بنده خیال می‌کنم فضیلت بکاء بر سیدالشهدا علیه‌السلام بالاتر از نماز شب باشد زیرا نماز شب عمل قلبی صرف نیست، بلکه کالقلبی است، ولی حزن و اندوه و بکاء عمل قلبی است. به‌حدی که بکاء و دمعه از علائم قبولی نماز وتر است کتاب 'در محضر بهجت'

اونجایی که تو کهکشان نیستی میگه: "روحم تیره و تار شده بود، نیاز به نجف درمانی در من بیداد میکرد."

به من نجف بدهید.

به من خواب حرم بدهید.

به من آب سقاخانه بدهید.

خنکای گوهرشاد بدهید.

اشک شوقِ ناشی از دیدن گنبد بدهید.

پام برسه به نجف همه‌ی وجودمو گریه میکنم.

«يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا» ابوتراب‌ع.

متاسفانه ضریب هوشیم تو این قضیه زیادی بالاس. وقتی به من بیتوجهیی کنی من میفهمم.

بخوابیم، شاید به خواب بینیم خیال منظر دوست.