ماه محرمت دل خون شد از غمت برات بمیرم #استوری #ریلز🔊 #2_روز تا #محرم💔 ✨🏴

من و ماه ماتمت ماه محرمت دل خون شد از غمت برات بمیرم #مرتضی_باب🎙 #استودیویی🔊 #2_روز تا #محرم💔 ✨🏴

بانگ عزا آمده از عرش می‌رسد از کرببلا نور نور خدا نور حسین است نور علی نور علی نور #محمدحسین_پویانفر🎙 #استودیویی🔊 #جدید🔄 #2_روز تا #محرم💔 ✨

═══✧❁🚩یا حسین(ع)🚩❁✧═══ #مداحی #محرم #امام_حسین ع 🚩

═══✧❁🚩یا حسین(ع)🚩❁✧═══ #مداحی #محرم #امام_حسین‌ ع 🚩

🎥 #کلیپ_مداحی #شور احساسی 🎵 #استودیویی #نماهنگ #محرم ◼️ کاش می‌شد بازم به آغوشت برگردم من اعتراف می‌کنم حسین دور از تو ضرر کردم...💔 🎤 کربلایی #سید_رضا_نریمانی 🏴 #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله 💯 #پیشنهاد_ویژه_دانلود✔️ 🚩

🎥 #کلیپ_مداحی #استودیویی #نماهنگ به هر عشقی جز عشق تو گفتم نه حسین ای شهزاده و حسین ای شه 🎤 کربلایی #جواد_مقدم 🏴 #یا_اباعبدالله_الحسین (ع)🖤 ◼️ استقبال از ماه #محرم 🏴 🚩

جهت دیگری که موجب گردید تا امام حسین (علیه‌السّلام) کوفه را برای قیام مقدس خود انتخاب کند دعوت گسترده مردم این شهر از حضرت (علیه‌السّلام) بود در حالی که چنین دعوتی با این وسعت و گستردگی، از سوی دیگر شهرها از ایشان به عمل نیامده بود. پس از مرگ معاویه و آگاهی مردم کوفه از خودداری ابا عبدالله الحسین (علیه‌السّلام) از بیعت با یزید و اقامت در مکه، آنان پیک‌ها و نامه‌هایشان را به سوی آن حضرت (علیه‌السّلام) روانه ساختند و تقاضا نمودند که نزد آنها برود کوفیان اظهار داشتند که آماده هر گونه یاری و جانفشانی در رکاب ایشان می‌باشند؛  به طوری‌که نقل شده تا دوازده هزار نامه برای حضرت (علیه‌السّلام) ارسال داشتند.  آنان در این نامه‌ها اعلام داشتند که چشم انتظار حضرتند و بر کسی دیگر نظر ندارند و متذکر شدند که «بشتاب که باغ‌ها سرسبزند و میوه‌ها رسیده‌اند. زمین خرم است و درختان جامه‌ی سبز برتن کرده‌اند. هر گاه خواستی نزد ما بیا که به سوی سپاهی آماده جانبازی در رکاب خویش می‌آیی.»   نامه‌های کوفیان و اصرار آنان بر خواسته خویش، حجت را بر امام (علیه‌السّلام) تمام نمود با این وجود حضرت (علیه‌السّلام) رفتن خویش را به تحقیقات و مشاهدات فرستاده‌ی ویژه خود مسلم بن عقیل منوط کرد.

پس از دریافت نامه مسلم امام (علیه‌السّلام) عزم خویش را برای رفتن به کوفه جزم نمود. ایشان در طول سفر خود به سوی عراق بارها و بارها به نامه‌های کوفیان بر علت رفتن خویش به عراق استناد و استدلال نمودند. در چنین فضایی، اگر امام (علیه‌السّلام) برای آغاز نهضت به نقطه دیگری عزیمت می‌کرد و به دست کارگزاران حکومت، کشته می‌شد، آیا او را به بی‌سیاستی و بی‌تدبیری متّهم نمی‌کردند؟!

امام (علیه‌السّلام) پس از اتخاذ مواضع اصولی خویش در بیعت نکردن با یزید می‌دانست که به ناچار کشته خواهد شد. ایشان در گفتگوهای خود با برخی افراد بر این مطلب اشاره کرده و تصریح کرده بودند که چه به عراق بروند و چه نروند به دست حکام جائر اموی کشته خواهند شد. نقل شده زمانی که ام‌سلمه –همسر گرامی‌رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) - آن حضرت (علیه‌السّلام) را از رفتن به کوفه بازداشت امام (علیه‌السّلام) در جواب فرمودند: «به خدا سوگند من این چنین کشته می‌شوم و اگر به عراق هم نروم باز مرا خواهند کشت.»  امام (علیه‌السّلام) در جواب ابن‌زبیر هم که در ظاهر قصد داشت حضرت (علیه‌السّلام) را از رفتن به عراق باز دارد از کشته شدن حتمی‌خود سخن به میان آوردند و فرمودند: «به خدا سوگند چنانچه در لانه‌ی جنبنده‌ای از جنبندگان زمین باشم مرا بیرون خواهند آورد تا مرا بکشند.» از این‌رو تصمیم گرفتند برای قتل خود بهترین شرایط زمانی و مکانی را برگزیند و از این راه مظلومیت خویش را آشکار و دشمنانش را رسوا گرداند و اهداف عالیه خود را نشر دهد.

امام (علیه‌السّلام) در چند جا تصریح داشته‌اند که خروجشان به سوی عراق امتثال فرمان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است. این خوابها که گویا چندین بار اتفاق افتاده است امام (علیه‌السّلام) را بر آن داشت که فرمان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را امتثال کند. حضرت (علیه‌السّلام) در پایان دیدارش با محمد بن حنفیه در مکه مکرمه، در شبی که بامدادش آهنگ خروج داشت نیز به این موضوع اشاره کرد. روایت شده: «شبی که امام (علیه‌السّلام) در بامدادش آهنگ حرکت از مکه را داشت برادرش محمد بن حنفیه نزد حضرت (علیه‌السّلام) آمد و گفت: "برادرم کوفیان کسانی هستند که تو خیانت آنها را با پدر و برادرت می‌شناسی من بیم آن دارم که وضع تو نیز مانند گذشتگان باشد. اگر صلاح بدانی که در مکه بمانی شما در حرم عزیزترین و بلند مرتبه‌ترین مردم هستی حضرت (علیه‌السّلام) فرمود: ‌ای برادر بیم آن دارم که یزید بن معاویه مرا در حرم غافلگیر کند و بکشد و من کسی باشم که حرمت خانه خدا به وسیله او شکسته می‌شود ابن‌حنفیه گفت: اگر بیمناکی به سوی یمن یا دیگر نواحی زمین برو که در آنجا بلند مرتبه‌ترین مردم هستی و هیچ کس به تو دست نخواهد یافت. " حضرت (علیه‌السّلام) فرمود: "در آنچه که گفتی می‌اندیشم. 

چون صبح شد. امام (علیه‌السّلام) به راه افتاد. هنگامی‌که این خبر به ابن‌حنفیه رسید آمد و مهار شتر امام (علیه‌السّلام) را گرفت و گفت: "ای برادر مگر به من وعده نداده بودی که درباره‌ی آنچه از شما تقاضا کردم بیندیشی؟ " فرمود: "بله. " گفت: "پس چه چیز شما را وادار به خروجی چنین شتابان نموده است. " فرمود: "چون از تو جدا گشتم رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نزد من آمد و گفت: "ای حسین بیرون رو که خداوند خواسته است که تو را کشته ببیند. "" ابن‌حنفیه استرجاع کرد و گفت: "حال که با چنین وضعیتی بیرون می‌روی پس چرا زنان را با خود می‌بری؟ " فرمود: "حضرت (علیه‌السّلام) به من فرموده است خداوند خواسته است که این زنان را اسیر بینید. "» حضرت (علیه‌السّلام) در جواب عبدالله بن جعفر و یحیی بن سعید نیز که با اصرار خواهان بازگشت ایشان بودند به جریان رؤیای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) احتجاج نمود.

خاتمه بنا بر آنچه که گفته شد کوفه از نظر موقعیت فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، نظامی‌و جغرافیایی، مناسب‌ترین نقطه برای آغاز نهضت بر ضدّ حکومت یزید بود. تلاش همه جانبه یزید و کارگزارانش برای ممانعت از حرکت امام (علیه‌السّلام) به سوی کوفه تا پیش از سلطه کامل ابن زیاد بر کوفه، حاکی از انتخاب درست و به جای امام (علیه‌السّلام) داشت. یزید، در راه متوقف کردن امام (علیه‌السّلام) حتّی دست به دامن ابن عبّاس شد  تا امام (علیه‌السّلام) را از رفتن به کوفه باز دارد. این تلاشها در مواقعی تا حد درگیری فیزیکی نیز پیش رفت. نقل شده پس از خروج امام حسین (علیه‌السّلام) از مکه، عمرو بن سعید، فرماندار مکّه، کوشید تا جلوی رفتن امام (علیه‌السّلام) به کوفه را بگیرد، پس گروهی را اعزام نمود تا مانع خروج امام (علیه‌السّلام) از مکّه شوند، امّا این امر با مخالفت امام (علیه‌السّلام) روبرو شد با اصرار ماموران حکومتی بر بازگشت امام (علیه‌السّلام)، دو گروه با تازیانه با یکدیگر درگیر شدند. امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش، سرسختانه ایستادگی کردند. پس از درگیری مختصر، ماموران حکومتی به مکه بازگشتند و امام (علیه‌السّلام) نیز روانه عراق گردید.  🏴🚩