📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖 موضوع: بی‌ادبیِ شمر ساز 🔖 قسمت ۱ از افراد تحت فرمان امیرمؤمنان علیه‌السلام بود. در جنگ، شجاعت زیادی از خود نشان داد. با شمشیر به پیشانی‌اش زدند، تا شهادت پیش رفت. در روزگار خودش به زهد و تقوا معروف بود؛ تا جایی که در خصوصش گفته شده که: به‌واسطه شدّت ریاضت و مداومت بر روزه و نماز شب، متواتراً بیمار بود. ۳۶ بار به حج رفت، و بعضاً با پای‌برهنه به مکه می‌رفت. حافظ کل قرآن بود و صوت زیبایش بسیار معروف. اهل نماز و مناجات و دعا بود. پس از نماز دست‌های خود را بلند می‌کرد و می‌گفت: اللّهُمَّ إنَّكَ تَعلَمُ أنّي شَريفٌ، فَاغفِر لي؛ خدایا تو می‌دانی که من مردی شریف هستم، مرا مورد بخشش قرار ده. اگر نیایش‌هایش را برای شما بخوانند و به شما نگویند که این‌ها مال شمر است، شما با آن‌ها گریه می‌کنید. حال می‌کنید، هیچ‌گاه گفته نمی‌شود که وقتی شمر دستش را به حلقه خانه خدا می‎زد چگونه باخدا زمزمه می‌کرد! آن‌هایی که مقابل سیدالشهدا علیه‌السلام لشکرکشی‌کردن، آدم‌فضایی نبودن! خصلت‌هایی داشتند که می‌تواند هر آدمی را تبدیل به هیولایی کند. هیولایی که حتی جلوی نوه پیغمبر هم بایسته... شمر هم یک انسان بود، یک انسانِ مسلمان که هم جانبازِ جنگ صفین بود و هم واجبات دین را به جا می‌آورد. فکر نکنید شمر اهل نماز و روزه نبوده و یا از آن دسته آدم‌هایی بوده که عرق می‌خوردند، عربده می‌کشیدند؛ شمر آدم کوچکی نیست. شمر و بسیاری دیگر که در مقابل امام حسین علیه‌السلام ایستاده بودند، آدم‌هایی بودند که پیشانی پینه‌بسته داشتند، بسیاری از آن‌ها اهل تهجد بودند. فکر می‌کنید ظهر عاشورا که این طرف اباعبدالله علیه‌السلام و اصحاب مشغول نماز بودند؛ در لشکر دشمن کسی نماز نمی‌خواند؟ پیشانی تمامی‌شان داغ سجده داشت آنان که خیمه‌گاه مرا تیر می‌زدند این مردمان غریبه نبودند، ای پدر دیروز در رکاب تو شمشیر می‌زدند در پنج نوبتی که هبا شد نمازشان بر عشق، چار مرتبه تکبیر می‌زدند در کربلا هر روز ۲۰ هزار نفر در فرات غسل می‌کردند. با قربة الی الله که حسین علیه‌السلام را بکشند می‌گفتند: غسل می‌کنیم تا ثوابش بیشتر باشد. امام سجاد علیه‌السلام فرمودند: كُلٌّ يَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِدَمِهِ؛ همه می‌خواستند با ریختن خون او به خدا نزدیک شوند. ای‌کاش تو را به دشت غربت نکُشند لب‌تشنه پس از بیعت و دعوت نکُشند لب‌تشنه اگر کُشند و تنها و غریب ای‌کاش تو را به‌قصد قربت نکُشند... شمر آدم کوچکی نبود، او کسی است که شانزده بار با پای پیاده به سفر حج رفته است. کداممان حاضریم که یک‌بار با آن شرایط سخت صحرای عربستان پیاده به حج برویم؟ این چنین کسی حالا در کربلا، شمر می‌شود. با ورودش به کربلا همه چیز عوض می‌شود. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر #بی_ادبی_شمر_ساز @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖 موضوع: بی‌ادبیِ شمر ساز 🔖 قسمت ۲ چه ویژگی‌هایی شمر با آن سابقه درخشان را تبدیل به شمر ملعونِ روز عاشورا کرد؟ که مقابل امام حسین علیه‌السلام و یاران و اهل‌بیتش ایستاد؟ سبک زندگی شمر چگونه بود که با وجود این فضایل، رذیلانه‌ترین حرکتِ روز عاشورا را رقم زد؟ در این روزها یکی از کارهایی که باید برای درس‌گیری از قیام عاشورایی انجام دهیم، تفکر و تأمل در چرایی وقوع این ماجراست. بررسی زندگی یکی از جنایت‌کاران تاریخ و سرنوشت قسی‌القلب‌ترین شخصیت کربلا، کسی که در زیارت عاشورا بارها نامش را این‌گونه زمزمه کرده‌ایم: «وَ لَعَنَ اللهُ شِمراً»، بنا داریم با مرور سبک زندگی شمر، کسی که یکی از محورهای لعن زیارت عاشوراست، تأملی کنیم که چگونه شمرِ جانباز، تبدیل به شمرِ قاتل شد؟ چگونه از زخمی رکاب امام علی علیه‌السلام، قاتل پسر امام علی علیه‌السلام خلق می‌شود؟ می‌خواهیم ببینیم چه‌طور می‌شود سرباز امام علی علیه‌السلام، می‌شود قاتل پسرشان! چه‌طور می‌توان قاتل امام‌زمان شد! «قدم قدم تا شمر شدن» را باید دید برای عبرتِ شمر نشدن! یکی از ویژگی‌هایی که برای شمر در تاریخ آمده این است که شخصیت بی‌ادبی بوده است. تربیت اسلامی به دنبال این است که انسان آراسته به اخلاق نیکو باشد. در این باره خداوند در وجود انسان صفات حسنه قرار داده است. یکی از صفات حسنه ادب است، که در مقابل آن بی‌ادبی قرار دارد که صفتی مذموم و ناپسند است. شمر در کربلا بارها به اباعبدالله الحسین علیه‌السلام بی‌ادبی کرده و حرف‌های آزاردهنده‌ای زده. اثر بی‌ادبی گاهی به جنس حرف هست، گاهی هم به مخاطب آن حرف بستگی دارد. در روز عاشورا، امام حسین علیه‌السلام آتشی فراهم کرد تا مانع پیشروی لشکر دشمن شود. شمر با وقاحت و بددهانی و بی‌ادبی تمام به امام علیه‌السلام گفت: «ای حسین به‌سوی آتش شتاب کردی پیش از آنکه قیامت برسد.» امام در پاسخ او فرمود: «تو از من به آتش سزاوارتری.» بی‌اعتنایی و توجه‌نکردن و قطع‌کردن حرف‌های دیگران نشان بی‌ادبی است و توجه و گوش‌دادن به حرف دیگران علامت ادب و تربیت صحیح شخص است. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر #بی_ادبی_شمر_ساز @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖 موضوع: بی‌ادبیِ شمر ساز 🔖 قسمت ۳ این روایت از امام محمدباقر علیه‌السلام است که در منزل اباعبدالله علیه‌السلام وقتی کسی شروع به سخن می‌کرد، به‌خاطر ادب بقیه حرف نمی‌زدند: مَا تَكَلَّمَ الْحُسَيْنُ بَيْنَ يَدَيِ الْحَسَنِ إِعْظَاماً لَه. امام فرهنگی را ساخته و شرایطی را فراهم کرده بودند وقتی کسی صحبت می‌کند، شما فقط گوش باشید و بشنوید. در قرآن این مسئله مطرح شده بعضی به پیامبر اعتراض می‌کردند: وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ؛ وقتى کسی حرف می‌زند، تمامش گوش است. اما نمی‌دانستند که پیامبر ازروی‌ادب گوش می‌داند و در میان صحبت بقیه، صحبتی نمی‌کردند. گاهی اوقات کسی مشکلی دارد و نزد ما می‌آید و آن را طرح می‌کند، درد و دل می‌کند. در وسط حرف او ما به یاد درد و دل‌های خود می‌افتیم، حرف او را قطع می‌کنیم قصه خود را می‌گوییم درحالی‌که او آمده است تا خود را تخلیه کند، به قول روان‌شناسان آمده است تا «کاتارسیس» اتفاق بیفتد. روان‌شناسان می‌گویند: کاتارسیس در خلأ اتفاق نمی‌افتد؛ یعنی وقتی مخاطب نباشد، کسی خالی نمی‌شود. باید او حرف بزند و درون خود را بیرون بریزد و کسی گوش دهد و همدلی کند تا آرام شود. گاهی وقت‌ها سنگینیِ بار رنج‌ها و مسائل بر قلب‌ها بحران می‌آفریند (روزبه‌روز استرس‌ها و مسائل روانی جامعه ما شدیدتر می‌شود.) گاه اگر به کسی که درد و دل می‌کند، هیچ کمکی نکنید و فقط گوش دهید، مشکلش حل می‌شود. چگونه برداشتن یک تومور از درون یک فرد آن قدر او را سبک می‌کند؟ برداشتن یک غم از روی سینه هم‌سبکش می‌کند؛ چون غم برای او مثل تومور روحی و روانی است. بگذار بگوید، گریه کند، حرف بزند، گوش دهید. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر #بی_ادبی_شمر_ساز @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖 موضوع: بی‌ادبیِ شمر ساز 🔖 قسمت ۴ در خانه اباعبدالله علیه‌السلام رسم این بود اگر امام حسن علیه‌السلام حرف می‌زد، امام حسین علیه‌السلام ساکت بود. اگر زینب سلام‌الله‌علیها حرف می‌زد، امام حسین علیه‌السلام ساکت بود و گوش می‌کرد. اگر امام حسین علیه‌السلام حرف می‌زد، زینب سلام‌الله‌علیها ساکت بود. تمرین کنیم وقتی دیگران حرف می‌زنند، ما خوب گوش دهیم. ائمه علیهم‌السلام شیوه‌شان این‌گونه بود وقتی کسی حرف می‌زد، به او نگاه می‌کردند و گوش می‌دادند. نگاه‌کردن به کسی که دارد حرف می‌زند، به او انگیزه می‌دهد تا راحت‌تر حرف بزند و به او احساس صمیمیت می‌دهد و فراتر، این است گاهی دست شخص را هم می‌گرفتند و در رابطه‌ای عاطفی‌تر و نزدیک‌تر و با انتقال انرژی از طریق ارتباط صمیمی فیزیکی، به او آرامش و تسلا می‌بخشیدند. دختر یا پسر شما در خانه گریه می‌کند، از مدرسه آمده و دعوایش شده، مثلاً معلمش با او دعوا کرده، یا نمره کمی گرفته یا فرض کنید با دوستش دعوا کرده است. می‌آید برای شما حرف می‌زند. متوقفش نکنید بگذارید بگوید. خوب که تخلیه شد، آن وقت با او حرف بزنید. این منش و شیوه زندگی امام حسین علیه‌السلام بود. در کربلا هم همین خصوصیت را می‌بینیم. هر کس حرف می‌زند، همه گوش می‌دهند. ما نمی‌دانیم این حادثه دقیقاً چه زمانی اتفاق افتاده است. بعضی گفته‌اند که حدود شب عاشورا بود. امام چراغ را خاموش می‌کند بعد برای یاران سخنرانی می‌کند. می‌خواهد هیچ‌کس چهره هیچ‌کس را نبیند. می‌فرماید: دشمنان فقط من را می‌خواهند. دشمن اگر به من دسترسی پیدا کند، به شما کار ندارد. شب است و تاریک، از تاریکی استفاده کنید. تعبیرشان این بود: «شب را شتر راهوار خویش قرار دهید و از این جا بروید و اگر می‌توانید دست فرزندان مرا هم بگیرید و از این جا ببرید.» امام حرف می‌زند در هنگام حرف‌زدن همه ساکت می‌شوند. یک نفر عکس‌العمل نشان نمی‌دهد. همه گوش می‌دهند. بعد یک نفر بلند می‌شود و حرف می‌زند. هرگز در وسط صحبت‌کردن کسی، دیگران حرف نمی‌زنند؛ احترام محض! بعد حضرت ابوالفضل علیه‌السلام صحبت می‌کند. بعد بُریر و بعد از او حبیب حرف می‌زند. اما صبح عاشورا قبل از حمله، امام خطبه خواندند. هنوز حرف‌های امام تمام نشده شمر با گستاخی حرف امام را قطع کرد و تعابیر زننده‌ای را استفاده کرد. پس از خطبه امام، زهیر جلو می‌آید و خطبه غرّایی می‌خواند و خیرخواهی می‌کند. به زهیر نیز دشنام می‌دهند. دوباره زهیر با صبوری تمام خیرخواهی می‌کند؛ اما این بار شمر تیر به سمتش افکند و گفت: ساکت باش که خدا صدایت را خاموش کند. با كثرت کلامت ما را خسته کرده‌ای. زهیر جواب داد: یابن البَوّال عَلی عَقِبَيْهِ (کنایه از بی‌فرهنگی و پستی وی و خانواده اوست) با تو سخن نمی‌گویم. به مردم کوفه رو کرد و گفت: مبادا این بی‌سروپای خشن و بی‌ادب و امثال او شما را از دین خارج کنند... 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر #بی_ادبی_شمر_ساز @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖 موضوع: بی‌ادبیِ شمر ساز 🔖 قسمت ۵ خداوند متعال همۀ انبیا را برای مؤدب کردن، ادب آموختن مردم فرستاده. پیامبر عظیم‌الشأن فرمودند: إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاق؛ من ازآن‌جهت برانگیخته شدم که شرافت‌های اخلاقی را کامل کنم. ادب از جمله فضایل مورد غفلت در جامعه ما است. در تحت سیطرۀ این کلمه ادب، تمام مسائل اخلاقی خوابیده است. که اتفاقاً هر برگ از کتاب عاشورا را که نگاه کنیم، می‌توانیم آن را ببینیم. ادب اقسامی دارد: ۱. قسم اول ادب، ادب در مقابل خداوند و قرآن کریم است. عالم محضر خدا است و انسان باید در محضر یک بزرگ، ادب حضور را نگه دارد. حفظ ادب در محضر خداوند به این است که انسان تلاش کند، نافرمانی و معصیت او را نکند. نقل است: حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها نزد پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم نشسته بودند که جبرئیل آمدند و پیغمبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم دقایقی با جبرئیل صحبت کردند. پس ازآن ‌رو به فاطمه سلام‌الله‌علیها کردند و فرمودند که جبرئیل می‌فرماید: خدا سلام به تو رسانده و فرمودند: به فاطمه سلام‌الله‌علیها بگویید که هر حاجتی دارد از من درخواست کند. ایشان قدری تأمل و سپس عرض کردند: لَا حَاجَةَ لِى غَيْرُ النَّظَرَ إِلَى وَجْهِهِ الْكَرِيمِ‏؛ هیچ حاجتی ندارم جز اینکه توجه‌ام به خدا بیشتر شود. این اوج ادب حضرت را می‌رساند. ۲. قسم دوم ادب، ادب نسبت به پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم و ائمه اطهار علیهم‌السلام است. ادب به یک بزرگ‌تر در عمل با متابعت از وی صورت می‌پذیرد. دقت کنیم که ائمه علیهم‌السلام سربازانی می‌خواهند که پیروی همراه با بصیرت دارند. علت این که وقتی به حرم امام معصوم علیه‌السلام می‌رویم غسل می‌کنیم، گام را آهسته بر می‌داریم و اذن دخول می‌خوانیم و هنگام بیرون آمدن از حرم وداع می‌کنیم، حاکی از همان ادب در برابر امام است. وقتی سخن از ادب نسبت به اهل‌بیت علیهم‌السلام به میان می‌آید ناخودآگاه ذهن همه ما می‌رود سمت حضرت عباس علیه‌السلام حضرت عباس علیه‌السلام این‌قدر باادب بودند که بدون اجازه در کنار امام حسین علیه‌السلام نمی‌نشستند، و هر موقع که اجازه می‌گرفتند، مانند عبد خاضع، دوزانو در برابر مولایش می‌نشست. حُر می‌توانست نامش در ردیف اشخاص مورد لعن زیارت عاشورا بیاید؛ اما آن‌قدر باادب بود که نامش نه‌تنها در سلام زیارت عاشورا _که بلافاصله بعد از سلام بر امام حسین علیه‌السلام _ به او سلام می‌دهیم: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ؛ بلکه امام‌زمان هم به او در زیارت ناحیه مقدسه سلام می‌دهد: السَّلَامُ عَلَى الْحُرِّ بْنِ يَزِيدَ الرِّيَاحِي‏. اوج ادب حُر را در اولین مواجهه حر با امام باید دید. موقعی که حر مانع از رفتن امام حسین علیه‌السلام شد. هنگامی که خواستند، بازگردند لشکر حر مانع شدند و جلوی یاران امام را گرفتند. امام حسین علیه‌السلام به حر فرمود: ثَکِلَتْکَ اُمُّک؛ مادرت به عزایت بنشیند. چه قصدی داری؟ حر گفت: آگاه باشید که به خدا قسم، اگر غیر شما از عرب درحالی‌که وضعیت او چون شما باشد، به من آن عبارت را می‌گفت، همین عبارت را به او بازمی‌گفتم؛ اما به خدا قسم برای من این (حق) نیست که یاد مادر شما کنم مگر به نیکوترین وجهی که می‌توانم. شکوهمندترین حالت ادب را در این پرده از تاریخ باید دید. آنجا که یک فرمانده عالی‌رتبه نظامی مانند حُر در مقابل هزار زیردست خود به‌ظاهر شماتت می‌شود؛ ولی باز باادب و متانت برخورد می‌کند. چرا حضرت به او نهیب زد؟ شاید یکی از اسرار آن نمایش و بروز این صفت اخلاقی بود و دیگری نشان‌دادن محبت مکتوم و پنهان شده حر بود. امام می‌خواست با این تلنگر حر را به این گوهر ارزشمند وجودش که همان ارادت و ادب به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها بود، آگاه کند و به این صورت او را بیدار کند. اینگونه است که احترام به اباعبدالله علیه‌السلام حُر می‌سازد و بی‌ادبی به ایشان شمر... 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر #بی_ادبی_شمر_ساز @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖 موضوع: بی‌ادبیِ شمر ساز 🔖 قسمت ۷ ادب در هر که و هر کجا باشد، هاله‌ای از محبت و مجذوبیت را بر گِرد خود پدید می‌آورد و انسانِ باادب را عزیز و دوست‌داشتنی می‌کند. هر کدام از ماها می‌توانیم با رعایت ادب نورچشمی بشویم. نورچشمی و عزیز خدا و اهل‌بیت و حتی مردم. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: إنّا لَنُحِبُّ مِنْ شيعَتِنا مَنْ كانَ أديباً؛ ما از شیعیان خود کسی را که باادب باشد دوست داریم. همه یاران سیدالشهدا علیه‌السلام عزیزِ دل و نور چشمان امام بودند؛ وقتی ستارگان آسمان عشق امام حسین علیه‌السلام، همگی غروب کرده بودند این‌قدر داغشان و نبودشان سنگین بود که امام در فراقشان صدا زدند: يا مُسْلِمَ بْنَ عَقيل، وَ يا هانِىَ بْنَ عُرْوَةَ، وَ يا حَبيبَ بْنَ مَظاهِرَ، وَ يا زُهَيْرَ بْنَ الْقَيْن و... تا اینکه همه را صدا زدند. این فراق و گریه‌ها جنسش از گریه‌های پدرش علی‌علیه‌السلام است در فراق مالک اشتر. که احمد بن اسحاق یعقوبى نقل مى‌کند: چون خبر شهادت مالک اشتر به على علیه‌السلام رسید، به شدّت نالید و به درد آمد و فرمود: عَلى مِثلِکَ فَلتَبکِ البَواکی یا مالِکُ، و أنّى مِثلُ مالِک!؛ اى مالک! گریه کنندگان باید بر همچون تویى بگریند. کجا کسى همانند مالک است؟! شهدا این‌جوری محبوب دل امام و مردم شدند. همه ما اینچنین محبوبیتی را در شخصیت حاج قاسم سلیمانی مشاهده کردیم. گریه‌های کم‌سابقه و بی‌سابقه مردم و رهبری را در تشییع این سردار عزیز و بزرگ و با ادبرا همه دیدیم و واقعا فراموش نشدنی است. حاج قاسم شخصیتی آنچنان محبوبی داشتند که شهادتشان نه تنها برای ملت ایران بلکه برای تمام جهان اسلام فقدان بزرگی بود. می‌دانید بالاترین مرتبه محبوبیت نزد امام چیست؟ گاهی اوقات آدم آنچنان محبوبِ دل امامش می‌شود که امام می‌گوید من بدون تو دنیا و زندگی دنیا را نمی‌خواهم. ببینید یه نفر چقدر می‌تواند در قلب امامش جا داشته باشد. و بین شهدا یک نفر هست که این جایگاه را در دل امام حسین علیه‌السلام دارد و آن شخص کسی نیست جز علی اکبر میوه دل اباعبدالله الحسین علیه‌السلام. الگوى شجاعت و ادب، اکبر دردانه فاطمی نسب، اکبر امام سجاد علیه‌السلام می‌فرماید: روز عاشورا به مرضی شدید گرفتار بودم، در آن حال دیدم یکی آهسته آهسته دست و پای مرا می‌بوسد. نگاه کردم دیدم برادرم علی اکبر علیه‌السلام است که در کمال ادب بر روی پایم افتاده و صورت خود به کف پایم می‌مالد. وقتی اباعبدالله الحسین علیه‌السلام بالای سر علی اکبرشون علیه‌السلام آمدند و سر مبارک علی اکبر علیه‌السلام را به دامن گرفتند یک جمله‌ای گفتند که نشان می‌دهد علی اکبر به اوج قله محبوبیت رسیده. امام حسین علیه‌السلام بالای سر علی اکبر علیه‌السلام ناله زدند: عَلَى الدُّنْيَا بَعْدَكَ الْعَفَاءُ، یعنی علی جان! بعد از تو خاک بر سر دنیا باد. پسرم بعد از تو دیگر دنیا را نمی‌خواهم. دیگر دنیا ارزشی ندارد. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر #بی_ادبی_شمر_ساز @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖 موضوع: بی‌ادبیِ شمر ساز 🔖 قسمت ۸ (قسمت آخر این فصل) امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند: ثَمَرَةُ الأَدَبِ حُسنُ الخُلُقِ؛ میوه ادب، اخلاق خوب است. و قطعا اگر شخص اخلاق خوب و ادب نداشته باشد در بین انسان‌ها جایی ندارد و تنها می‌ماند. ما معمولاً اگر در جاى خلوتى باشیم احساس وحشت مى‌كنیم، به دنبال كسى مى‌گردیم تا با او صحبت كنیم. اگر هم كسى را پیدا نكردیم در عالم خیال، با خود حرف مى‌زنیم و به هر شكلى كه باشد خود را مشغول مى‌كنیم. همه از تنهایی می‌ترسند. دنیای تنهایی دنیای وحشت است. یک وقتایی می‌آید شخص از شدت تنهایی رو می‌آورد به استوری و پروفایل غمگین گذاشتن که شاید کسی رنجش را بفهمد و او را از تنهایی نجات دهد... یکی از غم انگیزترین حالات انسان وقتی است که احساس تنهایی می کند. یک دفعه‌ای وقتی تنها می‌شویم، از تنهایی دچار رنج می‌شویم، دیگر می‌زنیم به سیم آخر می‌گوییم هیچ‌کس ما را دوست ندارد. شخص بی ادب گر چه ممکن است در جمع قرار گرفته باشد، اما به دلیل بی‌ادب بودن طرد و تنها میشود و افراد بی ادب جایی در دل کسی ندارند و اگر بین هزاران نفر هم باشند باز تنها هستند. برخی از انسان ها هر وقت تنها میشوند از ترس فریاد میکشند. بعضا در استوری اینستاگرام و... فریاد تنهایی سر می‌دهند. سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی چشم آسایش که دارد از سپهر تیز رو ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی همیشه تنهایی با رنج همراه است، با حس بی‌ارزش بودن، آدم تنها احساس می‌کند هیچ‌کس او را دوست ندارد، و این حس بر رنج انسان اضافه می‌کند. آدم‌ها وقتی درون تنهایی قرار می‌گیرند حتی با دیگران دشمنی می‌کنند. می‌گویند: وقتی همه با ما نامهربان هستند، ما هم با همه بد بشویم. وقتی هیچ‌کس نسبت به ما رحم ندارد، ما هم به کسی رحم نمی‌کنیم. و این حس بیزاری از خود و از دیگران انسان را به انزوا می‌کشاند. آن وقت است که تنهایی برای آدم دنیایی می‌سازد که درون این دنیا هیچکس نیست که بتوان برایش از رنج هایت بگویی، یا شادی‌هایت را به او ابراز کنی. یار و همدمی وجود ندارد که در کنارش به آرامش برسیم یا شاد باشیم. انسان برای فرار از تنهایی و رنجی که از تنهایی می برد، به هم صحبتی و همراهی با دیگران نیاز دارد. تنهایی آدم را ویران می‌کند. انسان‌ها نمی‌توانند خودشون رو در تنهایی تحمل کنند. آدم‌ها از ترس تنهایی دائم در حال انجام کار هستند. آدم‌ها بخاطر تنهایی دائم ناراحتند و گریه می‌کنند. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر #بی_ادبی_شمر_ساز @sh_hosein