💢سوریه در عصر ظهور/وضعیت سوریه و حاکم آن پیش از ظهور چگونه خواهد بود؟ #بخش_چهارم فتنه شام، طولانی و تا ظهور ادامه دارد   🔹منطقه شام قبل از ظهور کماکان آبستن حوادث،فتنه و شعله جنگ بوده و این آتش فتنه خاموش نخواهد شد و تا زمان ظهور ادامه خواهد داشت و هرگاه تصور این می‏رود که بحران شام و جنگ سوریه در حال حل و فصل است، ناگهان شعله های فتنه همچون آتش زیر خاکستر از جایی دیگر خود را آشکار می‏سازد: 🔹تَكُونُ بِالشَّامِ فِتْنَةٌ كُلَّمَا سَكَنَتْ مِنْ جَانِبٍ طَمَّتْ مِنْ جَانِبٍ، فَلَا تَتَنَاهَى حَتَّى يُنَادِيَ مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ: إِنَّ أَمِيرَكُمْ فُلَانٌ (مقدسی شافعی، عقدالدرر فی اخبار المنتظر، ص 75.) 🔹در منطقه شام، فتنه خواهد بود و هر گاه از گوشه‏اى آرام گيرد از جانب ديگرى سر برمى‏آورد و اين فتنه پايان نمى‏پذيرد مگر آنگاه كه منادى از آسمان ندا مى‏كند: فرمانروایی شما فلانی (امام مهدی) است 🔹فتنه شام که محل اختلاف بین ترک و روم، عرب و عجم نیز است، راهی برای آن یافت نخواهد شد؛ بنابراین فتنه شام طولانی و تا زمان ظهور ادامه خواهد داشت: لَا يَظْهَرُ الْقَائِمُ حَتَّى يَشْمَلَ النَّاسَ بِالشَّامِ فِتْنَةٌ يَطْلُبُونَ الْمَخْرَجَ مِنْهَا فَلَا يَجِدُونَهُ (نعمانی، الغیبۀ، ص 279. شیخ حرعاملی، اثبات الهداۀ، ج 5، ص 368) 🔹قائم ظهور نمی‌کند تا آنکه فتنه‌ای شام را فراگیرد و اهل شام به دنبال خلاص شدن از آنند؛ امّا راهی برای آن نمی‌یابند مراحل "فتنه شام قبل از ظهور" طبق احادیث: از جمله روایاتی که حوادث منطقه شام قبل قیام سفیانی را ترسیم کرده است در روایت موثق از امام علی در کتاب الغیبۀ شیخ طوسی است که به طریق دیگر در کتاب الغیبۀ نعمانی نیز تکرار شده است، مراحل و حوادث قبل از خروج سفیانی در منطقه شام چنین نقل شده است: 🔹إِذَا اخْتَلَفَ رُمْحَانِ بِالشَّامِ فَهُوَ آيَةٌ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ تَعَالَى قِيلَ ثُمَّ مَهْ (ماذا) قَالَ ثُمَّ رَجْفَةٌ تَكُونُ بِالشَّامِ يَهْلِكُ فِيهَا مِائَةُ أَلْفٍ يَجْعَلُهَا اللَّهُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَ عَذَاباً عَلَى الْكَافِرِين‏ فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ فَانْظُرُوا إِلَى أَصْحَابِ الْبَرَاذِينِ الشُّهْبِ وَ الرَّايَاتِ الصُّفْرِ تُقْبِلُ مِنَ الْمَغْرِبِ حَتَّى تَحُلَّ بِالشَّامِ[شیخ طوسی، الغیبۀ، ص ۴۶۱ ] ... فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ فَانْظُرُوا خَسْفَ قَرْيَةٍ مِنْ دِمَشْقَ يُقَالُ لَهَا حَرَسْتَا فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ خَرَجَ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ حَتَّى يَسْتَوِيَ عَلَى مِنْبَرِ دِمَشْقَ فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ فَانْتَظِرُوا خُرُوجَ الْمَهْدِي‏[نعمانی، الغیبۀ، ص ۳۰۵] 🔹وقتی دو نیزه مخالف هم (دو جبهه نظامی) در منطقه شام درگیر شوند، آن نشانه از نشانه های خدا است. گفته شد: سپس چه می‏شود؟ فرمود: رجفۀ در منطقه شام است که بیش از صد هزار نفر (کنایه از کثرت کشته ها) هلاک می‌شوند که برای مومنان رحمت و برای کافران عذاب است، سپس در انتظار ورود نیروهای نظامی پرچم های زرد رنگ از مغرب منطقه شام و نیز البراذین الشهب باشید که به تحولات فتنه شام وارد خواهند شد ... سپس در انتظار خسف منطقه حرستا دمشق در سوریه باشید و بعد از آن منتظر خروج سفیانی، پسر هند جگرخوار باشید که از وادی یابس (مرز بین اردن و سوریه در منطقه درعا در جنوب سوریه) خروج می‌کند تا بر دمشق در سوریه تسلط یابد و بعد از آن منتظر ظهور و قیام امام عصر باشید 🔹اختلاف رمحان:صف آرایی دو جبهه نظامی اولین واقعه‌­ای که در آغاز فتنه شام به وقوع می­پیوندد اختلاف میان دو نیزه (دو جبهه مخالف) است.رمح در لغت به معنای نیزه است[ابن منظور، لسان العرب، ج 2، ص  452]و در اینجا معنایی کنایی آن مراد است؛ یعنی دو جبهه نظامی متقابل که در ابتدای فتنه منطقه شام در مقابل هم صف آرایی خواهند کرد. در واقع «رمحان» اشاره به پرچم نظامی ابقع و اصهب (رایۀ الاصهب و رایۀ الابقع)، به عنوان دو جبهه نظامی مخالف در فتنه شام دارد 🔹در منطقه شام قبل از ظهور، سه پرچم نظامی: اصهب (حاکم دمشق)، ابقع (مخالفان حکومت) و در ادامه پرچم نظامی سفیانی، وجود خواهند داشت و در نهایت سفیانی ابتدا ابقع و طرفدارانش و سپس اصهب را شکست داده و به حکومت دمشق می‏رسد 🔹حاکم دمشق اصهب، به مرد بلند قامت (رجل طويل) سفید پوست و به سرخی می‏زند (إن خالطت بياضَه حُمْرَةٌ) که در تحولات فتنه شام مخالف اعراب هست (أعداء العرب) و بر سایرین نیز برتری دارد (تشريفها على سائرِ الإبلِ و فجعلوها خيرَ الإبل‏)‏، اطلاق می‏شود. لازم به ذکر است، زبان روایات در بیان اسامی شخصیت های ظهور، نمادین، رمزآلود، کنایه ای و حاکی از حقایق و واقعیاتی است حاکم دمشق در نهایت توسط سفیانی شکست می خورد و کشته خواهد شد. #ادامه_دارد #سوریه_درعصر_ظهور

✡ مغضوبین ارض #بخش_چهارم 💥 «دختران خوبم و پسران عزیزم»! 1⃣ متأسفانه در یک مبارزهٔ نرم، بسیاری از #القائات_یهود را ناخواسته پذیرفته‌ایم. بدون این‌که بر زبان آوریم نگرش‌مان به داده‌های قرآن مجید، نگرشی محدود شده است. قرآن عظیم را در صحرای حجاز و در زمان رسول خدا (ص) محبوس ساخته‌ایم. 2⃣ مبادا از ادبیات کوچه بازاریِ جمعی که تا آیه‌ای از آیات الهی را می‌شنوند، منفعلانه و بدون تأمّل و تفکّر می‌گویند: «این حرف‌ها به درد زمان رسول خدا (ص) و به درد مکّه و مدینه می‌خورد»! و یا این‌که: «این حرف‌ها دیگر قدیمی شده، زمان، زمانِ فن‌آوری و عصر، عصرِ ماهواره و این قبیل چیزهاست»! استفاده کنیم. 3⃣ همهٔ آیات قرآن روح‌بخش است، و آیاتی که ما به لطف الهی در صدد شرح آن هستیم، به‌نوعی روح‌بخش‌تر. آیاتی کاربردی که درک آن علاوه بر لذّت معنوی، شما را در مواجهه با #دشمن_یهودی، صاحبِ سلاحی بُرّنده و چند بُعدی می‌سازد. 💥 «قابل توجّه بعض خواص» 4⃣ از همین‌رو می‌گوییم که اگر «الدرّ المنثور» می‌گوید: 👈 علت این‌که خداوند فرموده است: «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَیهِمْ»، این است که: «عبدالله بن عُمَر» و «زید بن حارث» با مردانی از #یهود دوستی داشتند. خداوند این آیه را نازل فرمود که: ای مؤمنان! با قومی که مورد خشم خدا قرار گرفته‌اند مودّت و رفاقت نداشته باشید [ج٨، ص١۴۴]. 5⃣ شما این نهی را در همین دو نفر خلاصه نکنید، نهی الهی مقیّد به عبدالله بن عمر و زید بن حارث نشده است، بلکه همهٔ مؤمنان به‌ویژه خواصِ از مؤمنان در طول زمان مشمول این نهی الهی هستند. 💥 «قابل توجه آحاد مسلمان» 6⃣ و اگر «تقریب القرآن» روایت نقل می‌کند که: 👈 «أنها نزلت فی بعض فقراء المسلمین»، این آیه و این نهی از #دوستی_با_یهود، در مورد تعدادی از دراویش مسلمان نازل شده که «کانوا یواصلون الیهود لیصیبوا من ثمارهم»، با یهود مرتبط بودند تا نصیبی از آن‌ها برند [ج۵، ص۴٠٠]. 7⃣ شما فقرای مسلمان را تا آخرین فرد از افراد مسلمان در نظر بگیرید. هیچ فردی از افراد موجود در دایرهٔ ایمان و در طول زمان، حق ندارد به‌خاطر بهره‌ای ناچیز، همانند فقرای صدر اسلام و یا بهره‌ای قابل توجه، پا روی نهی «لا تَتَوَلَّوْا» بگذارد و ذلّت و خواری مؤمن در مقابل یهود را به تماشا درآورد. 💥 «قابل توجه اصحاب رسانه» 8⃣ و اگر «الجدید فی تفسیر القرآن المجید» علت نهی از مواصلت و ارتباط با یهود را وجود فقرای مسلمانی می‌داند که: 👈 «کانوا ینقلون اخبار المسلمین لهم و یستفیدون منهم»، یعنی در نقش #اصحاب_رسانه، جاسوسیِ مسلمانان می‌کردند و اخبار مسلمانان را به گوش یهودیان می‌رساندند و البته شکمی از عزا نیز درمی‌آوردند و احتمالاً به آلاف و اُلوفی هم می‌رسیدند [ج٧، ص١۴٧]؛ 9⃣ شما ننگ‌آور بودن صفت #جاسوسی را محدود به معدود نفرات صدر اسلام نکنید. نهی خدا را به گوش همهٔ مرتبطان با #رسانه - به معنای وسیع آن - برسانید که: «لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَیهِمْ». ✍ علی خلیل اسماعیل