#برشی_از_یک_کتاب باران را دیده‌اید چه طور باغ، درخت‌ها، سبزه‌ها و روییدنی‌ها‌ را جان می‌دهد و تر و تازه‌شان می‌کند؟ دیده‌اید دانه‌هایی را که ماه‌هاست در عمق لایه‌های خاک پنهان شده‌اند، چه طور بر می‌آوَرَد، می‌رویانَد؟ در بهار، یک دشت را دو، سه روز بعدِ باران خوردنش دیده‌اید؟ باورتان می‌شود همین بارانی که این گل‌های زیبای صحرایی، این سبزه‌ها، نهال‌ها و درخت‌ها را جان می‌دهد، جایی خار و خس برویاند؟ جایی حتّی روییدنی هم از زمین برنیاورد؟ کویری، شوره‌زاری، بیابانی... هزاری هم که بارانِ موعظه و تلنگر، تبشیر و تنذیر بر سرمان ببارد، تا زمینمان زمین نباشد، بی‌فایده است. تا زیر و‌ رو نکرده باشیم، شخم نزده باشیم و ریشه‌های علف هرز را نخشکانده باشیم، این باران‌ها راه به جایی نمی‌برند. اگر «او» فرآیندهای زندگی‌مان را هم طوری بچیند که هر روز هزار تا آیه و‌ نشانه و تذکر سرِ راهمان قرار بگیرد، باز هم بی‌تفاوت می‌گذریم؛ شاید حتّی از روی جهالت با نیشخندی به طعنه و تمسخر، شاید با رخوت و سستی و بی‌حوصلگی... بسمِ اللّٰه الرَّحمنِ الرَّحیم وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَاَلَّذِي خَبُثَ لَا يَخْرُجُ إِلَّا نَکِداً كَذَلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ.۱ ۱. سوره اعراف، آیه ۵۸. #برای_خاطر_آیه_ها #مریم_روستا #نشر_معارف @mohebbanajums