موضوع: نورانیت معصومین علیهم السلام خدای متعال حقیقت معصومین را به صورت نورانی آفریده و جایگاه رفیع آنها بالاتر از عرش الهی است، به صورتی که درک آن بسیار سخت است. «إِنَّ أَمْرَنَا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ لَا يَحْتَمِلُهُ إِلَّا مَلَكٌ مُقَرَّبٌ أَوْ نَبِيٌّ مُرْسَلٌ أَوْ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَان[1]» این مرتبه از نورانیت معصومین علیهم السلام برای کسی جز خودشان قابل درک نیست. این همان مقام و منزلتی است که جبرئیل نیز در آن راه ندارد. « لَو دنوتُ أنملة لاحترقت[2]» این همان مقامی است که پیامبر درباره‌ی آن فرمودند: یا علی، خدا را جز من و تو و مرا جز خدا و تو و تو را جز خدا و من کسی نشناخت. این مرتبه از معرفت نصیب کسی نمی‌شود. امام رضا علیه السلام ضمن حدیث نورانی که در کافی و عیون نقل شده فرمودند: «الْإِمَامُ كَالشَّمْسِ الطَّالِعَةِ الْمُجَلِّلَةِ بِنُورِهَا لِلْعَالَمِ وَ هِيَ فِي الْأُفُقِ بِحَيْثُ لَا تَنَالُهَا الْأَيْدِي وَ الْأَبْصَار[3]» امام همچون خورشیدی نورانی است که دست ها و چشم ها از شکار او محرومند. خدای متعال این انوار را در خانه‌هایی پایین آورده است. «أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُه[4]» همه‌ی رفعت‌ها از آن خانه‌هاست و در آن خانه‌ها از خدا یاد می‌شود.

بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا عُبِدَ اللَّهُ نَحْنُ الْأَدِلَّاءُ عَلَى اللَّهِ وَ لَوْلَانَا مَا عُبِدَ اللَّهُ[12]» خدا به وسیله‌ی ما عبادت شده و شناخته شده است. اگر ما نبودیم هرگز خدا شناخته نمی‌شد و معرفتی به وجود نمی‌آمد، معرفت از سنخ نور است. در روایات متعددی آمده است که «العلم نور یقع فی قلب من یرید الله تبارک و تعالی أن یهدیه[13]» انوار الهی که در آن مقام رفیع بودند به عالم دنیا تنزل داده شدند. این تنزل برای وفای به عهد و میثاقی است که با خدای متعال بسته‌اند که آن عهد عبودیت و بندگی است و این همان نخ تسبیحی است که افعال معصومین را به هم گره می‌زند

اصل اخلاقی دینی اسلامی آرامشی در معنویات به بالادست در مادیات به زیر دست نگاه کنید

س

🕋 دعای کمیل 🎙 با نوای حاج محمود کریمی 5⃣ 64BitR🚀10MB⏰Time=33:44 ┄═🌼💠🌷💠🦋💠🌸💠🌼═┄ برای عضویت و دسترسی به صوت تمام ادعیه و مناجات ها در«ایتا»از این👇لینک وارد شوید 🌍 https://eitaa.com/joinchat/4293591059Cbf2d1beda7

لبریز آه و ندبه و غم گریه می‌کنم😭 دلتنگم و به یاد حرم گریه می‌کنم😭 شایسته زیارت شش گوشه نیستم😭 این روزها به حال خودم گریه می‌کنم😭 تا تلّ زینبیّه و گودال قتلگاه😭 تا خیمه ها قدم به قدم گریه می‌کنم😭 با علقمه، به یادت لبت آب می‌شوم😭 با روضه های مشک و علم گریه می‌کنم😭 حتی اگر که خون بچکد از نگاه من😭 هر صبح و شام نه، همه دم گریه می‌کنم😭 …. گفتند چشم خواهرت از دست رفته بود😭 معلوم شد برای تو کم گریه می‌کنم😭

۹ آرزویی که انسان بعد از مرگ می‌کند، در قرآن ذکر شده است: 1️⃣ يَا لَيْتَنِیٖ كُنْتُ تُرَابًا ﺍی ﮐﺎﺵ خاک می‌بودم. (ﺳﻮﺭة النبأ‏ء ۴۰) 2️⃣ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِیٖ ﺍی ﮐﺎﺵ برای آخرت خود چیزی پیش می فرستادم. (سورﺓ ﺍﻟﻔﺠﺮ ۲۴) 3️⃣ يَا لَيْتَنِیٖ لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ﺍی ﮐﺎﺵ نامه اعمالم به من داده نمی‌شد. (ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﺤﺎﻗﺔ ۲۵) 4️⃣ يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِیٖ لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا ﺍی ﮐﺎﺵ فلانی را به دوستی نمی‌گرفتم. ‏(ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ۲۸) 5️⃣ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا ﺍی ﮐﺎﺵ فرمانبرداری الله و رسولش صلی الله علیه و آله و سلم را می کردیم. ‏(ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻷﺣﺰﺍﺏ ۶۶) 6️⃣ يَا لَيْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا ﺍی ﮐﺎﺵ راه و روش رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را تعقیب می‌کردم. ‏(ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ۲۷) 7️⃣ يَا لَيْتَنِیٖ كُنتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمً ﺍی ﮐﺎﺵ من هم با آنها می‌بودم، حال کامیابی بزرگ حاصل می‌کردم. ‏(ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ ۷۳) 8️⃣ يَا لَيْتَنِیٖ لَمْ أُشْرِكْ بِرَبِّی أَحَدًا ﺍی ﮐﺎﺵ با رب خود کسی را شریک نمی‌آوردم. ‏(ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻜﻬﻒ ۴۲) 9️⃣ يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِين ﺍی ﮐﺎﺵ راهی پیدا شود که دوباره به دنیا برگردیم و نشانی‌های رب خود را انکار نکنیم و از جمله مؤمنین شویم‏. (ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻷﻧﻌﺎﻡ ۲۷) ✍️ این ها آرزوهایی هستند که انسان بعد از مرگ دارد در حالیکه در آن زمان، دیگر فرصتی برای جبران وجود ندارد؛ پس امروز به فکر باشیم... _♦️🌏\_درنشر این مطلب فعال باشید_\\__

در معاني الاخبار شيخ صدوق، روايت بسيار عجيبي است: روز عاشورا وقتي دشمن حمله مي­آورد، بعضي­ها نگران مي­شدند، رنگشان مي­پريد. نگاه به چهره امام حسين (عليه السلام )مي کردند همين که نگاه مي کردند، مي گفتند: «انْظُرُوا لاَيُبَالِي بِالْمَوْتِ»؛ به امام حسين عليه السلام نگاه کنيد ببينيد از مرگ نمي­ترسد. چقدر آرام است. رنگش عوض نشده! شرايط مساوي بود. هر دو به شهادت مي رسيدند. حمله به هر دو بود اما مي بينيد امام حسين عليه السلام آرام است.

در روايت داريم: «الْقُرآنُ حَيُّ لا يَمُوتَ»، قرآن هرگز زوال و مرگ نمي پذيرد و همواره زنده است.

اشعث بن قيس پسرش از دنيا رفت. اميرالمؤمنين (عليه السلام )به او تسليت گفت. خيلي عبارت زيباست. آقا وارد شد بر کسي که داغ پسر ديده. اميرالمؤمنين (عليه السلام )فرمودند: پسر تو از دنيا رفته و اين حادثه اتفاق افتاده، اگر صبر نکني پسرت زنده نمي شود. فرقش اين است: «إِنْ جَزِعْتَ»؛اگر جزع کني«أَنْتَ مَأْزورٌ»؛ تو گناه کرده اي و«إِنْ صَبَرْتَ جَرَي»؛اگر تحمل کردي ممدوح خدا شامل حالت مي شود.[30] آن گاه«وَ بَشِّرِ الصّابِرِينَ»[31] شامل حالت مي شود. در هر دو صورت «جَرَي عَلَيْکَ الْقَدَرُ»اتفاق افتاده. اگر اين سه اصل را در زندگي مراعات کنيم يعني: 1. انتظاراتمان مطابق با واقعيت باشد. بالاخره عمر انسان تمام مي شود. بيماري، زلزله و حادثه هم براي انسان رخ مي دهد. 2. هميشه حادثه مساوي با ناراضايتي نيست بسياري از افراد در اوج مصيبت آرام بودند. 3. اگر حوادث چاره ناپذير باشد نبايد عنان از کف بدهيم و اگر چاره پذير است بايد تلاش کنيم.

اما باقر (عليه السلام ) اين دعا را زياد مي­خواندند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْزِلْ عَلَيَّ مِنْکَ السَّکِينَة» خداوندا! بر پيغمبر و آل او درود بفرست و نازل کن بر من آرامش و سکينه نازل کن.

راحتي محض در دنيا نيست از پيغمبر و هم از امام باقر (عليه السلام )سؤال شد: «ما لا يخلق»؛چيزي که محال است چيست؟ فرمود:«الرَّاحَةَ فِي الدُّنْيَا»، راحتي محض در دنيا آفريده نشده است.«لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ»[22]؛ در دنيا انسان با سختي همراه است. بالا بروي، پايين بيايي پيري، بيماري، نگراني، مرگ، افسردگي، فقر و مشکلات است، انبيا و اولياء هم مشکلات داشتند. از سليمان با آن عظمتش همه چيزش گرفته شد.

«يَنْهي عَنِ الْفَحْشاءِ» خداوند شما را از فحشا نهي مي نمايد. در روايات و تفاسير داريم«فحشاء» يعني گناهان پنهاني، گناهاني که کسي نيست ببيند. خودت و خانه خالي، خودت و اينترنت. گناهاني که منشأ آن شهوت است فحشاء مي شود. 2- «وَ الْمُنْکَرِ»: گناهان آشکار، گناهاني که در سطح جامعه واقع مي شود. 3- «وَالْبَغْيِ» (ظلم)؛ حد را زير پا گذاشتن

پيغمبر صلي الله عليه وآله وسلم )فرمودند: «لا تَطْلُبَ مَا لاَ يُخْلَق»چيزي که آفريده نشده از خدا نخواهيد. امام صادق هم فرمود:«لاَ تَتَمَنَّوُا الْمُسْتَحِيلَ»[21]؛ از خدا چيز محال را نخواهيد

و اما اصل سوم: خوب دقت کنيد! حوادث دو قسم است 1- حوادث چاره پذير، 2- حوادث چاره ناپذير. يک حادثه چاره پذير است، مثلاً بچه سرماخورده، بيماري دارد و يا چشمش مشکل دارد او را دکتر مي برند و خوب مي شود. اما يک وقت سرطان خون گرفته همه دکترها مي گويند ديگر چاره ندارد، لذا سر و صدا فايده ندارد. فرمايش مولا علي (عليه السلام )در مورد بلاها اميرالمؤمنين (عليه السلام )فرمود: «اذا نَزَلَ بِکَ مَکْرُوهٌ»اگر چاره دارد «فلا تَعْجَزُ» کوتاهي نکن اگر راه دارد دنبالش برو. همه تلاشت را بکن که پيش نيايد، اما اگر چاره ندارد«فلا تَجْزَعُ»فرياد نکن، جزع نکن، ناراحتي نکن، خودت را به هم نريز.[29]اين هم اصل سوم اين نکته دقيق است.

امام حسين (عليه السلام )در اوج بلاياي کربلا فرمودند:«رِضَي اللهِ رِضَانَا أَهْلَ الْبَيْت»؛ ما راضي هستيم به رضاي خدا.[26] جواب امام سجاد (عليه السلام )در مقابل يزيد امام سجاد (عليه السلام )در اوج گرفتاري و بلا زماني که وارد مجلس يزيد شد، يزيد رو کرد به امام سجاد (عليه السلام )و گفت:«وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَيْدِيکُم»؛(سوره شوري، آيه 30 ) هر بلايي که سر شما آمده تقصير خود شماست. امام فرمود: نخير اين آيه درباره ما نيست؛ «مَا نَزَلَت فِينَا».[27] درباره ما اين آيه را بخوان: «لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ»؛ما بر آنچه از دست داده ايم غصه نمي خوريم و ناراحت نيستم شهادت کرامت ماست.[28] اين اصل دوم است.

علي اکبر از اولين شهداي بني هاشم است. دل ها را روانه کربلا کنيم کنار مضجع شريف نازدانه ابا عبدالله (عليه السلام )، خداوند قسمت کند. در روايتي دارد وقتي وارد حائر حسيني مي شويد و مي خواهيد زيارت قبر امام حسين (عليه السلام )برويد اول سه مرتبه صورتتان را روي قبر علي اکبر (عليه السلام )بگذاريد سپس خدمت اباعبدالله (عليه السلام )برويد. علي اکبر باب الحسين است، تا نزد ابا عبدالله (عليه السلام )واسطه شود و امام (عليه السلام )شما را بپذيرد. سؤال شد: چرا سه مرتبه؟ امام صادق (عليه السلام )فرمودند: روز عاشورا ابا عبدالله وقتي جوانش را غرق در خون ديد سه مرتبه صورت روي صورت علي اکبر (عليه السلام )گذاشت. آمد کنار بدن و صورت گذاشت... «عَلَي الدُّنْيَا بَعْدَکَ الْعَفَا».[35]علي جان! ديگر بعد از تو دنيا را نمي خواهم. مرتبه دوم صورت گذاشت «لَقَد اسْتَرَحْتَ مِن هَمِّ الدُّنْيَا وَ غَمِّهَا». تو رفتي و از همّ و غم دنيا راحت شدي. اي پدران شهدا! اين جمله را براي شما مي گويم«و بَقِيَ أبُوکَ فَرِيدَا وَحيداً­»[36]؛ تو رفتي پدرت را تنها گذاشتي وحيد و فريد گذاشتي. مرتبه سوم نفرين کرد. اي عمر سعد! خدا رحِمَت را قطع کند که اين طور فرزندم را به شهادت رساندي. امام مرتبه سوم صورت از صورت علي اکبر برنداشت. خدا چه شد؟ نکند حسين، جان داده است؟ نکند داغ علي اکبر (عليه السلام­) اين گونه در اباعبدالله (عليه السلام­) اثر کرده؟ يک وقت عمه جانش زينب از خيمه خارج شد مرتب صدا مي زند: «يا أخيّاه وبن أخيّاه» خودش را رساند، دست به شانه برادر نهاد: برادرم بلند شو خدا صبرت بدهد. «فَأَکَبَّتْ عَلَيْهِ»[37]؛ خودش را انداخت روي بدن علي. خواهر ناله مي زند. مصيبت مصيبت است و صبر براي خداست اما گريه يک امر طبيعي است «رَفَعَ صَوتَهُ بِالبُکاءِ» با صداي بلند کنار بدن علي ناله مي زند[38] هر کجا نشسته اي سه مرتبه بگو يا حسين. وَ سَيَعْلَمُ الَّذينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ.

امام باقر (عليه السلام )در همه خطبه ها اين آيه را مي خواندند و دعا مي کردند: «اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِمَّنْ تَذَکَّرَ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْري».[16] خدايا ما را از کساني قرار بده که از اين آيه تذکر مي گيرند که تذکر مفيد است. اين تدبر مي شود. تدبرِ در يک آيه چقدر آدم ها را جذب کرد.

خدا به شما به عدل، احسان و عطا کردن به خويشاوندان فرمان مي دهد. چون عدل به تنهايي پاسخگو نيست و نياز به احسان دارد. فرق بين عدل و احسان اميرالمؤمنين علي عليه السلام فرمودند: «­الْعَدْلُ الْإِنْصَافُ وَ الْإِحْسَانُ التَّفَضُّلُ­»[15] عدل اين است که نبض شما بزند و يک نظم خاص داشته باشد. خون شما، قلب شما و خواب شما عدالت است؛ يعني تنظيم بين اعضاي مختلف. اما همين بدن بيمار مي شود، چشم نمي خوابد، هشت ساعت خواب که از وظايفش بوده، خواب نمي رود. احسان غير از عدل است. جامعه تنها با عدل ساخته نمي شود بلکه گاهي وقت ها بايد با همه شرايطي که هست همه جمع شوند تا باري را از روي دوش مردم بردارند. عدل، احسان و ايتاء ذي القربي (بستگان

امام صادق (عليه السلام )فرزندش مريض بود. ايشان تلاش مي کرد که به گونه اي فرزندش بهبودي پيدا کند ولي بچه از دنيا رفت. ديدند امام صادق (عليه السلام )نشست. چه شد يا ابن رسول الله؟ فرمودند: «إِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّمَا نَجْزَعُ قَبْلَ الْمُصِيبَةِ»؛ ما اهل بيت پيش از مصيبت تلاش مي­کنيم تا حادثه اي پيش نيايد. «فَإِذَا وَقَعَ أَمْرُ اللهِ رَضِينَا بِقَضَائِهِ وَ سَلَّمْنَا لِأَمْرِهِ»[32]؛ و زماني هم که پيش آمد راضي به رضاي خدا هستيم.

اصول تربيتي در يک آيه در اين آيه تمام اصول تربيتي جمع شده است و امام باقر (عليه السلام )در پايان خطبه دوم نماز جمعه آن را مي خواند و قصه اي دارد که عرض مي کنم. «إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَإِيتَاء ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْيِ».[12] قرآن کريم مي فرمايد: اي مردم! سه امر و سه نهي به شما مي کنم.

🔆 #پندانه دوربین‌های فیلمبرداری زندگی 🔹هیچ می‌دانید که در هر لحظه و هر زمان چهار دوربین زنده در حال فیلمبرداری از زندگی ما هستند که قرار است روزی در قیامت تمام زندگی ما را به نمایش بگذارند؟ 🎥 دوربین اول: خدا أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَری؛ آیا انسان نمی‌داند که خدا او را نگاه می‌کند؟ (علق:۱۴) 🎥 دوربین دوم: ملائک مقرب خدا مايَلْفِظُ‌مِنْ‌قَوْلٍ إِلاَّلَدَيْهِ‌رَقيبٌ‌عَتيد؛ از شما حرکتی سرنمی‌زند مگر اینکه دو مأمور در حال نوشتن آن هستند. (قاف:۱۸) 🎥 دوربین سوم: زمین يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها؛ در آن روز زمین هر چیزی که دیده را بیان می‌کند. (زلزال:۴) 🎥 دوربین چهارم: اعضا و جوارح ما تُكَلِّمُناأَيْدِيهِمْ‌َتَشْهَدُأَرْجُلُهُمْ‌كانُوايَكْسِبُون؛ در آن روز دست‌ها و پاها شهادت می‌دهند که چه کاری کرده‌اند. (یس: ۶۵) @tollabolkarimeh

عدم آمرزش دشمني با اهل بيت عليهم السلام امام هشتم عليه السلام فرمودند: «حُبُّنَا إِيمَانٌ وَ بُغْضُنَا كُفْر» (مجلسي/ بحارالأنوار/ ج27/ ص:73). کسي که ما را دوست دارد هم ايمان وهم تقوا دارد و کسي که ما را دشمن دارد منافق و کافر است. در زيارت جامعه کبيره آمده کسي که اهل بيت را انکار بکند کافر است. در زمان امام صادق عليه السلام جواني به امام صادق خيلي علاقه داشت و آقا را دوست داشت. ولي مبتلا به شراب خواري بود. (شراب خوردن گناه کبيره است. نمي خواهيم ترويج گناه بکنيم.

امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «لِكُلِّ شَيْ ءٍ أَسَاسٌ وَ أَسَاسُ الْإِسْلَامِ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ» (الشيخ کليني/ الكافي/ ج2/ ص: 45). يعني هر چيزي ريشه و زيربنايي دارد ريشه و اساس مکتب ما هم محبت اهل بيت است.

. امام صادق عليه السلام فرمود: آيه آخرسوره آية الکرسي در شان دوستان و دشمنان ما وارد شده است. «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ» (البقرة: 257). يعني خدا ولي و سرپرست کساني است که زير پرچم اهل بيتند. و آن ها را از ظلمت گناه و معصيت به نور معفرت و توبه موفق مي کند. و کساني که کفر به ولايت بورزند و امام منصوب از طرف خدا را قبول نکنند و پشت به امام کنند اوليائشان طاغوت هست که اين ها را از نور اسلام به ظلمات کفر مي کشد. و اين ها اصحاب آتش جهنم هستند.